ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 310
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਸਚੁ ਸਚੇ ਸੇਵਾ ਤੇਰੀ ਹੋਤਿ ॥੧੬॥
jan naanak naam salaeh too sach sache sevaa teree hot |16|હે સેવક નાનક, ભગવાનના નામની સ્તુતિ કરો; સાચાના સાચા ભગવાનની આ તમારી સેવા છે. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਸਭਿ ਰਸ ਤਿਨ ਕੈ ਰਿਦੈ ਹਹਿ ਜਿਨ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
sabh ras tin kai ridai heh jin har vasiaa man maeh |સર્વ આનંદ તેમના હૃદયમાં છે, જેમના મનમાં પ્રભુ વાસ કરે છે.
ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਤਿਨ ਕਉ ਸਭਿ ਦੇਖਣ ਜਾਹਿ ॥
har darageh te mukh ujale tin kau sabh dekhan jaeh |ભગવાનના દરબારમાં, તેમના ચહેરા તેજસ્વી છે, અને દરેક તેમને જોવા જાય છે.
ਜਿਨ ਨਿਰਭਉ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਕਉ ਭਉ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jin nirbhau naam dhiaaeaa tin kau bhau koee naeh |જેઓ નિર્ભય ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે તેમને કોઈ ભય નથી.
ਹਰਿ ਉਤਮੁ ਤਿਨੀ ਸਰੇਵਿਆ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਆਹਿ ॥
har utam tinee sareviaa jin kau dhur likhiaa aaeh |જેમની પાસે આવા પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય હોય છે તે પરમેશ્વરને યાદ કરે છે.
ਤੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨ ਹਰਿ ਵੁਠਾ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
te har darageh painaaeeeh jin har vutthaa man maeh |જેમના ચિત્તમાં પ્રભુ વાસ કરે છે, તેઓ પ્રભુના દરબારમાં સન્માનથી સજ્જ થાય છે.
ਓਇ ਆਪਿ ਤਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਛਡਾਹਿ ॥
oe aap tare sabh kuttanb siau tin pichhai sabh jagat chhaddaeh |તેઓ તેમના સમગ્ર પરિવાર સાથે, સમગ્ર વિશ્વમાં વહન કરવામાં આવે છે, અને તેમની સાથે સમગ્ર વિશ્વનો ઉદ્ધાર થાય છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਜਨ ਤਿਨ ਵੇਖਿ ਵੇਖਿ ਹਮ ਜੀਵਾਹਿ ॥੧॥
jan naanak kau har mel jan tin vekh vekh ham jeevaeh |1|હે ભગવાન, કૃપા કરીને સેવક નાનકને તમારા નમ્ર સેવકો સાથે જોડો; તેમને જોઈને, તેમને જોઈને, હું જીવું છું. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਸਾ ਧਰਤੀ ਭਈ ਹਰੀਆਵਲੀ ਜਿਥੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥
saa dharatee bhee hareeaavalee jithai meraa satigur baitthaa aae |તે ભૂમિ, જ્યાં મારા સાચા ગુરુ આવે છે અને બેસે છે, તે હરિયાળી અને ફળદ્રુપ બને છે.
ਸੇ ਜੰਤ ਭਏ ਹਰੀਆਵਲੇ ਜਿਨੀ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਖਿਆ ਜਾਇ ॥
se jant bhe hareeaavale jinee meraa satigur dekhiaa jaae |જેઓ મારા સાચા ગુરુને જોઈને જાય છે તેઓ નવજીવન પામે છે.
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਪਿਤਾ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਕੁਲੁ ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁ ਜਨਨੀ ਜਿਨਿ ਗੁਰੂ ਜਣਿਆ ਮਾਇ ॥
dhan dhan pitaa dhan dhan kul dhan dhan su jananee jin guroo janiaa maae |ધન્ય છે, ધન્ય છે પિતા; ધન્ય છે, ધન્ય છે કુટુંબ; ધન્ય છે, ધન્ય છે એ માતા, જેણે ગુરુને જન્મ આપ્યો.
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਜਿਨੀ ਡਿਠਾ ਤਿਨਾ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥
dhan dhan guroo jin naam araadhiaa aap tariaa jinee dditthaa tinaa le chhaddaae |ધન્ય છે, ધન્ય છે તે ગુરુ, જે નામની પૂજા કરે છે અને આરાધના કરે છે; તે પોતાની જાતને બચાવે છે, અને જેઓ તેને જુએ છે તેમને મુક્ત કરે છે.
ਹਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੋਵੈ ਪਾਇ ॥੨॥
har satigur melahu deaa kar jan naanak dhovai paae |2|હે ભગવાન, દયાળુ બનો અને મને સાચા ગુરુ સાથે જોડો, કે સેવક નાનક તેમના પગ ધોઈ શકે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਮਰੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ॥
sach sachaa satigur amar hai jis andar har ur dhaariaa |સાચાનો સાચો અમર સાચો ગુરુ છે; તેણે પ્રભુને પોતાના હ્રદયમાં ઊંડે સુધી વસાવ્યા છે.
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਮਾਰਿਆ ॥
sach sachaa satigur purakh hai jin kaam krodh bikh maariaa |સાચાનો સાચો સાચો ગુરુ છે, આદિમાનવ, જેણે જાતીય ઇચ્છા, ક્રોધ અને ભ્રષ્ટાચાર પર વિજય મેળવ્યો છે.
