خدمت ڪرڻ وارا راضي آهن. اُهي سچن جي سچائيءَ تي غور ڪندا آهن.
اهي پنهنجا پير گناهه ۾ نه ٿا رکن، پر نيڪ عمل ڪن ٿا ۽ مذهب ۾ نيڪيءَ سان رهن ٿا.
اهي دنيا جي بندن کي ساڙي ڇڏيندا آهن، ۽ اناج ۽ پاڻي جي سادي غذا کائيندا آهن.
تون وڏو بخشيندڙ آهين؛ توهان مسلسل ڏيو ٿا، هر روز وڌيڪ ۽ وڌيڪ.
ان جي عظمت سان، عظيم رب حاصل ٿئي ٿو. ||7||
سالڪ، پھريون مھل:
مرد، وڻ، زيارت جا مقدس مزار، مقدس دريائن جا ڪنارا، ڪڪر، ميدان،
جزائر، براعظم، دنيا، شمسي نظام، ۽ ڪائنات؛
تخليق جا چار ذريعا - اوندهه مان ڄائو، پيٽ مان ڄائو، زمين مان ڄائو ۽ پگهر مان پيدا ٿيو.
ساگر، جبل، ۽ سڀ مخلوقات - اي نانڪ، انهن جي حالت صرف هو ڄاڻي ٿو.
اي نانڪ، جاندارن کي پيدا ڪري، هو انهن سڀني کي پالي ٿو.
جنهن مخلوق کي خلقيو آهي، ان جو به خيال رکي ٿو.
هو، خالق جنهن دنيا ٺاهي آهي، ان جي پرواهه ڪري ٿو.
هن جي اڳيان آئون سجدو ڪريان ٿو ۽ پنهنجو احترام پيش ڪريان ٿو. سندس شاهي ڪورٽ ابدي آهي.
اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، هندن جي اڳيان واري نشان يا سندن مقدس ڌاڳي جو ڪهڙو فائدو؟ ||1||
پهرين مهل:
ھزارين نيڪيون ۽ نيڪ عمل ۽ ھزارين برڪت وارا خيرات،
مقدس مزارن تي سوين هزارين تپسيا، ۽ بيابان ۾ سهج يوگا جي مشق،
سوين هزارين جرئت وارا ڪارناما ۽ جنگ جي ميدان ۾ زندگي جي سانس کي ڇڏي ڏيڻ،
سوين هزارين خدائي سمجھه، سوين هزارين خدائي حڪمتون ۽ مراقبو ۽ ويد ۽ پراڻن جا پڙهڻ
- خالق جي اڳيان جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو، ۽ جنهن اچڻ ۽ وڃڻ جو حڪم ڏنو،
اي نانڪ، اهي سڀ ڳالهيون ڪوڙ آهن. سچو آهي سندس فضل جو نشان. ||2||
پورو:
تون ئي سچو رب آهين. حقيقتن جي سچائي هر هنڌ ڦهليل آهي.
اھو اڪيلو سچ حاصل ڪري ٿو، جنھن کي توھان ڏيو ٿا. پوء، هو سچ تي عمل ڪري ٿو.
سچي گروءَ سان ملڻ، سچ ملي ٿو. هن جي دل ۾، سچائي رهي ٿي.
بيوقوف حقيقت کي نٿا ڄاڻن. پاڻ سڳورا پنهنجي زندگي اجائي برباد ڪندا آهن.
اهي به دنيا ۾ ڇو آيا آهن؟ ||8||
سالڪ، پھريون مھل:
توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھوٿا ڪيترائي ڪتاب؛ توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھوٿا وسيع ڪثرت جا ڪتاب.
توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھو ٿا ٻيڙيءَ تي ڀريل ڪتاب؛ توهان پڙهي سگهو ٿا ۽ پڙهي سگهو ٿا ۽ انهن سان کڏ ڀريو.
توھان انھن کي پڙھي سگھوٿا سال بہ سال؛ توهان انهن کي پڙهي سگهو ٿا جيئن ڪيترا مهينا آهن.
توھان انھن کي پنھنجي سڄي زندگي پڙھي سگھو ٿا. توهان انهن کي هر سانس سان پڙهي سگهو ٿا.
اي نانڪ، ڪنهن به حساب ۾ صرف هڪ شيءِ آهي: باقي سڀ ڪجهه بيڪار ۽ بيڪار ڳالهيون انا ۾. ||1||
پهرين مهل:
جيترو وڌيڪ لکندو ۽ پڙهندو، اوترو وڌيڪ جلندو.
مقدس زيارتن تي جيترو گھمندو، اوترو ئي بيڪار ڳالھائيندو.
جيڪو جيترو وڌيڪ مذهبي لباس پائيندو آهي، اوترو ئي وڌيڪ هن جي جسم ۾ درد ٿيندو آهي.
اي منھنجا جان، توکي پنھنجي عملن جا نتيجا ڀوڳڻا پوندا.
جيڪو اناج نه کائي، سو ذائقو وڃائي ويٺو.
دوئيءَ جي محبت ۾، وڏو درد حاصل ڪري ٿو.
جيڪو لباس نه پائيندو آهي، سو ڏينهن رات تڪليف ۾ رهندو آهي.
خاموشيءَ سان، هو تباهه ٿي ويو آهي. ننڊ ۾ سمهي پوندڙ گروءَ کان سواءِ ڪيئن جاڳندو؟
جيڪو ننگي پيرن ۾ وڃي ٿو، سو پنهنجي ئي عملن جو شڪار ٿئي ٿو.
جيڪو گندگي کائي ٿو ۽ پنهنجي مٿي تي خاڪ اڇلائي ٿو
انڌو بيوقوف پنهنجي عزت وڃائي ٿو.
نالي کان سواءِ، ڪا به شيءِ ڪم نه ايندي آهي.
جيڪو بيابان ۾، قبرستانن ۽ قبرستانن ۾ رهي ٿو
اھو انڌو ماڻھو رب کي نٿو سڃاڻي. هو آخر ۾ پشيمان ۽ توبهه ڪندو آهي.