ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 649
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਮੋਹੁ ਪਿਆਰੁ ॥
santaa naal vair kamaavade dusattaa naal mohu piaar |ಅವರು ಸಂತರ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ದುಷ್ಟ ಪಾಪಿಗಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
agai pichhai sukh nahee mar jameh vaaro vaar |ಅವರು ಇಹಲೋಕದಲ್ಲಾಗಲಿ ಮುಂದಿನ ಲೋಕದಲ್ಲಾಗಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸಾಯಲು ಮಾತ್ರ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਦੇ ਨ ਬੁਝਈ ਦੁਬਿਧਾ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
trisanaa kade na bujhee dubidhaa hoe khuaar |ಅವರ ಹಸಿವು ಎಂದಿಗೂ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವರು ದ್ವಂದ್ವದಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨਾ ਨਿੰਦਕਾ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
muh kaale tinaa nindakaa tith sachai darabaar |ಈ ದೂಷಕರ ಮುಖಗಳು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಾಗಿವೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa naa uravaar na paar |2|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಈ ದಡದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಆಚೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
jo har naam dhiaaeide se har har naam rate man maahee |ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಹರ್, ಹರ್, ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.
ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਇਕਸ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
jinaa man chit ik araadhiaa tinaa ikas bin doojaa ko naahee |ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸುವವರಿಗೆ ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನ ಹೊರತು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ.
ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹੀ ॥
seee purakh har sevade jin dhur masatak lekh likhaahee |ಅವರು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ.
ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਨਿਤ ਗਾਵਦੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਹੀ ॥
har ke gun nit gaavade har gun gaae gunee samajhaahee |ಅವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮಹಿಮೆಯ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಉನ್ನತಿ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ.
ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਗੁਰਮੁਖਾ ਗੁਰ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧੭॥
vaddiaaee vaddee guramukhaa gur poorai har naam samaahee |17|ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿ ಉಳಿಯುವ ಗುರುಮುಖರ ಹಿರಿಮೆ ದೊಡ್ಡದು. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satigur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ; ನಿಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿ ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ-ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡಿ.
ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਨਾ ਮਰਹਿ ਤਾ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mareh fir naa mareh taa sevaa pavai sabh thaae |ಶಾಬಾದ್ ಪದದಲ್ಲಿ ಸಾಯುವವನು ಮತ್ತೆ ಸಾಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ; ಅವರ ಸೇವೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅನುಮೋದಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਪਾਰਸ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਵੈ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hovai sach rahai liv laae |ದಾರ್ಶನಿಕರ ಕಲ್ಲನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದರೆ, ಒಬ್ಬರು ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಸೀಸವನ್ನು ಚಿನ್ನವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ; ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಲಗತ್ತಿಸಿರಿ.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jis poorab hovai likhiaa tis satigur milai prabh aae |ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವನು ನಿಜವಾದ ಗುರು ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਗਣਤੈ ਸੇਵਕੁ ਨਾ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਵੈ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak ganatai sevak naa milai jis bakhase so pavai thaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಸೇವಕನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಖಾತೆಯಿಂದಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಮಾತ್ರ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹನು, ಕರ್ತನು ಯಾರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਹਲੁ ਕੁਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਮੂਰਖ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ॥
mahal kumahal na jaananee moorakh apanai suaae |ಮೂರ್ಖರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಮೋಸ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਹਿ ਤਾ ਮਹਲੁ ਲਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
sabad cheeneh taa mahal laheh jotee jot samaae |ಆದರೆ ಅವರು ಶಾಬಾದ್ನ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
sadaa sache kaa bhau man vasai taa sabhaa sojhee paae |ದೇವರ ಭಯವು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
satigur apanai ghar varatadaa aape le milaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಒಳಗಿನ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿದೆ; ಅವರೇ ಅವರನ್ನು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಬೆಸೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਭ ਪੂਰੀ ਪਈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak satigur miliaai sabh pooree pee jis no kirapaa kare rajaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರೆ ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳು ಈಡೇರುತ್ತವೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਧੰਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਕਹਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa bhagat janaa jo har naamaa har mukh kahatiaa |ತಮ್ಮ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುವ ಆ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಧನ್ಯ, ಧನ್ಯ.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa sant janaa jo har jas sravanee sunatiaa |ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯನ್ನು ಕಿವಿಯಿಂದ ಕೇಳುವ ಆ ಸಂತರ ಅದೃಷ್ಟವು ಧನ್ಯ, ಧನ್ಯ.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸਾਧ ਜਨਾ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਜਨ ਬਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa saadh janaa har keeratan gaae gunee jan banatiaa |ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯ ಕೀರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಹಾಡಿ ಪುಣ್ಯವಂತರಾಗುವ ಆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರ ಸೌಭಾಗ್ಯವೇ ಧನ್ಯ, ಧನ್ಯ.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਾ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਲੈ ਮਨੁ ਜਿਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa guramukhaa jo gurasikh lai man jinatiaa |ಗುರ್ಸಿಖ್ಗಳಾಗಿ ಬದುಕಿ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ ಆ ಗುರುಮುಖರ ಸೌಭಾಗ್ಯವೇ ಧನ್ಯ, ಧನ್ಯ.
ਸਭ ਦੂ ਵਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਸਿਖ ਪੜਤਿਆ ॥੧੮॥
sabh doo vadde bhaag gurasikhaa ke jo gur charanee sikh parratiaa |18|ಆದರೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಸೌಭಾಗ್ಯವೆಂದರೆ, ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬೀಳುವ ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್ಖರದ್ದು. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੈ ਤਿਸ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮਤੁ ਰਹੈ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
braham bindai tis daa brahamat rahai ek sabad liv laae |ದೇವರನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಶಬ್ದದ ಒಂದು ಪದದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಗಮನವನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವನು ತನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆಯನ್ನು ಅಖಂಡವಾಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਵ ਨਿਧੀ ਅਠਾਰਹ ਸਿਧੀ ਪਿਛੈ ਲਗੀਆ ਫਿਰਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਵਸਾਇ ॥
nav nidhee atthaarah sidhee pichhai lageea fireh jo har hiradai sadaa vasaae |ಒಂಬತ್ತು ನಿಧಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧರ ಹದಿನೆಂಟು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿಗಳು ಅವನನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತವೆ, ಯಾರು ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿರುತ್ತಾನೆ.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਬੁਝਹੁ ਕਰਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bin satigur naau na paaeeai bujhahu kar veechaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಹೆಸರು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ; ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ.
ਨਾਨਕ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥੧॥
naanak poorai bhaag satigur milai sukh paae jug chaar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅದೃಷ್ಟದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
kiaa gabharoo kiaa biradh hai manamukh trisanaa bhukh na jaae |ಅವನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ವೃದ್ಧನಾಗಿರಲಿ, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
guramukh sabade ratiaa seetal hoe aap gavaae |ಗುರ್ಮುಖರು ಶಬ್ದದ ಶಬ್ದದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಇದ್ದಾರೆ.
ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥
andar tripat santokhiaa fir bhukh na lagai aae |ಅವರು ತೃಪ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಒಳಗೆ ಸಂತೃಪ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಮತ್ತೆ ಹಸಿವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.