منهنجي اندر مان شڪ ۽ مايا ختم ٿي ويا آهن ۽ مان رب جي سچي نالي ۾ ضم ٿي ويو آهيان.
رب جي سچي نالي ۾ ضم ٿي، مان رب جي تسبيح جا گيت ڳايان ٿو. پنهنجي محبوب سان ملاقات ڪري، مون کي سڪون مليو آهي.
مان مسلسل خوشين ۾ آهيان، ڏينهن ۽ رات؛ منهنجي اندر مان خود غرضي ختم ٿي وئي آهي.
مان انهن جي پيرن تي ڪريان ٿو، جيڪي پنهنجي شعور جي اندر نام کي داخل ڪن ٿا.
جسم سون جهڙو ٿي ويندو آهي، جڏهن سچو گرو هڪ کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||2||
اسان سچي رب جي ساراهه ڪريون ٿا، جڏهن سچو گرو سمجھ ڏئي ٿو.
سچي گروءَ کان سواءِ، اهي شڪ ۾ ڦاٿل آهن. آخرت ۾ وڃي ڪھڙو منهن ڏيکاريندا؟
اهي جڏهن اتي ويندا ته ڪهڙو منهن ڏيکاريندا؟ اھي پشيمان ٿيندا ۽ پنھنجن گناھن لاءِ توبه ڪندا. انهن جا عمل انهن کي صرف درد ۽ مصيبت آڻيندا.
اُهي جيڪي نام سان رنگيل آهن، اُهي رب جي محبت جي گهاٽي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگجي ويا آهن. اهي پنهنجي مڙس جي رب جي وجود ۾ ضم ٿي ويندا آهن.
مان رب وانگر عظيم ٻيو ڪوبه تصور نٿو ڪري سگهان. مون کي ڪنهن سان ڳالهائڻ گهرجي؟
اسان سچي رب جي ساراهه ڪريون ٿا، جڏهن سچو گرو سمجھ ڏئي ٿو. ||3||
مان انهن جي پيرن تي ڪريان ٿو جيڪي سچن جي سچائي جي ساراهه ڪن ٿا.
اهي عاجز انسان سچا آهن، ۽ بلڪل خالص؛ انهن سان ملڻ سان، سڀ گند ڌوئي ويندو آهي.
انهن سان ملڻ سان، سڀ گند ڌوئي ويندو آهي. سچائيءَ جي تلاءَ ۾ غسل ڪرڻ سان، انسان آسانيءَ سان سچائيءَ سان سچو ٿيندو آهي.
سچي گرو مون کي نام جو احساس ڏنو آهي، رب جي بي مثال، بي مثال، ناقابل بيان نالو.
جيڪي رات ڏينهن رب جي عبادت ڪن ٿا، سي سندس محبت ۾ مگن آهن. اي نانڪ، اهي سچي رب ۾ جذب ٿي ويا آهن.
مان انهن جي پيرن تي ڪريان ٿو جيڪي سچ جي سچي جو غور ڪن ٿا. ||4||4||
ودهن جو وار، چوٿون مهل: لالا بهليما جي راڳ ۾ ڳائڻ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سالڪ، ٽيون مهل:
عظيم سوان لفظ جي ڪلام سان ڀريل آهن؛ اُهي پنهنجي دلين ۾ سچو نالو گھرن ٿا.
اهي سچ گڏ ڪندا آهن، هميشه سچ ۾ رهندا آهن، ۽ سچي نالي سان پيار ڪندا آهن.
اهي هميشه خالص ۽ بي عيب آهن - گندگي انهن کي هٿ نه ايندي آهي. اهي خالق رب جي فضل سان برڪت وارا آهن.
اي نانڪ، مان انهن تي قربان آهيان، جيڪي رات ڏينهن، رب جو ذڪر ڪن ٿا. ||1||
ٽيون مهل:
مون سمجهيو ته هو هڪ وڏو سوان آهي، تنهنڪري مون ساڻس تعلق ڪيو.
جيڪڏھن مون کي خبر ھجي ھا ته ھو ڄمڻ کان ئي ھڪڙو بدبخت بگھڙ آھي، ته مان ھن کي ھٿ به نه ھڻين ھا. ||2||
ٽيون مهل:
سونهن کي ترندي ڏسي، ٻڪرين کي حسد ٿيڻ لڳو.
پر غريب هارون ٻڏي مري ويا، ۽ پنھنجن مٿو ھيٺان ۽ پنھنجا پير مٿي سان ترندا رھيا. ||3||
پورو:
تون پنهنجو پاڻ آهين، سڀ پنهنجي طرفان؛ تو پاڻ ئي مخلوق پيدا ڪئي.
تون پاڻ ئي آهين بي روپ رب؛ توهان کان سواء ٻيو ڪوبه ناهي.
تون تمام طاقتور سببن جو سبب آهين. توهان ڇا ڪندا آهيو، ٿيڻو پوندو.
توهان سڀني مخلوقن کي تحفا ڏيو ٿا، انهن جي پڇڻ کان سواء.
هر ڪو چوندو آهي، ”واهه واهه! برڪت وارو، برڪت وارو آهي سچو گرو، جنهن رب جي نالي جو عظيم تحفو ڏنو آهي. ||1||