ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 314
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜੋ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤੈ ॥
too karataa sabh kichh jaanadaa jo jeea andar varatai |હે સર્જનહાર, તમે આપણા જીવોમાં જે થાય છે તે બધું જાણો છો.
ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਗਣਤੁ ਹੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਵਿਚਿ ਗਣਤੈ ॥
too karataa aap aganat hai sabh jag vich ganatai |તમે પોતે, હે સર્જક, અગણિત છો, જ્યારે સમગ્ર વિશ્વ ગણતરીના ક્ષેત્રમાં છે.
ਸਭੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤਦਾ ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤੈ ॥
sabh keetaa teraa varatadaa sabh teree banatai |બધું તમારી ઇચ્છા મુજબ થાય છે; તમે બધું બનાવ્યું છે.
ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬ ਚਲਤੈ ॥
too ghatt ghatt ik varatadaa sach saahib chalatai |તમે એક છો, દરેક હૃદયમાં વ્યાપેલા છો; હે સાચા ભગવાન અને ગુરુ, આ તમારું નાટક છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸੁ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਪਰਤੈ ॥੨੪॥
satigur no mile su har mile naahee kisai paratai |24|જે સાચા ગુરુને મળે છે તે પ્રભુને મળે છે; કોઈ તેને ફેરવી શકતું નથી. ||24||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |સાલોક, ચોથી મહેલ:
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਦ੍ਰਿੜੁ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ਚਿਤੁ ॥
eihu manooaa drirr kar rakheeai guramukh laaeeai chit |આ મનને સ્થિર અને સ્થિર રાખો; ગુરુમુખ બનો અને તમારી ચેતના પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરો.
ਕਿਉ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਵਿਸਾਰੀਐ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨਿਤ ॥
kiau saas giraas visaareeai bahadiaa utthadiaa nit |તમે તેને કેવી રીતે ભૂલી શકો છો, દરેક શ્વાસ અને ભોજન સાથે, નીચે બેસીને કે ઊભા રહીને?
ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਵਸਿ ॥
maran jeevan kee chintaa gee ihu jeearraa har prabh vas |મારી જન્મ-મરણની ચિંતાનો અંત આવ્યો છે; આ આત્મા ભગવાન ભગવાનના નિયંત્રણમાં છે.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਬਖਸਿ ॥੧॥
jiau bhaavai tiau rakh too jan naanak naam bakhas |1|જો તે તમને ખુશ કરે છે, તો પછી સેવક નાનકને બચાવો, અને તેને તમારા નામથી આશીર્વાદ આપો. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਹੰਕਾਰੀ ਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣੈ ਖਿਨੁ ਆਗੈ ਖਿਨੁ ਪੀਛੈ ॥
manamukh ahankaaree mahal na jaanai khin aagai khin peechhai |અહંકારી, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને પ્રભુની હાજરીની હવેલી ખબર નથી; એક ક્ષણ તે અહીં છે, અને બીજી ક્ષણે તે ત્યાં છે.
ਸਦਾ ਬੁਲਾਈਐ ਮਹਲਿ ਨ ਆਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦਰਗਹ ਸੀਝੈ ॥
sadaa bulaaeeai mahal na aavai kiau kar daragah seejhai |તેને હંમેશા આમંત્રિત કરવામાં આવે છે, પરંતુ તે ભગવાનની હાજરીની હવેલીમાં જતા નથી. ભગવાનના દરબારમાં તે કેવી રીતે સ્વીકારવામાં આવશે?
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਹਲੁ ਵਿਰਲਾ ਜਾਣੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ॥
satigur kaa mahal viralaa jaanai sadaa rahai kar jorr |સાચા ગુરુની હવેલી જાણનારા કેટલા દુર્લભ છે; તેઓ તેમની હથેળીઓ એકસાથે દબાવીને ઊભા છે.
ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਮੇਰਾ ਨਾਨਕ ਲਏ ਬਹੋੜਿ ॥੨॥
aapanee kripaa kare har meraa naanak le bahorr |2|જો મારા ભગવાન તેમની કૃપા આપે છે, હે નાનક, તો તે તેમને પોતાની તરફ પુનઃસ્થાપિત કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਾ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਸਫਲ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ॥
saa sevaa keetee safal hai jit satigur kaa man mane |ફળદાયી અને ફળદાયી એ સેવા છે, જે ગુરુના મનને પ્રસન્ન કરે છે.
ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨਿਆ ਤਾ ਪਾਪ ਕਸੰਮਲ ਭੰਨੇ ॥
jaa satigur kaa man maniaa taa paap kasamal bhane |જ્યારે સાચા ગુરુનું મન પ્રસન્ન થાય છે, ત્યારે પાપ અને કુકર્મો ભાગી જાય છે.
ਉਪਦੇਸੁ ਜਿ ਦਿਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਸੁਣਿਆ ਸਿਖੀ ਕੰਨੇ ॥
aupades ji ditaa satiguroo so suniaa sikhee kane |શીખો સાચા ગુરુ દ્વારા આપવામાં આવેલ ઉપદેશો સાંભળે છે.
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਚੜੀ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੇ ॥
jin satigur kaa bhaanaa maniaa tin charree chavagan vane |જેઓ સાચા ગુરુની ઇચ્છાને શરણે જાય છે તેઓ ભગવાનના ચાર ગણા પ્રેમથી રંગાયેલા હોય છે.
