Sri Guru Granth Sahib
Page - 467
ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲਂੀ ਜਿਨੑੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥
sev keetee santokheenee jinaee sacho sach dhiaaeaa |Those who serve are content. They meditate on the Truest of the True.
ਓਨੑੀ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥
onaee mandai pair na rakhio kar sukrit dharam kamaaeaa |They do not place their feet in sin, but do good deeds and live righteously in Dharma.
ਓਨੑੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥
onaee duneea torre bandhanaa an paanee thorraa khaaeaa |They burn away the bonds of the world, and eat a simple diet of grain and water.
ਤੂੰ ਬਖਸੀਸੀ ਅਗਲਾ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥
toon bakhaseesee agalaa nit deveh charreh savaaeaa |You are the Great Forgiver; You give continually, more and more each day.
ਵਡਿਆਈ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥੭॥
vaddiaaee vaddaa paaeaa |7|By His greatness, the Great Lord is obtained. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, First Mehl:
ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤਟਾਂ ਮੇਘਾਂ ਖੇਤਾਂਹ ॥
purakhaan birakhaan teerathaan tattaan meghaan khetaanh |Men, trees, sacred shrines of pilgrimage, banks of sacred rivers, clouds, fields,
ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥
deepaan loaan manddalaan khanddaan varabhanddaanh |islands, continents, worlds, solar systems, and universes;
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥
anddaj jeraj utabhujaan khaanee setajaanh |the four sources of creation - born of eggs, born of the womb, born of the earth and born of sweat;
ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਹ ॥
so mit jaanai naanakaa saraan meraan jantaah |oceans, mountains, and all beings - O Nanak, He alone knows their condition.
ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਹ ॥
naanak jant upaae kai samaale sabhanaah |O Nanak, having created the living beings, He cherishes them all.
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਹ ॥
jin karatai karanaa keea chintaa bhi karanee taah |The Creator who created the creation, takes care of it as well.
ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥
so karataa chintaa kare jin upaaeaa jag |He, the Creator who formed the world, cares for it.
ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥
tis johaaree suasat tis tis deebaan abhag |Unto Him I bow and offer my reverence; His Royal Court is eternal.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਟਿਕਾ ਕਿਆ ਤਗੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin kiaa ttikaa kiaa tag |1|O Nanak, without the True Name, of what use is the frontal mark of the Hindus, or their sacred thread? ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |First Mehl:
ਲਖ ਨੇਕੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਲਖ ਪੁੰਨਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
lakh nekeea changiaaeea lakh punaa paravaan |Hundreds of thousands of virtues and good actions, and hundreds of thousands of blessed charities,
ਲਖ ਤਪ ਉਪਰਿ ਤੀਰਥਾਂ ਸਹਜ ਜੋਗ ਬੇਬਾਣ ॥
lakh tap upar teerathaan sahaj jog bebaan |hundreds of thousands of penances at sacred shrines, and the practice of Sehj Yoga in the wilderness,
ਲਖ ਸੂਰਤਣ ਸੰਗਰਾਮ ਰਣ ਮਹਿ ਛੁਟਹਿ ਪਰਾਣ ॥
lakh sooratan sangaraam ran meh chhutteh paraan |hundreds of thousands of courageous actions and giving up the breath of life on the field of battle,
ਲਖ ਸੁਰਤੀ ਲਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਪੜੀਅਹਿ ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ॥
lakh suratee lakh giaan dhiaan parreeeh paatth puraan |hundreds of thousands of divine understandings, hundreds of thousands of divine wisdoms and meditations and readings of the Vedas and the Puraanas
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਲਿਖਿਆ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥
jin karatai karanaa keea likhiaa aavan jaan |- before the Creator who created the creation, and who ordained coming and going,
ਨਾਨਕ ਮਤੀ ਮਿਥਿਆ ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
naanak matee mithiaa karam sachaa neesaan |2|O Nanak, all these things are false. True is the Insignia of His Grace. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਤੂੰ ਜਿਨਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥
sachaa saahib ek toon jin sacho sach varataaeaa |You alone are the True Lord. The Truth of Truths is pervading everywhere.
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਤਾ ਤਿਨੑੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥
jis toon dehi tis milai sach taa tinaee sach kamaaeaa |He alone receives the Truth, unto whom You give it; then, he practices Truth.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ॥
satigur miliaai sach paaeaa jina kai hiradai sach vasaaeaa |Meeting the True Guru, Truth is found. In His Heart, Truth is abiding.
ਮੂਰਖ ਸਚੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
moorakh sach na jaananaee manamukhee janam gavaaeaa |The fools do not know the Truth. The self-willed manmukhs waste their lives away in vain.
ਵਿਚਿ ਦੁਨੀਆ ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥੮॥
vich duneea kaahe aaeaa |8|Why have they even come into the world? ||8||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, First Mehl:
ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥
parr parr gaddee ladeeeh parr parr bhareeeh saath |You may read and read loads of books; you may read and study vast multitudes of books.
ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥
parr parr berree paaeeai parr parr gaddeeeh khaat |You may read and read boat-loads of books; you may read and read and fill pits with them.
ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥
parreeeh jete baras baras parreeeh jete maas |You may read them year after year; you may read them as many months are there are.
ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥
parreeai jetee aarajaa parreeeh jete saas |You may read them all your life; you may read them with every breath.
ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥
naanak lekhai ik gal hor haumai jhakhanaa jhaakh |1|O Nanak, only one thing is of any account: everything else is useless babbling and idle talk in ego. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |First Mehl:
ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥
likh likh parriaa | tetaa karriaa |The more one write and reads, the more one burns.
ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥
bahu teerath bhaviaa | teto laviaa |The more one wanders at sacred shrines of pilgrimage, the more one talks uselessly.
ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥
bahu bhekh keea dehee dukh deea |The more one wears religious robes, the more pain he causes his body.
ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥
sahu ve jeea apanaa keea |O my soul, you must endure the consequences of your own actions.
ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥
an na khaaeaa saad gavaaeaa |One who does not eat the corn, misses out on the taste.
ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
bahu dukh paaeaa doojaa bhaaeaa |One obtains great pain, in the love of duality.
ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥
basatr na pahirai | ahinis kaharai |One who does not wear any clothes, suffers night and day.
ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥
mon vigootaa | kiau jaagai gur bin sootaa |Through silence, he is ruined. How can the sleeping one be awakened without the Guru?
ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥
pag upetaanaa | apanaa keea kamaanaa |One who goes barefoot suffers by his own actions.
ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥
al mal khaaee sir chhaaee paaee |One who eats filth and throws ashes on his head
ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
moorakh andhai pat gavaaee |the blind fool loses his honor.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
vin naavai kichh thaae na paaee |Without the Name, nothing is of any use.
ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥
rahai bebaanee marree masaanee |One who lives in the wilderness, in cemetaries and cremation grounds
ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥
andh na jaanai fir pachhutaanee |- that blind man does not know the Lord; he regrets and repents in the end.