ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 649
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਮੋਹੁ ਪਿਆਰੁ ॥
santaa naal vair kamaavade dusattaa naal mohu piaar |તેઓ સંતો પર તેમનો દ્વેષ લાદે છે, અને તેઓ દુષ્ટ પાપીઓને પ્રેમ કરે છે.
ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
agai pichhai sukh nahee mar jameh vaaro vaar |તેઓને આ દુનિયામાં કે પછીની દુનિયામાં શાંતિ મળતી નથી; તેઓ માત્ર મરવા માટે જ જન્મે છે, વારંવાર.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਦੇ ਨ ਬੁਝਈ ਦੁਬਿਧਾ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
trisanaa kade na bujhee dubidhaa hoe khuaar |તેમની ભૂખ ક્યારેય સંતોષાતી નથી, અને તેઓ દ્વૈત દ્વારા નાશ પામે છે.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨਾ ਨਿੰਦਕਾ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
muh kaale tinaa nindakaa tith sachai darabaar |સાચા પ્રભુના દરબારમાં આ નિંદા કરનારાઓના મોઢા કાળા થઈ ગયા છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa naa uravaar na paar |2|ઓ નાનક, નામ વિના, તેઓને આ કિનારે અથવા તેની બહારનો કોઈ આશ્રય મળતો નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
jo har naam dhiaaeide se har har naam rate man maahee |જેઓ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે, તેમના મનમાં ભગવાન, હર, હરના નામથી રંગાઈ જાય છે.
ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਇਕਸ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
jinaa man chit ik araadhiaa tinaa ikas bin doojaa ko naahee |જેઓ તેમના ચેતન મનમાં એક ભગવાનની ભક્તિ કરે છે, તેમના માટે એક ભગવાન સિવાય બીજું કોઈ નથી.
ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹੀ ॥
seee purakh har sevade jin dhur masatak lekh likhaahee |તેઓ એકલા ભગવાનની સેવા કરે છે, જેમના કપાળ પર આવા પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય લખેલું છે.
ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਨਿਤ ਗਾਵਦੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਹੀ ॥
har ke gun nit gaavade har gun gaae gunee samajhaahee |તેઓ નિરંતર પ્રભુના ગુણગાન ગાતા રહે છે, અને પ્રતાપી પ્રભુના ગુણગાન ગાવાથી તેઓ ઉત્કર્ષ પામે છે.
ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਗੁਰਮੁਖਾ ਗੁਰ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧੭॥
vaddiaaee vaddee guramukhaa gur poorai har naam samaahee |17|ગુરુમુખોની મહાનતા મહાન છે, જે સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા, ભગવાનના નામમાં લીન રહે છે. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satigur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |સાચા ગુરુની સેવા કરવી બહુ મુશ્કેલ છે; તમારું માથું અર્પણ કરો, અને આત્મ-અહંકાર નાબૂદ કરો.
ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਨਾ ਮਰਹਿ ਤਾ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mareh fir naa mareh taa sevaa pavai sabh thaae |જે શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે તેને ફરી ક્યારેય મરવું પડશે નહીં; તેમની સેવા સંપૂર્ણપણે મંજૂર છે.
ਪਾਰਸ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਵੈ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hovai sach rahai liv laae |ફિલસૂફના પથ્થરને સ્પર્શ કરવાથી, વ્યક્તિ ફિલોસોફરનો પથ્થર બની જાય છે, જે સીસાને સોનામાં પરિવર્તિત કરે છે; સાચા ભગવાન સાથે પ્રેમથી જોડાયેલા રહો.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jis poorab hovai likhiaa tis satigur milai prabh aae |જેની પાસે આવું પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય છે, તે સાચા ગુરુ અને ભગવાનને મળવા આવે છે.
ਨਾਨਕ ਗਣਤੈ ਸੇਵਕੁ ਨਾ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਵੈ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak ganatai sevak naa milai jis bakhase so pavai thaae |1|હે નાનક, ભગવાનનો સેવક તેને પોતાના હિસાબથી મળતો નથી; તે જ સ્વીકાર્ય છે, જેને પ્રભુ માફ કરે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਹਲੁ ਕੁਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਮੂਰਖ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ॥
mahal kumahal na jaananee moorakh apanai suaae |મૂર્ખ લોકો સારા અને ખરાબ વચ્ચેનો તફાવત જાણતા નથી; તેઓ તેમના સ્વ-હિતો દ્વારા છેતરવામાં આવે છે.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਹਿ ਤਾ ਮਹਲੁ ਲਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
sabad cheeneh taa mahal laheh jotee jot samaae |પરંતુ જો તેઓ શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરે છે, તો તેઓ ભગવાનની હાજરીની હવેલી મેળવે છે, અને તેમનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જાય છે.
ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
sadaa sache kaa bhau man vasai taa sabhaa sojhee paae |ભગવાનનો ડર હંમેશા તેમના મનમાં રહે છે, અને તેથી તેઓ બધું સમજી જાય છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
satigur apanai ghar varatadaa aape le milaae |સાચા ગુરુ ઘરોમાં વ્યાપી રહ્યા છે; તે પોતે જ તેમને પ્રભુ સાથે ભેળવે છે.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਭ ਪੂਰੀ ਪਈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak satigur miliaai sabh pooree pee jis no kirapaa kare rajaae |2|ઓ નાનક, તેઓ સાચા ગુરુને મળે છે, અને જો ભગવાન તેમની કૃપા અને ઇચ્છા આપે તો તેમની બધી ઇચ્છાઓ પૂર્ણ થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਧੰਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਕਹਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa bhagat janaa jo har naamaa har mukh kahatiaa |ધન્ય છે, ધન્ય છે તે ભક્તોનું સૌભાગ્ય, જેઓ મોઢે પ્રભુના નામનો ઉચ્ચાર કરે છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa sant janaa jo har jas sravanee sunatiaa |ધન્ય છે, ધન્ય છે એ સંતોનું સૌભાગ્ય, જેઓ કાન વડે પ્રભુની સ્તુતિ સાંભળે છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸਾਧ ਜਨਾ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਜਨ ਬਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa saadh janaa har keeratan gaae gunee jan banatiaa |ધન્ય છે, ધન્ય છે એ પવિત્ર લોકોનું સૌભાગ્ય, જેઓ પ્રભુના ગુણગાન કીર્તન ગાય છે અને તેથી સદાચારી બને છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਾ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਲੈ ਮਨੁ ਜਿਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa guramukhaa jo gurasikh lai man jinatiaa |ધન્ય છે, ધન્ય છે તે ગુરુમુખોનું સૌભાગ્ય, જેઓ ગુરસિખ બનીને જીવે છે અને તેમના મનને જીતી લે છે.
ਸਭ ਦੂ ਵਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਸਿਖ ਪੜਤਿਆ ॥੧੮॥
sabh doo vadde bhaag gurasikhaa ke jo gur charanee sikh parratiaa |18|પણ બધામાં સૌથી મોટું સૌભાગ્ય એ છે કે ગુરુની શીખ, જે ગુરુના ચરણોમાં પડે છે. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੈ ਤਿਸ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮਤੁ ਰਹੈ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
braham bindai tis daa brahamat rahai ek sabad liv laae |જે ભગવાનને જાણે છે, અને જે પ્રેમપૂર્વક પોતાનું ધ્યાન શબ્દના એક શબ્દ પર કેન્દ્રિત કરે છે, તે પોતાની આધ્યાત્મિકતાને અકબંધ રાખે છે.
ਨਵ ਨਿਧੀ ਅਠਾਰਹ ਸਿਧੀ ਪਿਛੈ ਲਗੀਆ ਫਿਰਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਵਸਾਇ ॥
nav nidhee atthaarah sidhee pichhai lageea fireh jo har hiradai sadaa vasaae |સિદ્ધોની નવ ખજાના અને અઢાર આધ્યાત્મિક શક્તિઓ તેને અનુસરે છે, જેઓ ભગવાનને પોતાના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਬੁਝਹੁ ਕਰਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bin satigur naau na paaeeai bujhahu kar veechaar |સાચા ગુરુ વિના નામ મળતું નથી; આને સમજો, અને તેના પર વિચાર કરો.
ਨਾਨਕ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥੧॥
naanak poorai bhaag satigur milai sukh paae jug chaar |1|ઓ નાનક, સંપૂર્ણ સારા નસીબ દ્વારા, વ્યક્તિ સાચા ગુરુને મળે છે, અને ચાર યુગ દરમિયાન શાંતિ મેળવે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
kiaa gabharoo kiaa biradh hai manamukh trisanaa bhukh na jaae |ભલે તે યુવાન હોય કે વૃદ્ધ, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ ભૂખ અને તરસથી બચી શકતો નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
guramukh sabade ratiaa seetal hoe aap gavaae |ગુરુમુખો શબ્દના શબ્દથી રંગાયેલા છે; તેઓ શાંતિમાં છે, તેમના આત્મ-અભિમાન ગુમાવ્યા છે.
ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥
andar tripat santokhiaa fir bhukh na lagai aae |તેઓ અંદરથી સંતુષ્ટ અને તૃપ્ત છે; તેમને ફરી ક્યારેય ભૂખ લાગતી નથી.