Sri Guru Granth Sahib
Page - 35
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਜਾਇ ॥੩॥
manamukh janam birathaa geaa kiaa muhu desee jaae |3|The life of the self-willed manmukh passes uselessly. What face will he show when he passes beyond? ||3||
ਸਭ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
sabh kichh aape aap hai haumai vich kahan na jaae |God Himself is everything; those who are in their ego cannot even speak of this.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਗਵਾਇ ॥
gur kai sabad pachhaaneeai dukh haumai vichahu gavaae |Through the Word of the Guru's Shabad, He is realized, and the pain of egotism is eradicated from within.
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
satagur sevan aapanaa hau tin kai laagau paae |I fall at the feet of those who serve their True Guru.
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ਹਹਿ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੪॥੨੧॥੫੪॥
naanak dar sachai sachiaar heh hau tin balihaarai jaau |4|21|54|O Nanak, I am a sacrifice to those who are found to be true in the True Court. ||4||21||54||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |Siree Raag, Third Mehl:
ਜੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੀਐ ਤਾ ਕਿਤੁ ਵੇਲਾ ਭਗਤਿ ਹੋਇ ॥
je velaa vakhat veechaareeai taa kit velaa bhagat hoe |Consider the time and the moment-when should we worship the Lord?
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
anadin naame ratiaa sache sachee soe |Night and day, one who is attuned to the Name of the True Lord is true.
ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸਰੈ ਭਗਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ਹੋਇ ॥
eik til piaaraa visarai bhagat kinehee hoe |If someone forgets the Beloved Lord, even for an instant, what sort of devotion is that?
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚ ਸਿਉ ਸਾਸੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ॥੧॥
man tan seetal saach siau saas na birathaa koe |1|One whose mind and body are cooled and soothed by the True Lord-no breath of his is wasted. ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
mere man har kaa naam dhiaae |O my mind, meditate on the Name of the Lord.
ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saachee bhagat taa theeai jaa har vasai man aae |1| rahaau |True devotional worship is performed when the Lord comes to dwell in the mind. ||1||Pause||
ਸਹਜੇ ਖੇਤੀ ਰਾਹੀਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਪਾਇ ॥
sahaje khetee raaheeai sach naam beej paae |With intuitive ease, cultivate your farm, and plant the Seed of the True Name.
ਖੇਤੀ ਜੰਮੀ ਅਗਲੀ ਮਨੂਆ ਰਜਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
khetee jamee agalee manooaa rajaa sahaj subhaae |The seedlings have sprouted luxuriantly, and with intuitive ease, the mind is satisfied.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
gur kaa sabad amrit hai jit peetai tikh jaae |The Word of the Guru's Shabad is Ambrosial Nectar; drinking it in, thirst is quenched.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
eihu man saachaa sach rataa sache rahiaa samaae |2|This true mind is attuned to Truth, and it remains permeated with the True One. ||2||
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
aakhan vekhan bolanaa sabade rahiaa samaae |In speaking, in seeing and in words, remain immersed in the Shabad.
ਬਾਣੀ ਵਜੀ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇ ॥
baanee vajee chahu jugee sacho sach sunaae |The Word of the Guru's Bani vibrates throughout the four ages. As Truth, it teaches Truth.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥
haumai meraa reh geaa sachai leaa milaae |Egotism and possessiveness are eliminated, and the True One absorbs them into Himself.
ਤਿਨ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
tin kau mahal hadoor hai jo sach rahe liv laae |3|Those who remain lovingly absorbed in the True One see the Mansion of His Presence close at hand. ||3||
ਨਦਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
nadaree naam dhiaaeeai vin karamaa paaeaa na jaae |By His Grace, we meditate on the Naam, the Name of the Lord. Without His Mercy, it cannot be obtained.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਲਹੈ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
poorai bhaag satasangat lahai satagur bhettai jis aae |Through perfect good destiny, one finds the Sat Sangat, the True Congregation, and one comes to meet the True Guru.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਬਿਖਿਆ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
anadin naame ratiaa dukh bikhiaa vichahu jaae |Night and day, remain attuned to the Naam, and the pain of corruption shall be dispelled from within.
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੨॥੫੫॥
naanak sabad milaavarraa naame naam samaae |4|22|55|O Nanak, merging with the Shabad through the Name, one is immersed in the Name. ||4||22||55||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |Siree Raag, Third Mehl:
ਆਪਣਾ ਭਉ ਤਿਨ ਪਾਇਓਨੁ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
aapanaa bhau tin paaeion jin gur kaa sabad beechaar |Those who contemplate the Word of the Guru's Shabad are filled with the Fear of God.
ਸਤਸੰਗਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
satasangatee sadaa mil rahe sache ke gun saar |They remain forever merged with the Sat Sangat, the True Congregation; they dwell upon the Glories of the True One.
ਦੁਬਿਧਾ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਈਅਨੁ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dubidhaa mail chukaaeean har raakhiaa ur dhaar |They cast off the filth of their mental duality, and they keep the Lord enshrined in their hearts.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
sachee baanee sach man sache naal piaar |1|True is their speech, and true are their minds. They are in love with the True One. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰ ਨਾਲਿ ॥
man mere haumai mail bhar naal |O my mind, you are filled with the filth of egotism.
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har niramal sadaa sohanaa sabad savaaranahaar |1| rahaau |The Immaculate Lord is eternally Beautiful. We are adorned with the Word of the Shabad. ||1||Pause||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
sachai sabad man mohiaa prabh aape le milaae |God joins to Himself those whose minds are fascinated with the True Word of His Shabad.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin naame ratiaa jotee jot samaae |Night and day, they are attuned to the Naam, and their light is absorbed into the Light.
ਜੋਤੀ ਹੂ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪਦਾ ਬਿਨੁ ਸਤਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
jotee hoo prabh jaapadaa bin satagur boojh na paae |Through His Light, God is revealed. Without the True Guru, understanding is not obtained.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥੨॥
jin kau poorab likhiaa satagur bhettiaa tin aae |2|The True Guru comes to meet those who have such pre-ordained destiny. ||2||
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਡੁਮਣੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
vin naavai sabh ddumanee doojai bhaae khuaae |Without the Name, all are miserable. In the love of duality, they are ruined.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਦੀ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
tis bin gharree na jeevadee dukhee rain vihaae |Without Him, I cannot survive even for an instant, and my life-night passes in anguish.
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਅੰਧੁਲਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
bharam bhulaanaa andhulaa fir fir aavai jaae |Wandering in doubt, the spiritually blind come and go in reincarnation, over and over again.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
nadar kare prabh aapanee aape le milaae |3|When God Himself bestows His Glance of Grace, He blends us into Himself. ||3||