سچو گرو امن جو گہرا ۽ گہرا سمنڊ آهي، گناهه کي تباهه ڪندڙ.
جيڪي پنھنجي گروءَ جي خدمت ڪن ٿا، تن لاءِ موت جي رسول جي ھٿان ڪا به سزا نه آھي.
گرو سان مقابلو ڪرڻ وارو ڪو به ناهي. مون سڄي ڪائنات کي ڳولي لڌو آهي.
سچو گرو، رب جي نالي جو خزانو عطا ڪيو آهي. اي نانڪ، ذهن امن سان ڀريل آهي. ||4||20||90||
سري راگ، پنجين مهل:
ماڻهو جنهن شيءِ کي مٺو سمجهي کائيندا آهن، پر ذائقي ۾ اها تلخ ٿيندي آهي.
اهي پنهنجن پيارن ڀائرن ۽ دوستن سان ڳنڍيندا آهن، بيڪار فساد ۾ مصروف آهن.
اهي هڪ لمحي جي دير کان سواءِ غائب ٿي ويندا آهن. خدا جي نالي کان سواء، اهي حيران ۽ حيران آهن. ||1||
اي منھنجا دماغ، پاڻ کي سچي گرو جي خدمت ۾ شامل ڪر.
جيڪو ڏٺل، سو گذري ويندو. پنهنجي ذهن جي عقل کي ڇڏي ڏيو. ||1||روڪ||
چريو ڪتو وانگر هر طرف ڊوڙندو،
لالچي، بي خبر، هر شيءِ کائي ٿو، کائڻ لائق ۽ غير کائڻ لائق.
جنسي خواهش ۽ غضب جي نشي ۾ مگن، ماڻهو وري جنم ڀومي ڀوڳي ٿو. ||2||
مايا پنهنجو ڄار وڇايو آهي، ۽ اُن ۾ ٻانهون وجهي ڇڏيون آهن.
خواهش جي پکيءَ کي پڪڙيو ويو آهي، ۽ ڪو به فرار نه ڳولي سگهي ٿو، اي منهنجي ماء.
جيڪو رب کي نٿو سڃاڻي، جنهن کيس پيدا ڪيو، اهو بار بار وري جنم وٺي ٿو. ||3||
مختلف ڊوائيسز ذريعي، ۽ ڪيترن ئي طريقن سان، هي دنيا پکڙيل آهي.
اهي ئي بچيل آهن، جن کي تمام طاقتور، لامحدود رب بچائيندو آهي.
رب جا بندا رب جي محبت سان بچيل آهن. اي نانڪ، مان هميشه لاءِ انهن تي قربان آهيان. ||4||21||91||
سري راگ، پنجين مهل، ٻيو بيت:
چراگاهن تي چراگاهه اچي ٿو- هن جي شوخيءَ جو ڪهڙو فائدو؟
جڏهن توهان جو مختص وقت ختم ٿي ويو آهي، توهان کي وڃڻ گهرجي. پنھنجي حقيقي گھر ۽ گھر جو خيال رکجو. ||1||
اي دماغ، رب جي ساراهه ڳائي، ۽ سچي گرو جي پيار سان خدمت ڪر.
اوهين ننڍڙين ڳالهين تي فخر ڇو ٿا ڪريو؟ ||1||روڪ||
هڪ رات جي مهمان وانگر، توهان صبح جو اٿندا ۽ روانا ٿيندا.
تون پنهنجي گھر وارن سان ايترو جڙيل ڇو آهين؟ اهو سڀ ڪجهه باغ ۾ گلن وانگر آهي. ||2||
تون ڇو ٿو چوين، ”منهنجو، منهنجو“؟ خدا ڏانهن ڏس، جنهن توکي ڏنو آهي.
اهو يقين آهي ته توهان کي اٿڻو آهي ۽ وڃڻو پوندو، ۽ پنهنجن سوين هزارين ۽ لکين کي ڇڏي وڃڻ گهرجي. ||3||
8.4 ملين اوتارن جي ذريعي، توهان هن نادر ۽ قيمتي انساني زندگي حاصل ڪرڻ لاء ڀڄندا آهيو.
اي نانڪ، نالو ياد ڪر، رب جو نالو. موڪل جو ڏينهن ويجهو اچي رهيو آهي! ||4||22||92||
سري راگ، پنجين مهل:
جيستائين روح جو صحبت جسم سان آهي، تيستائين خوشين ۾ رهي ٿو.
پر جڏهن ساٿي اُٿي ٿو ۽ هليو وڃي ٿو ته پوءِ ڪنوار جو جسم مٽيءَ سان ملي ٿو. ||1||
منهنجو ذهن دنيا کان الڳ ٿي ويو آهي. اهو خدا جي درشن کي ڏسڻ جي خواهشمند آهي.
برڪت آهي توهان جي جاء. ||1||روڪ||
جيستائين روح مڙس جسم جي گهر ۾ رهندو، تيستائين هر ڪو توکي عزت سان سلام ڪندو آهي.
پر جڏهن روح مڙس اٿندو ۽ هليو ويندو ته پوءِ ڪنهن کي به تنهنجي پرواهه نه هوندي. ||2||
پنهنجي ماءُ پيءُ جي هن دنيا ۾، پنهنجي مڙس جي خدمت ڪر. پرئين دنيا ۾، پنهنجي سسر جي گهر ۾، تون امن ۾ رهندين.
گرو سان ملڻ، صحيح اخلاق جو مخلص شاگرد ٿيو، ۽ مصيبت توهان کي ڪڏهن به نه ڇڪيندو. ||3||
هر ڪو پنهنجي مڙس وٽ وڃڻو آهي. هر ڪنهن کي سندن شاديءَ کان پوءِ سندن رسمي موڪل ڏني ويندي.