ਪੰਜਾਬੀ 
English 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 35
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਜਾਇ ॥੩॥
manamukh janam birathaa geaa kiaa muhu desee jaae |3|സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ്റെ ജീവിതം നിഷ്ഫലമായി കടന്നുപോകുന്നു. അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ അവൻ എന്ത് മുഖം കാണിക്കും? ||3||
ਸਭ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
sabh kichh aape aap hai haumai vich kahan na jaae |ദൈവം തന്നെയാണ് എല്ലാം; അഹന്തയിൽ കഴിയുന്നവർക്ക് ഇതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਗਵਾਇ ॥
gur kai sabad pachhaaneeai dukh haumai vichahu gavaae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, അവൻ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടുന്നു, അഹംഭാവത്തിൻ്റെ വേദന ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
satagur sevan aapanaa hau tin kai laagau paae |അവരുടെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവരുടെ കാൽക്കൽ ഞാൻ വീഴുന്നു.
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ਹਹਿ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੪॥੨੧॥੫੪॥
naanak dar sachai sachiaar heh hau tin balihaarai jaau |4|21|54|ഓ നാനാക്ക്, സത്യ കോടതിയിൽ സത്യമെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നവർക്ക് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||4||21||54||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |സിരീ രാഗ്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੀਐ ਤਾ ਕਿਤੁ ਵੇਲਾ ਭਗਤਿ ਹੋਇ ॥
je velaa vakhat veechaareeai taa kit velaa bhagat hoe |സമയവും നിമിഷവും പരിഗണിക്കുക-നാം എപ്പോഴാണ് ഭഗവാനെ ആരാധിക്കേണ്ടത്?
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
anadin naame ratiaa sache sachee soe |രാവും പകലും, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തോട് യോജിക്കുന്നവൻ സത്യമാണ്.
ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸਰੈ ਭਗਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ਹੋਇ ॥
eik til piaaraa visarai bhagat kinehee hoe |ആരെങ്കിലും തൽക്ഷണം പോലും പ്രിയപ്പെട്ട ഭഗവാനെ മറന്നാൽ, അത് എന്ത് ഭക്തിയാണ്?
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚ ਸਿਉ ਸਾਸੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ॥੧॥
man tan seetal saach siau saas na birathaa koe |1|യഥാർത്ഥ കർത്താവിനാൽ മനസ്സും ശരീരവും തണുപ്പിക്കുകയും ശാന്തമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ - അവൻ്റെ ഒരു ശ്വാസവും പാഴായില്ല. ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
mere man har kaa naam dhiaae |എൻ്റെ മനസ്സേ, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുക.
ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saachee bhagat taa theeai jaa har vasai man aae |1| rahaau |ഭഗവാൻ മനസ്സിൽ വസിക്കുമ്പോഴാണ് യഥാർത്ഥ ഭക്തി ആരാധന നടത്തുന്നത്. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਸਹਜੇ ਖੇਤੀ ਰਾਹੀਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਪਾਇ ॥
sahaje khetee raaheeai sach naam beej paae |അവബോധജന്യമായ അനായാസതയോടെ, നിങ്ങളുടെ കൃഷിയിടം നട്ടുവളർത്തുക, യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ വിത്ത് നടുക.
ਖੇਤੀ ਜੰਮੀ ਅਗਲੀ ਮਨੂਆ ਰਜਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
khetee jamee agalee manooaa rajaa sahaj subhaae |തൈകൾ സമൃദ്ധമായി മുളച്ചു, അവബോധജന്യമായ അനായാസതയോടെ, മനസ്സ് സംതൃപ്തമാണ്.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
gur kaa sabad amrit hai jit peetai tikh jaae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വാക്ക് അംബ്രോസിയൽ അമൃതാണ്; അതു കുടിച്ചാൽ ദാഹം ശമിക്കും.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
eihu man saachaa sach rataa sache rahiaa samaae |2|ഈ യഥാർത്ഥ മനസ്സ് സത്യവുമായി ഇണങ്ങിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു, അത് സത്യവുമായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. ||2||
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
aakhan vekhan bolanaa sabade rahiaa samaae |സംസാരത്തിലും കാണലിലും വാക്കിലും ശബ്ദത്തിൽ മുഴുകുക.
