ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 467
ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲਂੀ ਜਿਨੑੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥
sev keetee santokheenee jinaee sacho sach dhiaaeaa |જેઓ સેવા આપે છે તેઓ સંતોષી છે. તેઓ સાચાના સાચાનું ધ્યાન કરે છે.
ਓਨੑੀ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥
onaee mandai pair na rakhio kar sukrit dharam kamaaeaa |તેઓ પાપમાં પગ મૂકતા નથી, પરંતુ સારા કાર્યો કરે છે અને ધર્મમાં સદાચારથી રહે છે.
ਓਨੑੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥
onaee duneea torre bandhanaa an paanee thorraa khaaeaa |તેઓ વિશ્વના બંધનોને બાળી નાખે છે, અને અનાજ અને પાણીનો સાદો ખોરાક લે છે.
ਤੂੰ ਬਖਸੀਸੀ ਅਗਲਾ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥
toon bakhaseesee agalaa nit deveh charreh savaaeaa |તમે મહાન ક્ષમાકર્તા છો; તમે દરરોજ સતત, વધુ ને વધુ આપો છો.
ਵਡਿਆਈ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥੭॥
vaddiaaee vaddaa paaeaa |7|તેમની મહાનતા દ્વારા, મહાન ભગવાન પ્રાપ્ત થાય છે. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤਟਾਂ ਮੇਘਾਂ ਖੇਤਾਂਹ ॥
purakhaan birakhaan teerathaan tattaan meghaan khetaanh |માણસો, વૃક્ષો, પવિત્ર તીર્થસ્થાનો, પવિત્ર નદીઓના કિનારા, વાદળો, ક્ષેત્રો,
ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥
deepaan loaan manddalaan khanddaan varabhanddaanh |ટાપુઓ, ખંડો, વિશ્વો, સૌરમંડળો અને બ્રહ્માંડો;
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥
anddaj jeraj utabhujaan khaanee setajaanh |સર્જનના ચાર સ્ત્રોતો - ઇંડામાંથી જન્મેલા, ગર્ભમાંથી જન્મેલા, પૃથ્વીમાંથી જન્મેલા અને પરસેવાથી જન્મેલા;
ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਹ ॥
so mit jaanai naanakaa saraan meraan jantaah |મહાસાગરો, પર્વતો અને તમામ જીવો - હે નાનક, તે એકલા જ તેમની સ્થિતિ જાણે છે.
ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਹ ॥
naanak jant upaae kai samaale sabhanaah |હે નાનક, જીવોની રચના કરીને, તે બધાને વહાલ કરે છે.
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਹ ॥
jin karatai karanaa keea chintaa bhi karanee taah |સર્જનહાર જેણે સર્જન કર્યું છે, તે તેની સંભાળ પણ રાખે છે.
ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥
so karataa chintaa kare jin upaaeaa jag |તે, સર્જનહાર જેણે વિશ્વની રચના કરી છે, તેની સંભાળ રાખે છે.
ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥
tis johaaree suasat tis tis deebaan abhag |હું તેને નમન કરું છું અને મારો આદર અર્પણ કરું છું; તેમની રોયલ કોર્ટ શાશ્વત છે.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਟਿਕਾ ਕਿਆ ਤਗੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin kiaa ttikaa kiaa tag |1|ઓ નાનક, સાચા નામ વિના, હિંદુઓની આગળની નિશાની અથવા તેમના પવિત્ર દોરાને શું કામ આવે છે? ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਲਖ ਨੇਕੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਲਖ ਪੁੰਨਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
lakh nekeea changiaaeea lakh punaa paravaan |સેંકડો હજારો સદ્ગુણો અને સારા કાર્યો, અને હજારો આશીર્વાદ દાન,
ਲਖ ਤਪ ਉਪਰਿ ਤੀਰਥਾਂ ਸਹਜ ਜੋਗ ਬੇਬਾਣ ॥
lakh tap upar teerathaan sahaj jog bebaan |પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં હજારો તપસ્યા, અને રણમાં સહજ યોગનો અભ્યાસ,
ਲਖ ਸੂਰਤਣ ਸੰਗਰਾਮ ਰਣ ਮਹਿ ਛੁਟਹਿ ਪਰਾਣ ॥
lakh sooratan sangaraam ran meh chhutteh paraan |સેંકડો હજારો હિંમતભર્યા કાર્યો અને યુદ્ધના મેદાનમાં જીવનનો શ્વાસ છોડવો,
ਲਖ ਸੁਰਤੀ ਲਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਪੜੀਅਹਿ ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ॥
lakh suratee lakh giaan dhiaan parreeeh paatth puraan |સેંકડો હજારો દૈવી સમજ, લાખો હજારો દૈવી જ્ઞાન અને ધ્યાન અને વેદ અને પુરાણોનું વાંચન
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਲਿਖਿਆ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥
jin karatai karanaa keea likhiaa aavan jaan |- સર્જનહારની સમક્ષ જેણે સૃષ્ટિનું સર્જન કર્યું, અને જેણે આવવા-જવાનું નક્કી કર્યું,
ਨਾਨਕ ਮਤੀ ਮਿਥਿਆ ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
naanak matee mithiaa karam sachaa neesaan |2|ઓ નાનક, આ બધી વાતો મિથ્યા છે. તેમની કૃપાનું ચિહ્ન સાચું છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਤੂੰ ਜਿਨਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥
sachaa saahib ek toon jin sacho sach varataaeaa |તમે જ સાચા પ્રભુ છો. સત્યનું સત્ય સર્વત્ર વ્યાપી રહ્યું છે.
