ناراد ساج، ۽ شارادا علم جي ديوي، رب جي خدمت ڪريو.
ديوي لکشمي هن جي ٻانهن جي حيثيت ۾ هن وٽ ويٺي آهي. ||2||
مالا منهنجي ڳچيءَ ۾ آهي، ۽ رب جو نالو منهنجي زبان تي آهي.
مان رب جو نالو، هڪ هزار ڀيرا ورجائي ٿو، ۽ سندس احترام ۾ سجدو ڪريان ٿو. ||3||
ڪبير چوي ٿو، مان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو.
مان هندو ۽ مسلمان ٻنهي کي سيکاريندو آهيان. ||4||4||13||
آسا، ڪبير جيئي، 9 پنچ پاڌي، 5 ڌوڪي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي باغبان، تون پنن کي ڦاڙي ٿو، پر هر پني ۾، زندگي آهي.
اُهو پٿر جو بت، جنهن لاءِ تون اُهي پن ڦاڙين ٿو- اُهو پٿر جو بت بي جان آهي. ||1||
ان ۾ تون ڀلجي، اي باغبان.
سچو گرو زنده رب آهي. ||1||روڪ||
برهما پنن ۾، وشنو شاخن ۾ ۽ شيو گلن ۾ آهي.
جڏهن تون هنن ٽن ديوتائن کي ٽوڙيندين ته ڪنهن جي خدمت ڪندين؟ ||2||
مجسمي ساز پٿر کي تراشي ٿو ۽ ان کي بت بڻائي ٿو، سندس پير ان جي سيني تي رکي ٿو.
جيڪڏهن اهو پٿر جو ديوتا سچو هجي ها ته اهو مجسمي ساز کي ان لاءِ کائي ها! ||3||
چانور ۽ ڀاڄيون، مٺايون، ڪيڪ ۽ ڪوڪيز
- پادري انهن مان لطف اندوز ٿيندو آهي، جڏهن هو بت جي وات ۾ خاڪ وجهي ٿو. ||4||
باغبان غلط آهي، ۽ دنيا غلط آهي، پر مان غلط ناهيان.
ڪبير چوي ٿو، رب مون کي سنڀالي ٿو. رب، منهنجو بادشاهه، مون تي پنهنجون نعمتون نازل ڪيون آهن. ||5||1||14||
آسا:
ٻارهن سال بچپن ۾ گذري ٿو، ۽ باقي ويهن سالن تائين، هو خود نظم و ضبط ۽ سادگي تي عمل نٿو ڪري.
باقي ٽيهن سالن تائين، هو ڪنهن به طرح خدا جي عبادت نه ڪندو آهي، ۽ پوء، جڏهن هو بزرگ آهي، هو توبهه ۽ پشيمان. ||1||
هن جي زندگي برباد ٿي ويندي آهي جيئن هو رڙيون ڪري، "منهنجو، منهنجو!"
سندس طاقت جو تلاءُ سڪي ويو آهي. ||1||روڪ||
هو سڪل تلاءَ جي چوڌاري هڪ بند ٺاهي ٿو ۽ پنهنجي هٿن سان فصل جي پوک جي چوڌاري باهه ٺاهي ٿو.
جڏهن موت جو چور اچي ٿو، هو تڪڙو تڪڙو کڻي ٿو جيڪو بيوقوف پنهنجي طور تي بچائڻ جي ڪوشش ڪئي هئي. ||2||
سندس پير، مٿي ۽ هٿ ڏڪڻ لڳن ٿا، ۽ اکين مان ڳوڙها وهڻ لڳا.
هن جي زبان صحيح لفظ نه ڳالهايو آهي، پر هاڻي، هن کي مذهب تي عمل ڪرڻ جي اميد آهي! ||3||
جيڪڏهن پيارا رب پنهنجي رحمت ڪري ٿو، ته ماڻهو هن سان پيار ڪري ٿو، ۽ رب جي نالي جو فائدو حاصل ڪري ٿو.
گرو جي فضل سان، هن کي رب جي نالي جي دولت ملي ٿي، جيڪو اڪيلو هن سان گڏ هوندو، جڏهن هو آخر ۾ روانو ٿيندو. ||4||
ڪبير چوي ٿو، ٻڌ، اي سنتو، پاڻ سان گڏ ٻيو ڪو مال نه کڻندو.
جڏھن بادشاھه، عالمن جي پالڻھار وٽان سڏ اچي ٿو، تڏھن انسان پنھنجو مال ۽ محل ڇڏي وڃي ٿو. ||5||2||15||
آسا:
ڪن کي رب ريشم ۽ ساٽين ڏنيون آهن، ۽ ڪن کي ڪپهه جي ربن سان سينگاريل پلنگ.
ڪن وٽ غريبن جو ڪوٽ به نه هوندو آهي، ۽ ڪي ڇٽيءَ جي جھوپڙين ۾ رهن ٿا. ||1||
حسد ۽ جهيڙو نه ڪر، اي منهنجا ذهن.
مسلسل چڱا ڪم ڪرڻ سان، اهي حاصل ٿين ٿا، اي منهنجا ذهن. ||1||روڪ||
پوتر هڪ ئي مٽيءَ جو ڪم ڪندو آهي، ۽ برتنن کي مختلف طريقن سان رنگ ڏيندو آهي.
ڪن ۾ موتي ٺهرائي ٿو، ته ڪن ۾ گندگي ڳنڍي ٿو. ||2||
خدا بخيل کي دولت ڏني ته ان کي محفوظ ڪري، پر بيوقوف ان کي پنهنجو سڏي ٿو.