ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 755
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧੦ ॥
raag soohee mahalaa 3 ghar 10 |રાગ સૂહી, ત્રીજું મહેલ, દસમું ઘર:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਦੁਨੀਆ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਵੰਞਸੀ ॥
duneea na saalaeh jo mar vanyasee |જગતના વખાણ ન કરો; તે ખાલી પસાર થશે.
ਲੋਕਾ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਖਾਕੁ ਥੀਈ ॥੧॥
lokaa na saalaeh jo mar khaak theeee |1|અન્ય લોકોની પ્રશંસા કરશો નહીં; તેઓ મરી જશે અને ધૂળમાં ફેરવાશે. ||1||
ਵਾਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਵਾਹੁ ॥
vaahu mere saahibaa vaahu |વાહ! વાહ! મારા ભગવાન અને માસ્ટરને નમસ્કાર.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀਐ ਸਚਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramukh sadaa salaaheeai sachaa veparavaahu |1| rahaau |ગુરુમુખ તરીકે, સદાકાળ માટે સાચા, સ્વતંત્ર અને નિશ્ચિંત એવાની સ્તુતિ કરો. ||1||થોભો ||
ਦੁਨੀਆ ਕੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਮਨਮੁਖ ਦਝਿ ਮਰੰਨਿ ॥
duneea keree dosatee manamukh dajh maran |લૌકિક મિત્રતા કરીને, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો બળીને મરી જાય છે.
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਵੇਲਾ ਨ ਲਾਹੰਨਿ ॥੨॥
jam pur badhe maareeeh velaa na laahan |2|મૃત્યુના શહેરમાં, તેઓને બાંધવામાં આવે છે અને ગૅગ કરવામાં આવે છે અને મારવામાં આવે છે; આ તક ફરી ક્યારેય નહીં આવે. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਲਗੰਨਿ ॥
guramukh janam sakaarathaa sachai sabad lagan |ગુરુમુખોનું જીવન ફળદાયી અને ધન્ય છે; તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દ માટે પ્રતિબદ્ધ છે.
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਰਹੰਨਿ ॥੩॥
aatam raam pragaasiaa sahaje sukh rahan |3|તેમના આત્માઓ ભગવાન દ્વારા પ્રકાશિત થાય છે, અને તેઓ શાંતિ અને આનંદમાં રહે છે. ||3||
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਰਚੰਨਿ ॥
gur kaa sabad visaariaa doojai bhaae rachan |જેઓ ગુરુના શબ્દને ભૂલી જાય છે તે દ્વૈતના પ્રેમમાં મગ્ન છે.
ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਫਿਰੰਨਿ ॥੪॥
tisanaa bhukh na utarai anadin jalat firan |4|તેમની ભૂખ અને તરસ તેમને ક્યારેય છોડતી નથી, અને રાત દિવસ તેઓ સળગતા ભટકતા રહે છે. ||4||
ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਦੋਸਤੀ ਨਾਲਿ ਸੰਤਾ ਵੈਰੁ ਕਰੰਨਿ ॥
dusattaa naal dosatee naal santaa vair karan |જેઓ દુષ્ટો સાથે મિત્રતા કરે છે, અને સંતો સાથે દુશ્મનાવટ રાખે છે,
ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੰਨਿ ॥੫॥
aap ddube kuttanb siau sagale kul ddoban |5|તેમના પરિવારો સાથે ડૂબી જશે, અને તેમનો આખો વંશ નાશ પામશે. ||5||
ਨਿੰਦਾ ਭਲੀ ਕਿਸੈ ਕੀ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਕਰੰਨਿ ॥
nindaa bhalee kisai kee naahee manamukh mugadh karan |કોઈની નિંદા કરવી તે સારું નથી, પરંતુ મૂર્ખ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો હજી પણ કરે છે.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਨਰਕੇ ਘੋਰਿ ਪਵੰਨਿ ॥੬॥
muh kaale tin nindakaa narake ghor pavan |6|નિંદા કરનારાઓના ચહેરા કાળા થઈ જાય છે, અને તેઓ સૌથી ભયાનક નરકમાં પડે છે. ||6||
ਏ ਮਨ ਜੈਸਾ ਸੇਵਹਿ ਤੈਸਾ ਹੋਵਹਿ ਤੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
e man jaisaa seveh taisaa hoveh tehe karam kamaae |હે મન, જેમ તમે સેવા કરો છો, તેમ તમે બનશો, અને તે જ રીતે તમે જે કાર્યો કરો છો.
ਆਪਿ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੭॥
aap beej aape hee khaavanaa kahanaa kichhoo na jaae |7|તમે પોતે જે કંઈ રોપશો, તે જ તમારે ખાવું પડશે; આ વિશે બીજું કંઈ કહી શકાય નહીં. ||7||
ਮਹਾ ਪੁਰਖਾ ਕਾ ਬੋਲਣਾ ਹੋਵੈ ਕਿਤੈ ਪਰਥਾਇ ॥
mahaa purakhaa kaa bolanaa hovai kitai parathaae |મહાન આધ્યાત્મિક માણસોની વાણીનો ઉચ્ચ હેતુ હોય છે.
ਓਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੇ ਭਰਪੂਰ ਹਹਿ ਓਨਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ ॥੮॥
oe amrit bhare bharapoor heh onaa til na tamaae |8|તેઓ અમૃત અમૃતથી ભરપૂર છે, અને તેમને બિલકુલ લોભ નથી. ||8||
ਗੁਣਕਾਰੀ ਗੁਣ ਸੰਘਰੈ ਅਵਰਾ ਉਪਦੇਸੇਨਿ ॥
gunakaaree gun sangharai avaraa upadesen |સદાચારી પુણ્ય એકઠા કરે છે, અને બીજાને શીખવે છે.
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਓਨਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਨਿ ॥੯॥
se vaddabhaagee ji onaa mil rahe anadin naam len |9|જેઓ તેમની સાથે મળે છે તે ખૂબ નસીબદાર છે; રાત દિવસ તેઓ ભગવાનના નામનો જપ કરે છે. ||9||
ਦੇਸੀ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ॥
desee rijak sanbaeh jin upaaee medanee |જેણે બ્રહ્માંડનું સર્જન કર્યું છે, તે તેને ભરણપોષણ આપે છે.
ਏਕੋ ਹੈ ਦਾਤਾਰੁ ਸਚਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥੧੦॥
eko hai daataar sachaa aap dhanee |10|એકલા ભગવાન જ મહાન દાતા છે. તે પોતે જ સાચો ગુરુ છે. ||10||
ਸੋ ਸਚੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥
so sach terai naal hai guramukh nadar nihaal |તે સાચા ભગવાન હંમેશા તમારી સાથે છે; ગુરુમુખને તેમની કૃપાની નજરથી આશીર્વાદ મળે છે.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਮਾਲਿ ॥੧੧॥
aape bakhase mel le so prabh sadaa samaal |11|તે પોતે તમને માફ કરશે, અને તમને પોતાનામાં વિલીન કરશે; હંમેશ માટે ભગવાનને વળગવું અને ચિંતન કરો. ||11||
ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਸਚੁ ਨਿਰਮਲਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਿਆ ਜਾਇ ॥
man mailaa sach niramalaa kiau kar miliaa jaae |મન અશુદ્ધ છે; માત્ર સાચા ભગવાન જ શુદ્ધ છે. તો તે તેનામાં કેવી રીતે ભળી શકે?
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੧੨॥
prabh mele taa mil rahai haumai sabad jalaae |12|ભગવાન તેને પોતાનામાં ભેળવી દે છે, અને પછી તે વિલીન રહે છે; તેમના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, અહંકાર બળી જાય છે. ||12||
ਸੋ ਸਹੁ ਸਚਾ ਵੀਸਰੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
so sahu sachaa veesarai dhrig jeevan sansaar |જે પોતાના સાચા પતિ ભગવાનને ભૂલી જાય છે તેનું આ સંસારનું જીવન શાપિત છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਨਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧੩॥
nadar kare naa veesarai guramatee veechaar |13|ભગવાન તેમની દયા આપે છે, અને જો તે ગુરુના ઉપદેશોનું ચિંતન કરે તો તે તેને ભૂલતી નથી. ||13||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਸਾਚੁ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
satigur mele taa mil rahaa saach rakhaa ur dhaar |સાચા ગુરુ તેને એક કરે છે, અને તેથી તે તેની સાથે એકરૂપ રહે છે, સાચા ભગવાન તેના હૃદયમાં સમાવિષ્ટ છે.
ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧੪॥
miliaa hoe na veechhurrai gur kai het piaar |14|અને તેથી સંયુક્ત, તેણી ફરીથી અલગ થશે નહીં; તે ગુરુના પ્રેમ અને સ્નેહમાં રહે છે. ||14||
ਪਿਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
pir saalaahee aapanaa gur kai sabad veechaar |હું મારા પતિ ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું, ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરું છું.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥੧੫॥
mil preetam sukh paaeaa sobhaavantee naar |15|મારા પ્રિય સાથે મળીને, મને શાંતિ મળી છે; હું તેની સૌથી સુંદર અને સુખી આત્મા-વધૂ છું. ||15||
ਮਨਮੁਖ ਮਨੁ ਨ ਭਿਜਈ ਅਤਿ ਮੈਲੇ ਚਿਤਿ ਕਠੋਰ ॥
manamukh man na bhijee at maile chit katthor |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખનું મન મૃદુ થતું નથી; તેની ચેતના સંપૂર્ણપણે પ્રદૂષિત અને પથ્થર હૃદય છે.
ਸਪੈ ਦੁਧੁ ਪੀਆਈਐ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥੧੬॥
sapai dudh peeaeeai andar vis nikor |16|જો ઝેરી સાપને દૂધ પીવડાવવામાં આવે તો પણ તે ઝેરથી ભરેલું રહેશે. ||16||
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥
aap kare kis aakheeai aape bakhasanahaar |તે પોતે કરે છે - મારે બીજા કોને પૂછવું જોઈએ? તે પોતે જ ક્ષમા કરનાર પ્રભુ છે.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮੈਲੁ ਉਤਰੈ ਤਾ ਸਚੁ ਬਣਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥੧੭॥
gurasabadee mail utarai taa sach baniaa seegaar |17|ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, ગંદકી ધોવાઇ જાય છે, અને પછી, વ્યક્તિ સત્યના આભૂષણથી શણગારવામાં આવે છે. ||17||