ਜਾ ਡਿਠਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਾਂ ਅੰਦਰਹੁ ਮਨੁ ਸਾਧਾਰਿਆ ॥
jaa dditthaa pooraa satiguroo taan andarahu man saadhaariaa |જ્યારે હું સંપૂર્ણ સાચા ગુરુને જોઉં છું, ત્યારે મારા મનને દિલાસો અને દિલાસો મળે છે.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਘੁਮਿ ਵਾਰਿਆ ॥
balihaaree gur aapane sadaa sadaa ghum vaariaa |હું મારા સાચા ગુરુને બલિદાન છું; હું તેને સદાકાળ અને હંમેશ માટે સમર્પિત અને સમર્પિત છું.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਤਾ ਮਨਮੁਖਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥
guramukh jitaa manamukh haariaa |17|ગુરુમુખ જીવનની લડાઈ જીતે છે જ્યારે સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ તે હારે છે. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿਓਨੁ ਮੁਖਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਸੀ ॥
kar kirapaa satigur melion mukh guramukh naam dhiaaeisee |તેમની કૃપાથી, તે આપણને સાચા ગુરુને મળવા દોરી જાય છે; પછી, ગુરુમુખ તરીકે, આપણે ભગવાનના નામનો જપ કરીએ છીએ, અને તેનું ધ્યાન કરીએ છીએ.
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵਸੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਘਰੀ ਵਸਾਇਸੀ ॥
so kare ji satigur bhaavasee gur pooraa gharee vasaaeisee |સાચા ગુરુને પ્રસન્ન થાય તે આપણે કરીએ છીએ; સંપૂર્ણ ગુરુ હૃદયના ઘરમાં વાસ કરવા આવે છે.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਤਿਨ ਕਾ ਭਉ ਸਭੁ ਗਵਾਇਸੀ ॥
jin andar naam nidhaan hai tin kaa bhau sabh gavaaeisee |જેમની અંદર નામનો ખજાનો છે - તેમના બધા ભય દૂર થાય છે.
ਜਿਨ ਰਖਣ ਕਉ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੋਇ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਝਖਿ ਝਖਿ ਜਾਇਸੀ ॥
jin rakhan kau har aap hoe hor ketee jhakh jhakh jaaeisee |તેઓ ખુદ ભગવાન દ્વારા સુરક્ષિત છે; અન્ય લોકો તેમની સામે સંઘર્ષ કરે છે અને લડે છે, પરંતુ તેઓ ફક્ત મૃત્યુ તરફ જ આવે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਹਰਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਛੋਡਾਇਸੀ ॥੧॥
jan naanak naam dhiaae too har halat palat chhoddaaeisee |1|હે સેવક નાનક, નામનું ધ્યાન કર; ભગવાન તમને અહીં અને પછીથી મુક્ત કરશે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੈ ਮਨਿ ਭਾਵਦੀ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
gurasikhaa kai man bhaavadee gur satigur kee vaddiaaee |ગુરુ, સાચા ગુરુની ભવ્ય મહાનતા ગુરસિખના મનને પ્રસન્ન કરે છે.
ਹਰਿ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
har raakhahu paij satiguroo kee nit charrai savaaee |ભગવાન સાચા ગુરુનું સન્માન સાચવે છે, જે દિવસે દિવસે વધે છે.
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਮਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਛਡਾਈ ॥
gur satigur kai man paarabraham hai paarabraham chhaddaaee |પરમ ભગવાન ભગવાન ગુરુ, સાચા ગુરુના મનમાં છે; સર્વોચ્ચ ભગવાન ભગવાન તેને બચાવે છે.
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ਤਿਨਿ ਸਭ ਆਣਿ ਨਿਵਾਈ ॥
gur satigur taan deebaan har tin sabh aan nivaaee |ભગવાન ગુરુની શક્તિ અને આધાર છે, સાચા ગુરુ; બધા તેની આગળ નમન કરવા આવે છે.
ਜਿਨੀ ਡਿਠਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭਾਉ ਕਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਪਾਪ ਗਵਾਈ ॥
jinee dditthaa meraa satigur bhaau kar tin ke sabh paap gavaaee |જેમણે મારા સાચા ગુરુને પ્રેમથી જોયા છે - તેમના બધા પાપો દૂર થઈ ગયા છે.
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਬਹੁ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥
har daragah te mukh ujale bahu sobhaa paaee |પ્રભુના દરબારમાં તેમના મુખ તેજસ્વી છે, અને તેઓ મહાન કીર્તિ મેળવે છે.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਧੂੜਿ ਤਿਨ ਜੋ ਗੁਰ ਕੇ ਸਿਖ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥੨॥
jan naanak mangai dhoorr tin jo gur ke sikh mere bhaaee |2|સેવક નાનક તે ગુરુશિખોના પગની ધૂળ માંગે છે, હે મારા ભાગ્યના ભાઈઓ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਉ ਆਖਿ ਸਲਾਹੀ ਸਿਫਤਿ ਸਚੁ ਸਚੁ ਸਚੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
hau aakh salaahee sifat sach sach sache kee vaddiaaee |હું સાચાની સ્તુતિ અને મહિમા જપું છું. સાચા પ્રભુની તેજોમય મહાનતા સાચી છે.
ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੁ ਸਲਾਹ ਸਚੁ ਸਚੁ ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈ ॥
saalaahee sach salaah sach sach keemat kinai na paaee |હું સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું, અને સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું. તેની કિંમતનો અંદાજ લગાવી શકાતો નથી.