ਬਾਣੀ ਵਜੀ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇ ॥
baanee vajee chahu jugee sacho sach sunaae |ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം നാല് യുഗങ്ങളിലും പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്നു. സത്യമെന്ന നിലയിൽ, അത് സത്യത്തെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥
haumai meraa reh geaa sachai leaa milaae |അഹംഭാവവും കൈവശാവകാശവും ഇല്ലാതാകുകയും, സത്യവാൻ അവയെ തന്നിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਤਿਨ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
tin kau mahal hadoor hai jo sach rahe liv laae |3|സത്യത്തിൽ സ്നേഹപൂർവ്വം ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നവർ അവൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ്റെ മാളിക അടുത്തതായി കാണുന്നു. ||3||
ਨਦਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
nadaree naam dhiaaeeai vin karamaa paaeaa na jaae |അവിടുത്തെ കൃപയാൽ നാം ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു. അവൻ്റെ കാരുണ്യം കൂടാതെ അത് ലഭിക്കുകയില്ല.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਲਹੈ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
poorai bhaag satasangat lahai satagur bhettai jis aae |തികഞ്ഞ നല്ല വിധിയിലൂടെ, ഒരാൾ സത് സംഗത്തെ, യഥാർത്ഥ സഭയെ കണ്ടെത്തുന്നു, ഒരാൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਬਿਖਿਆ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
anadin naame ratiaa dukh bikhiaa vichahu jaae |രാവും പകലും നാമവുമായി ഇണങ്ങി നിൽക്കുക, അഴിമതിയുടെ വേദന ഉള്ളിൽ നിന്ന് ദൂരീകരിക്കപ്പെടും.
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੨॥੫੫॥
naanak sabad milaavarraa naame naam samaae |4|22|55|ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തിലൂടെ ശബ്ദത്തിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് ഒരാൾ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. ||4||22||55||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |സിരീ രാഗ്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਆਪਣਾ ਭਉ ਤਿਨ ਪਾਇਓਨੁ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
aapanaa bhau tin paaeion jin gur kaa sabad beechaar |ഗുരുശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നവരിൽ ദൈവഭയം നിറയുന്നു.
ਸਤਸੰਗਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
satasangatee sadaa mil rahe sache ke gun saar |അവർ എന്നെന്നേക്കുമായി സത് സംഗത്തിൽ, യഥാർത്ഥ സഭയുമായി ലയിച്ചുചേരുന്നു; അവർ സത്യവൻ്റെ മഹത്വങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നു.
ਦੁਬਿਧਾ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਈਅਨੁ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dubidhaa mail chukaaeean har raakhiaa ur dhaar |അവർ തങ്ങളുടെ മാനസിക ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ അഴുക്കിനെ പുറന്തള്ളുന്നു, അവർ തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
sachee baanee sach man sache naal piaar |1|അവരുടെ സംസാരം സത്യമാണ്, അവരുടെ മനസ്സും സത്യമാണ്. അവർ യഥാർത്ഥ ദൈവവുമായി പ്രണയത്തിലാണ്. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰ ਨਾਲਿ ॥
man mere haumai mail bhar naal |എൻ്റെ മനസ്സേ, നീ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ മാലിന്യത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har niramal sadaa sohanaa sabad savaaranahaar |1| rahaau |നിഷ്കളങ്കനായ ഭഗവാൻ നിത്യസുന്ദരനാണ്. ശബാദിൻ്റെ വചനത്താൽ നാം അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
sachai sabad man mohiaa prabh aape le milaae |തൻ്റെ ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൽ അഭിരമിക്കുന്ന മനസ്സുള്ളവരെ ദൈവം തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin naame ratiaa jotee jot samaae |രാവും പകലും, അവർ നാമവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു, അവരുടെ പ്രകാശം പ്രകാശത്തിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਜੋਤੀ ਹੂ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪਦਾ ਬਿਨੁ ਸਤਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
jotee hoo prabh jaapadaa bin satagur boojh na paae |അവൻ്റെ വെളിച്ചത്തിലൂടെ ദൈവം വെളിപ്പെടുന്നു. യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ വിവേകം ലഭിക്കില്ല.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥੨॥
jin kau poorab likhiaa satagur bhettiaa tin aae |2|അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളവരെ കണ്ടുമുട്ടാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരു വരുന്നു. ||2||
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਡੁਮਣੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
vin naavai sabh ddumanee doojai bhaae khuaae |പേരില്ലാതെ, എല്ലാവരും ദയനീയമാണ്. ദ്വന്ദതയുടെ പ്രണയത്തിൽ അവർ നശിച്ചു.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਦੀ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
tis bin gharree na jeevadee dukhee rain vihaae |അവനില്ലാതെ, എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും അതിജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല, എൻ്റെ ജീവിത രാത്രി വേദനയോടെ കടന്നുപോകുന്നു.
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਅੰਧੁਲਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
bharam bhulaanaa andhulaa fir fir aavai jaae |സംശയത്തിൽ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ്, ആത്മീയമായി അന്ധരായവർ വീണ്ടും വീണ്ടും പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
nadar kare prabh aapanee aape le milaae |3|ദൈവം തന്നെ തൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം നൽകുമ്പോൾ, അവൻ നമ്മെ തന്നിലേക്ക് ലയിപ്പിക്കുന്നു. ||3||