ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 123
ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥
bhai bhaae seegaar banaae |તેણી જે પોતાને પ્રેમ અને ભગવાનના ભયથી શણગારે છે,
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਾਮੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree naam sun man vasaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ નામ સાંભળે છે અને મનમાં સમાવે છે.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਊਚੋ ਊਚਾ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har jeeo sachaa aoocho aoochaa haumai maar milaavaniaa |1| rahaau |પ્રિય ભગવાન, સાચા, સર્વોત્તમ, તેમના અહંકારને વશ કરીને તેમને પોતાની સાથે ભેળવી દે છે. ||1||થોભો ||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ॥
har jeeo saachaa saachee naaee |પ્રિય ભગવાન સાચું છે, અને તેનું નામ સાચું છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕਿਸੈ ਮਿਲਾਈ ॥
guraparasaadee kisai milaaee |ગુરુની કૃપાથી, કેટલાક તેમની સાથે ભળી જાય છે.
ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਸੇ ਵਿਛੁੜਹਿ ਨਾਹੀ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥
gur sabad mileh se vichhurreh naahee sahaje sach samaavaniaa |2|ગુરુના શબ્દ દ્વારા, જેઓ ભગવાનમાં ભળી જાય છે તેઓ ફરીથી તેમનાથી અલગ થતા નથી. તેઓ સાહજિક સરળતા સાથે સાચા ભગવાનમાં ભળી જાય છે. ||2||
ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਇ ॥
tujh te baahar kachhoo na hoe |તારાથી આગળ કંઈ નથી;
ਤੂੰ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥
toon kar kar vekheh jaaneh soe |તમે એક છો જે કરે છે, જુએ છે અને જાણે છે.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥
aape kare karaae karataa guramat aap milaavaniaa |3|નિર્માતા પોતે કાર્ય કરે છે, અને અન્યને કાર્ય કરવા પ્રેરણા આપે છે. ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તે આપણને પોતાનામાં ભળે છે. ||3||
ਕਾਮਣਿ ਗੁਣਵੰਤੀ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥
kaaman gunavantee har paae |સદાચારી આત્મા-કન્યા પ્રભુને શોધે છે;
ਭੈ ਭਾਇ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥
bhai bhaae seegaar banaae |તેણી પોતાની જાતને પ્રેમ અને ભગવાનના ભયથી શણગારે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਚ ਉਪਦੇਸਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
satigur sev sadaa sohaagan sach upades samaavaniaa |4|જે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે તે હંમેશ માટે સુખી આત્મા-વધૂ છે. તે સાચા ઉપદેશોમાં સમાઈ જાય છે. ||4||
ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਨਿ ਤਿਨਾ ਠਉਰੁ ਨ ਠਾਉ ॥
sabad visaaran tinaa tthaur na tthaau |જેઓ શબ્દના વચનને ભૂલી જાય છે તેમને કોઈ ઘર નથી અને આરામ કરવાની જગ્યા નથી.
ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਜਿਉ ਸੁੰਞੈ ਘਰਿ ਕਾਉ ॥
bhram bhoole jiau sunyai ghar kaau |તેઓ વેરાન ઘરમાં કાગડાની જેમ શંકાથી ભ્રમિત થાય છે.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਤਿਨੀ ਦੋਵੈ ਗਵਾਏ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
halat palat tinee dovai gavaae dukhe dukh vihaavaniaa |5|તેઓ આ લોક અને પરલોક બંને ગુમાવે છે, અને તેઓ દુઃખ અને દુઃખમાં પોતાનું જીવન પસાર કરે છે. ||5||
ਲਿਖਦਿਆ ਲਿਖਦਿਆ ਕਾਗਦ ਮਸੁ ਖੋਈ ॥
likhadiaa likhadiaa kaagad mas khoee |અવિરતપણે લખતા અને લખતા, તેઓ કાગળ અને શાહી સમાપ્ત થાય છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਨ ਕੋਈ ॥
doojai bhaae sukh paae na koee |દ્વૈત સાથેના પ્રેમ દ્વારા, કોઈને શાંતિ મળી નથી.
ਕੂੜੁ ਲਿਖਹਿ ਤੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਲਿ ਜਾਵਹਿ ਕੂੜਿ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
koorr likheh tai koorr kamaaveh jal jaaveh koorr chit laavaniaa |6|તેઓ જૂઠાણું લખે છે, અને તેઓ જૂઠાણું આચરે છે; તેઓ તેમની ચેતનાને જુઠ્ઠાણા પર કેન્દ્રિત કરીને બાળીને રાખ થઈ જાય છે. ||6||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਲਿਖਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
guramukh sacho sach likheh veechaar |ગુરુમુખો સત્ય અને માત્ર સત્ય પર લખે છે અને ચિંતન કરે છે.
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
se jan sache paaveh mokh duaar |સાચા લોકો મોક્ષનું દ્વાર શોધે છે.
