رب العالمين، مٿاهون، روشن رب، هر هڪ دل ۾ رهي ٿو.
نانڪ مهربان رب کان هن نعمت جي طلب ڪري ٿو، ته هو هن کي ڪڏهن به نه وساري، ڪڏهن به هن کي نه وساري. ||21||
مون کي ڪا طاقت نه آهي؛ مان توهان جي خدمت نٿو ڪريان، ۽ مان توهان سان پيار نٿو ڪريان، اي عظيم رب العالمين.
توهان جي فضل سان، نانڪ، مهربان رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪيو. ||22||
رب پالي ٿو ۽ سڀني جاندارن کي پالي ٿو. هو انهن کي آرامده امن ۽ سٺا ڪپڙا تحفا ڏئي ٿو.
هن انساني زندگيءَ جو زيور پنهنجي تمام هوشياري ۽ هوشياري سان پيدا ڪيو.
سندس فضل سان، انسان امن ۽ نعمت ۾ رهن ٿا. اي نانڪ، رب، هر، هر، هري جي ياد ۾، فاني دنيا جي وابستگي کان آزاد ٿي ويندو آهي. ||23||
ڌرتيءَ جا بادشاھ پنهنجي ماضيءَ جي سٺن ڪرامتن جون نعمتون کائي رهيا آهن.
اهي ظالم حڪمران جيڪي عوام تي ظلم ڪن ٿا، اي نانڪ، تمام گهڻي عرصي تائين دردن ۾ مبتلا رهندا. ||24||
جيڪي پنهنجي دلين ۾ رب جو ذڪر ڪندا آهن، سي ڏک کي به خدا جو فضل سمجهندا آهن.
تندرست ماڻهو تمام گهڻو بيمار آهي، جيڪڏهن هو رب پاڪ کي ياد نه ڪري. ||25||
خدا جي حمد جا گيت ڳائڻ، هن انساني جسم ۾ جنم وٺڻ سان پورو ڪيل نيڪ فرض آهي.
نالو، رب جو نالو، امرت وارو امر آهي، اي نانڪ. سنت ان ۾ پيئندا آهن، ۽ ان کي ڪڏهن به ڪافي نه آهي. ||26||
اولياءَ روادار ۽ نيڪ طبيعت وارا آهن. انهن لاءِ دوست ۽ دشمن هڪجهڙا آهن.
اي نانڪ، انهن لاءِ اهو سڀ هڪجهڙو آهي، چاهي ڪو کين هر قسم جو کاڌو پيش ڪري، يا انهن تي بدمعاشي ڪري، يا انهن کي مارڻ لاءِ هٿيار کڻي. ||27||
اهي بي عزتي يا بي عزتي تي ڌيان نه ڏيندا آهن.
اهي گپ شپ کان پريشان نه آهن؛ دنيا جون مصيبتون کين ڇُهي نه ٿيون.
جيڪي ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ شامل ٿين ٿا، ۽ ڪائنات جي پالڻهار جو نالو ڳائين ٿا- اي نانڪ، اهي انسان امن ۾ رهن ٿا. ||28||
پاڪ ماڻهو روحاني ويڙهاڪن جي هڪ ناقابل تسخير فوج آهن. انهن جا جسم عاجزي جي هٿيار سان محفوظ آهن.
انھن جا ھٿيار آھن رب جي پاڪائي ساراھہ جنھن کي اھي ڳائيندا آھن. سندن پناهه ۽ ڍال گرو جي ڪلام جو ڪلام آهي.
جن گھوڙن، رٿن ۽ هاٿين تي اھي سواري ڪن ٿا، اھي خدا جي واٽ کي محسوس ڪرڻ جو رستو آھن.
اھي پنھنجي دشمنن جي لشڪر مان بي خوف ھلندا آھن. انهن تي خدا جي حمد جي گيتن سان حملو ڪيو.
اهي سڄي دنيا کي فتح ڪن ٿا، اي نانڪ، ۽ پنجن چورن تي غالب آهن. ||29||
بڇڙائيءَ کان گمراهه ٿي، ماڻهو وڻ جي ڇانوَ وانگر، منحوس دنيا جي سراب ۾ مگن آهن.
خاندان سان جذباتي وابستگي غلط آهي، تنهنڪري نانڪ رب، رام، رام جي نالي جي ياد ۾ غور ڪيو. ||30||
مون وٽ نه ويد جي حڪمت جو خزانو آهي، ۽ نه ئي مون وٽ اسم جي ساراهه جون خوبيون آهن.
مون وٽ خوبصورت آواز نه آهي جواهر جا راڳ ڳائڻ لاءِ؛ مان نه هوشيار، عقلمند يا هوشيار آهيان.
قسمت ۽ محنت سان مايا جي دولت ملي ٿي. اي نانڪ، ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾، بيوقوف به مذهبي عالم بڻجي وڃن ٿا. ||31||
منهنجي ڳچيءَ ۾ مالا، رب جي نالي جو نعرو آهي. رب جي محبت منهنجو خاموش نعرو آهي.
هن عظيم ترين ڪلام کي ورجائڻ سان اکين ۾ نجات ۽ خوشي اچي ٿي. ||32||
اهو انسان جنهن ۾ گرو جي منتر جي کوٽ آهي - لعنت ۽ آلوده هن جي زندگي آهي.
اهو بلاڪ هيڊ صرف هڪ ڪتو، هڪ سور، هڪ گدڙ، هڪ ڪاو، هڪ سانپ آهي. ||33||
جيڪو به رب جي ڪنول جي پيرن تي غور ڪري، ۽ سندس نالو دل ۾ رکي،