ਇਹ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ ਗੁਰਮੁਖੀ ਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਭਿੰਨੇ ॥੨੫॥
eih chaal niraalee guramukhee gur deekhiaa sun man bhine |25|ગુરુમુખોની આ અનોખી અને વિશિષ્ટ જીવનશૈલી છે: ગુરુના ઉપદેશો સાંભળીને, તેમનું મન ખીલે છે. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਜਿਨਿ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਤਿਸੁ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥
jin gur gopiaa aapanaa tis tthaur na tthaau |જેઓ તેમના ગુરુની પુષ્ટિ કરતા નથી તેમની પાસે કોઈ ઘર અથવા આરામનું સ્થાન નથી.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਦਰਗਹ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
halat palat dovai ge daragah naahee thaau |તેઓ આ જગત અને પરલોક બંને ગુમાવે છે; તેઓને પ્રભુના દરબારમાં કોઈ સ્થાન નથી.
ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਲਗਹਿ ਪਾਇ ॥
oh velaa hath na aavee fir satigur lageh paae |સાચા ગુરુના ચરણોમાં નમન કરવાનો આ અવસર ફરી ક્યારેય નહિ મળે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਗਣਤੈ ਘੁਸੀਐ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
satigur kee ganatai ghuseeai dukhe dukh vihaae |જો તેઓ સાચા ગુરુ દ્વારા ગણવાનું ચૂકી જાય, તો તેઓ પોતાનું જીવન દુઃખ અને દુઃખમાં પસાર કરશે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਲਏ ਜਿਸੁ ਲਾਇ ॥
satigur purakh niravair hai aape le jis laae |સાચા ગુરુ, આદિમાનવ, ને કોઈ દ્વેષ કે વેર નથી; તે જેની સાથે પ્રસન્ન છે તેને પોતાની સાથે જોડી દે છે.
ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਜਿਨਾ ਵੇਖਾਲਿਓਨੁ ਤਿਨਾ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੧॥
naanak darasan jinaa vekhaalion tinaa daragah le chhaddaae |1|હે નાનક, જેઓ તેમના દર્શનનું ધન્ય દર્શન કરે છે, તેઓ પ્રભુના દરબારમાં મુક્તિ પામે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਦੁਰਮਤਿ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
manamukh agiaan duramat ahankaaree |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવનાર મનમુખ અજ્ઞાની, દુષ્ટ મનનો અને અહંકારી છે.
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜੂਐ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ॥
antar krodh jooaai mat haaree |તે અંદરથી ક્રોધથી ભરેલો છે, અને જુગારમાં તેનું મન હારી જાય છે.
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਓਹੁ ਪਾਪ ਕਮਾਵੈ ॥
koorr kusat ohu paap kamaavai |તે કપટ અને અનીતિના પાપો કરે છે.
ਕਿਆ ਓਹੁ ਸੁਣੈ ਕਿਆ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
kiaa ohu sunai kiaa aakh sunaavai |તે શું સાંભળી શકે છે અને બીજાઓને શું કહી શકે છે?
ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਖੁਇ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
anaa bolaa khue ujharr paae |તે આંધળો અને બહેરો છે; તે પોતાનો માર્ગ ગુમાવે છે, અને અરણ્યમાં ખોવાયેલો ભટકતો રહે છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
manamukh andhaa aavai jaae |અંધ, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ પુનર્જન્મમાં આવે છે અને જાય છે;
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥
bin satigur bhette thaae na paae |સાચા ગુરુને મળ્યા વિના, તેને આરામની જગ્યા મળતી નથી.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥੨॥
naanak poorab likhiaa kamaae |2|ઓ નાનક, તે તેના પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય પ્રમાણે કાર્ય કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਕਠੋਰ ਹਹਿ ਸੇ ਬਹਹਿ ਨ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥
jin ke chit katthor heh se baheh na satigur paas |જેનું હૃદય પથ્થર જેવું કઠણ છે, તેઓ સાચા ગુરુની પાસે બેસતા નથી.
ਓਥੈ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜਿਆਰਾ ਚਿਤ ਉਦਾਸਿ ॥
othai sach varatadaa koorriaaraa chit udaas |સત્ય ત્યાં પ્રવર્તે છે; ખોટા લોકો તેની ચેતનાને અનુરૂપ નથી.
ਓਇ ਵਲੁ ਛਲੁ ਕਰਿ ਝਤਿ ਕਢਦੇ ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਬਹਹਿ ਕੂੜਿਆਰਾ ਪਾਸਿ ॥
oe val chhal kar jhat kadtade fir jaae baheh koorriaaraa paas |હૂક દ્વારા અથવા ઠગ દ્વારા, તેઓ તેમનો સમય પસાર કરે છે, અને પછી તેઓ ફરીથી ખોટા લોકો સાથે બેસીને પાછા જાય છે.
ਵਿਚਿ ਸਚੇ ਕੂੜੁ ਨ ਗਡਈ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥
vich sache koorr na gaddee man vekhahu ko nirajaas |અસત્ય સત્ય સાથે ભળતું નથી; ઓ લોકો, તેને તપાસો અને જુઓ.
ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਿਆਰੀ ਜਾਇ ਰਲੇ ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬੈਠੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥੨੬॥
koorriaar koorriaaree jaae rale sachiaar sikh baitthe satigur paas |26|ખોટા લોકો ખોટા સાથે ભળી જાય છે, જ્યારે સત્યવાદી શીખ સાચા ગુરુની બાજુમાં બેસે છે. ||26||