ਸਚੁ ਕਾਗਦੁ ਕਲਮ ਮਸਵਾਣੀ ਸਚੁ ਲਿਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
sach kaagad kalam masavaanee sach likh sach samaavaniaa |7|તેમના કાગળ, પેન અને શાહી સાચી છે; સત્ય લખીને, તેઓ સત્યમાં સમાઈ જાય છે. ||7||
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਿ ਬੈਠਾ ਵੇਖੈ ॥
meraa prabh antar baitthaa vekhai |મારા ભગવાન સ્વની અંદર ઊંડે બેસે છે; તે આપણી ઉપર નજર રાખે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਿਲੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥
guraparasaadee milai soee jan lekhai |ગુરુની કૃપાથી જે ભગવાનને મળે છે, તેઓ સ્વીકાર્ય છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੨॥੨੩॥
naanak naam milai vaddiaaee poore gur te paavaniaa |8|22|23|હે નાનક, નામ દ્વારા ભવ્ય મહાનતા પ્રાપ્ત થાય છે, જે સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે. ||8||22||23||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ॥
aatam raam paragaas gur te hovai |પરમાત્માનો દિવ્ય પ્રકાશ ગુરુમાંથી ઝળકે છે.
ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਲਾਗੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਖੋਵੈ ॥
haumai mail laagee gurasabadee khovai |અહંકારમાં અટવાયેલી મલિનતા ગુરુના શબ્દ દ્વારા દૂર થાય છે.
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਾਤਾ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥
man niramal anadin bhagatee raataa bhagat kare har paavaniaa |1|જે ભગવાનની ભક્તિથી રાતદિવસ લીન રહે છે તે પવિત્ર બને છે. પ્રભુની ભક્તિ કરવાથી તે પ્રાપ્ત થાય છે. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਆਪਿ ਭਗਤਿ ਕਰਨਿ ਅਵਰਾ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree aap bhagat karan avaraa bhagat karaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ પોતે ભગવાનની ભક્તિ કરે છે, અને અન્યને પણ તેમની પૂજા કરવા પ્રેરણા આપે છે.
ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਦ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕੀਜੈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tinaa bhagat janaa kau sad namasakaar keejai jo anadin har gun gaavaniaa |1| rahaau |હું એવા ભક્તોને નમ્રતાપૂર્વક પ્રણામ કરું છું જેઓ રાત-દિવસ ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે. ||1||થોભો ||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਾਰਣੁ ਕਰਾਏ ॥
aape karataa kaaran karaae |સર્જનહાર ભગવાન પોતે કર્મોના કર્તા છે.
ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥
jit bhaavai tith kaarai laae |જેમ તે ઈચ્છે છે, તે આપણને આપણા કાર્યોમાં લાગુ કરે છે.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥
poorai bhaag gur sevaa hovai gur sevaa te sukh paavaniaa |2|સંપૂર્ણ નિયતિ દ્વારા, અમે ગુરુની સેવા કરીએ છીએ; ગુરુની સેવા કરવાથી શાંતિ મળે છે. ||2||
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥
mar mar jeevai taa kichh paae |જેઓ મૃત્યુ પામે છે, અને જીવતા જીવતા મૃત્યુ પામે છે, તેઓ તેને પ્રાપ્ત કરે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
guraparasaadee har man vasaae |ગુરુની કૃપાથી તેઓ ભગવાનને પોતાના મનમાં સમાવે છે.
ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥
sadaa mukat har man vasaae sahaje sahaj samaavaniaa |3|પ્રભુને પોતાના મનમાં સમાવીને તેઓ સદાને માટે મુક્ત થઈ જાય છે. સાહજિક સરળતા સાથે, તેઓ ભગવાનમાં ભળી જાય છે. ||3||
ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥
bahu karam kamaavai mukat na paae |તેઓ તમામ પ્રકારના કર્મકાંડો કરે છે, પરંતુ તેમના દ્વારા તેમને મુક્તિ મળતી નથી.
ਦੇਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥
desantar bhavai doojai bhaae khuaae |તેઓ દેશભરમાં ભટકે છે, અને દ્વૈતના પ્રેમમાં તેઓ બરબાદ થઈ ગયા છે.
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਕਪਟੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
birathaa janam gavaaeaa kapattee bin sabadai dukh paavaniaa |4|કપટીઓ તેમના જીવનને વ્યર્થ ગુમાવે છે; શબ્દના શબ્દ વિના, તેઓ માત્ર દુઃખ પ્રાપ્ત કરે છે. ||4||
ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
dhaavat raakhai tthaak rahaae |જેઓ પોતાના ભટકતા મનને રોકે છે, તેને સ્થિર અને સ્થિર રાખે છે,
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥
guraparasaadee param pad paae |ગુરુની કૃપાથી સર્વોચ્ચ દરજ્જો મેળવો.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
satigur aape mel milaae mil preetam sukh paavaniaa |5|સાચા ગુરુ પોતે જ આપણને ભગવાન સાથે એકતામાં જોડે છે. પ્રિયતમને મળવાથી શાંતિ મળે છે. ||5||