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਤਾ ਤਿਨੑੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥
jis toon dehi tis milai sach taa tinaee sach kamaaeaa |તે જ સત્ય પ્રાપ્ત કરે છે, જેને તમે તે આપો છો; પછી, તે સત્યનો અભ્યાસ કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ॥
satigur miliaai sach paaeaa jina kai hiradai sach vasaaeaa |સાચા ગુરુને મળવાથી સત્ય મળે છે. તેમના હૃદયમાં, સત્ય રહે છે.
ਮੂਰਖ ਸਚੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
moorakh sach na jaananaee manamukhee janam gavaaeaa |મૂર્ખ લોકો સત્ય જાણતા નથી. સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પોતાનું જીવન વ્યર્થમાં વેડફી નાખે છે.
ਵਿਚਿ ਦੁਨੀਆ ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥੮॥
vich duneea kaahe aaeaa |8|તેઓ પણ દુનિયામાં કેમ આવ્યા છે? ||8||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥
parr parr gaddee ladeeeh parr parr bhareeeh saath |તમે વાંચી અને પુસ્તકો લોડ વાંચી શકે છે; તમે વિશાળ સંખ્યામાં પુસ્તકો વાંચી અને અભ્યાસ કરી શકો છો.
ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥
parr parr berree paaeeai parr parr gaddeeeh khaat |તમે બોટ-લોડ પુસ્તકો વાંચી અને વાંચી શકો છો; તમે વાંચી શકો છો અને વાંચી શકો છો અને તેમની સાથે ખાડાઓ ભરી શકો છો.
ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥
parreeeh jete baras baras parreeeh jete maas |તમે તેમને વર્ષ-દર વર્ષે વાંચી શકો છો; તમે તેમને વાંચી શકો છો તેટલા મહિનાઓ છે.
ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥
parreeai jetee aarajaa parreeeh jete saas |તમે તેને આખી જીંદગી વાંચી શકો છો; તમે તેમને દરેક શ્વાસ સાથે વાંચી શકો છો.
ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥
naanak lekhai ik gal hor haumai jhakhanaa jhaakh |1|ઓ નાનક, કોઈ પણ હિસાબ માત્ર એક જ છે: બાકીનું બધું નકામું બડબડ અને અહંકારમાં નિરર્થક વાતો છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥
likh likh parriaa | tetaa karriaa |જેટલું વધુ લખે છે અને વાંચે છે, તેટલું વધુ બળે છે.
ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥
bahu teerath bhaviaa | teto laviaa |પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં જેટલો વધુ ભટકે છે, તેટલી વધુ નકામી વાતો કરે છે.
ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥
bahu bhekh keea dehee dukh deea |જેટલો વધુ વ્યક્તિ ધાર્મિક વસ્ત્રો પહેરે છે, તેના શરીરને વધુ પીડા થાય છે.
ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥
sahu ve jeea apanaa keea |હે મારા આત્મા, તમારે તમારા પોતાના કાર્યોનું પરિણામ સહન કરવું પડશે.
ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥
an na khaaeaa saad gavaaeaa |જે મકાઈ નથી ખાતો, તેનો સ્વાદ ચૂકી જાય છે.
ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
bahu dukh paaeaa doojaa bhaaeaa |દ્વૈતના પ્રેમમાં માણસને ભારે દુઃખ મળે છે.
ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥
basatr na pahirai | ahinis kaharai |જે કોઈ વસ્ત્રો પહેરતો નથી, તે રાત દિવસ દુઃખ ભોગવે છે.
ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥
mon vigootaa | kiau jaagai gur bin sootaa |મૌન દ્વારા, તે બરબાદ થાય છે. સૂતેલાને ગુરુ વિના કેવી રીતે જાગી શકાય?
ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥
pag upetaanaa | apanaa keea kamaanaa |જે ઉઘાડપગું જાય છે તે તેના પોતાના કાર્યોથી પીડાય છે.
ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥
al mal khaaee sir chhaaee paaee |જે ગંદકી ખાય છે અને તેના માથા પર રાખ ફેંકે છે
ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
moorakh andhai pat gavaaee |આંધળો મૂર્ખ તેનું સન્માન ગુમાવે છે.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
vin naavai kichh thaae na paaee |નામ વિના કંઈ કામનું નથી.
ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥
rahai bebaanee marree masaanee |જે અરણ્યમાં, કબ્રસ્તાનમાં અને સ્મશાનભૂમિમાં રહે છે
ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥
andh na jaanai fir pachhutaanee |તે અંધ માણસ ભગવાનને જાણતો નથી; તે પસ્તાવો કરે છે અને અંતે પસ્તાવો કરે છે.