Sri Guru Granth Sahib
Page - 649
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Third Mehl:
ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਮੋਹੁ ਪਿਆਰੁ ॥
santaa naal vair kamaavade dusattaa naal mohu piaar |They inflict their hatred upon the Saints, and they love the wicked sinners.
ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
agai pichhai sukh nahee mar jameh vaaro vaar |They find no peace in either this world or the next; they are born only to die, again and again.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਦੇ ਨ ਬੁਝਈ ਦੁਬਿਧਾ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
trisanaa kade na bujhee dubidhaa hoe khuaar |Their hunger is never satisfied, and they are ruined by duality.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨਾ ਨਿੰਦਕਾ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
muh kaale tinaa nindakaa tith sachai darabaar |The faces of these slanderers are blackened in the Court of the True Lord.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa naa uravaar na paar |2|O Nanak, without the Naam, they find no shelter on either this shore, or the one beyond. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
jo har naam dhiaaeide se har har naam rate man maahee |Those who meditate on the Lord's Name, are imbued with the Name of the Lord, Har, Har, in their minds.
ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਇਕਸ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
jinaa man chit ik araadhiaa tinaa ikas bin doojaa ko naahee |For those who worship the One Lord in their conscious minds, there is no other than the One Lord.
ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹੀ ॥
seee purakh har sevade jin dhur masatak lekh likhaahee |They alone serve the Lord, upon whose foreheads such pre-ordained destiny is written.
ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਨਿਤ ਗਾਵਦੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਹੀ ॥
har ke gun nit gaavade har gun gaae gunee samajhaahee |They continually sing the Glorious Praises of the Lord, and singing the Glories of the Glorious Lord, they are uplifted.
ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਗੁਰਮੁਖਾ ਗੁਰ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧੭॥
vaddiaaee vaddee guramukhaa gur poorai har naam samaahee |17|Great is the greatness of the Gurmukhs, who, through the Perfect Guru, remain absorbed in the Lord's Name. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, Third Mehl:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satigur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |It is very difficult to serve the True Guru; offer your head, and eradicate self-conceit.
ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਨਾ ਮਰਹਿ ਤਾ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mareh fir naa mareh taa sevaa pavai sabh thaae |One who dies in the Word of the Shabad shall never have to die again; his service is totally approved.
ਪਾਰਸ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਵੈ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hovai sach rahai liv laae |Touching the philosopher's stone, one becomes the philosopher's stone, which transforms lead into gold; remain lovingly attached to the True Lord.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jis poorab hovai likhiaa tis satigur milai prabh aae |One who has such pre-ordained destiny, comes to meet the True Guru and God.
ਨਾਨਕ ਗਣਤੈ ਸੇਵਕੁ ਨਾ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਵੈ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak ganatai sevak naa milai jis bakhase so pavai thaae |1|O Nanak, the Lord's servant does not meet Him because of his own account; he alone is acceptable, whom the Lord forgives. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Third Mehl:
ਮਹਲੁ ਕੁਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਮੂਰਖ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ॥
mahal kumahal na jaananee moorakh apanai suaae |The fools do not know the difference between good and bad; they are deceived by their self-interests.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਹਿ ਤਾ ਮਹਲੁ ਲਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
sabad cheeneh taa mahal laheh jotee jot samaae |But if they contemplate the Word of the Shabad, they obtain the Mansion of the Lord's Presence, and their light merges in the Light.
ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
sadaa sache kaa bhau man vasai taa sabhaa sojhee paae |The Fear of God is always on their minds, and so they come to understand everything.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
satigur apanai ghar varatadaa aape le milaae |The True Guru is pervading the homes within; He Himself blends them with the Lord.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਭ ਪੂਰੀ ਪਈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak satigur miliaai sabh pooree pee jis no kirapaa kare rajaae |2|O Nanak, they meet the True Guru, and all their desires are fulfilled, if the Lord grants His Grace and so wills. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਧੰਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਕਹਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa bhagat janaa jo har naamaa har mukh kahatiaa |Blessed, blessed is the good fortune of those devotees, who, with their mouths, utter the Name of the Lord.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa sant janaa jo har jas sravanee sunatiaa |Blessed, blessed is the good fortune of those Saints, who, with their ears, listen to the Lord's Praises.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸਾਧ ਜਨਾ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਜਨ ਬਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa saadh janaa har keeratan gaae gunee jan banatiaa |Blessed, blessed is the good fortune of those holy people, who sing the Kirtan of the Lord's Praises, and so become virtuous.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਾ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਲੈ ਮਨੁ ਜਿਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa guramukhaa jo gurasikh lai man jinatiaa |Blessed, blessed is the good fortune of those Gurmukhs, who live as Gursikhs, and conquer their minds.
ਸਭ ਦੂ ਵਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਸਿਖ ਪੜਤਿਆ ॥੧੮॥
sabh doo vadde bhaag gurasikhaa ke jo gur charanee sikh parratiaa |18|But the greatest good fortune of all, is that of the Guru's Sikhs, who fall at the Guru's feet. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, Third Mehl:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੈ ਤਿਸ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮਤੁ ਰਹੈ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
braham bindai tis daa brahamat rahai ek sabad liv laae |One who knows God, and who lovingly focuses his attention on the One Word of the Shabad, keeps his spirituality intact.
ਨਵ ਨਿਧੀ ਅਠਾਰਹ ਸਿਧੀ ਪਿਛੈ ਲਗੀਆ ਫਿਰਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਵਸਾਇ ॥
nav nidhee atthaarah sidhee pichhai lageea fireh jo har hiradai sadaa vasaae |The nine treasures and the eighteen spiritual powers of the Siddhas follow him, who keeps the Lord enshrined in his heart.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਬੁਝਹੁ ਕਰਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bin satigur naau na paaeeai bujhahu kar veechaar |Without the True Guru, the Name is not found; understand this, and reflect upon it.
ਨਾਨਕ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥੧॥
naanak poorai bhaag satigur milai sukh paae jug chaar |1|O Nanak, through perfect good destiny, one meets the True Guru, and finds peace, throughout the four ages. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Third Mehl:
ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
kiaa gabharoo kiaa biradh hai manamukh trisanaa bhukh na jaae |Whether he is young or old, the self-willed manmukh cannot escape hunger and thirst.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
guramukh sabade ratiaa seetal hoe aap gavaae |The Gurmukhs are imbued with the Word of the Shabad; they are at peace, having lost their self-conceit.
ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥
andar tripat santokhiaa fir bhukh na lagai aae |They are satisfied and satiated within; they never feel hungry again.