اُهي ئي اُن سان ملن ٿا، جن کي رب ملائي ٿو.
نيڪ روح دلہن مسلسل سندس فضيلت تي غور ڪندي.
اي نانڪ، گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، هڪ رب سان ملي ٿو، سچو دوست. ||17||
اڻپوري جنسي خواهش ۽ غير حل ٿيل غضب جسم کي برباد ڪري ڇڏي ٿو،
جيئن سون کي بورڪس ذريعي ڦهلايو ويندو آهي.
سون کي ٽچ اسٽون ڏانهن ڇڪيو وڃي ٿو، ۽ باهه سان آزمائي ٿو.
جڏهن ان جو خالص رنگ ظاهر ٿئي ٿو، اهو گداگر جي اکين کي خوش ٿيندو آهي.
دنيا هڪ جانور آهي، ۽ مغرور موت قصاب آهي.
خالق جي پيدا ڪيل مخلوق کي سندن عملن جو ڪرم ملي ٿو.
جنهن دنيا کي پيدا ڪيو، ان جي قيمت ڄاڻي ٿو.
ٻيو ڇا ٿو چئي سگهجي؟ چوڻ لاءِ ڪجهه به ناهي. ||18||
ڳوليندي، ڳوليندي، مان امرت ۾ پيئندو آهيان.
مون رواداري جو رستو اختيار ڪيو آهي، ۽ پنهنجو ذهن سچي گروءَ جي حوالي ڪيو آهي.
هر ڪو پاڻ کي سچو ۽ سچو سڏيندو آهي.
اُهو ئي سچو آهي، جيڪو چارئي ڄمار ۾ زيور حاصل ڪري ٿو.
کائي ۽ پيئي، هڪ مري وڃي، پر پوءِ به خبر نه پوي.
هو هڪدم مري ويندو آهي، جڏهن هن کي ڪلام جو احساس ٿيندو آهي.
هن جو شعور مستقل طور تي مستحڪم ٿئي ٿو، ۽ هن جو ذهن موت کي قبول ڪري ٿو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، هو رب جي نالي کي سڃاڻي ٿو. ||19||
عظيم رب دماغ جي آسمان ۾ رهندو آهي، ڏهين دروازي؛
سندس تسبيح جا گيت ڳائڻ سان، انسان سڪون ۽ سڪون ۾ رهندو آهي.
هو اچڻ وڃڻ نه ٿو چاهي، يا وڃڻ لاءِ نه ٿو اچي.
گرو جي فضل سان، هو پيار سان رب تي مرکوز رهي ٿو.
ذهن آسمان جو رب ناقابل رسائي، آزاد ۽ پيدائش کان ٻاهر آهي.
سڀ کان وڌيڪ لائق سماڌي اها آهي ته هوش کي مستحڪم رکي، هن تي توجهه رکي.
رب جي نالي کي ياد ڪرڻ سان، ماڻهو ٻيهر جنم نه وٺندو آهي.
گرو جي تعليمات تمام بهترين آهن؛ ٻين سڀني طريقن ۾ نالو، رب جي نالي جي گهٽتائي آهي. ||20||
بيشمار دروازن ۽ گهرن ڏانهن ڀڄندي، مان ٿڪجي پيو آهيان.
منهنجا اوتار بيشمار، بي حد آهن.
مون وٽ ڪيتريون ئي مائرون ۽ پيءُ، پٽ ۽ ڌيئرون آهن.
مون وٽ ڪيترائي گرو ۽ شاگرد آهن.
ڪوڙي گروءَ ذريعي، ڇوٽڪارو نه ملي.
هڪ مڙس رب جون ڪيتريون ئي دلہنون آهن - هن تي غور ڪريو.
گرومخ مري ٿو، ۽ خدا سان گڏ جيئرو آهي.
ڏهن طرفن ۾ ڳوليندي، مون هن کي پنهنجي گهر ۾ مليو.
مون هن سان ملاقات ڪئي آهي؛ سچو گرو مون کي هن سان ملڻ جي هدايت ڪئي آهي. ||21||
گرومک ڳائي ٿو، ۽ گرومخ ڳالهائي ٿو.
گرومخ رب جي قدر جو اندازو لڳائي ٿو، ۽ ٻين کي پڻ ان جو جائزو وٺڻ لاء حوصلا افزائي ڪري ٿو.
گرو مُخ بي خوف اچي ٿو ۽ وڃي ٿو.
هن جي گندگي لهي ويندي آهي، ۽ هن جا داغ سڙي ويندا آهن.
گرومک پنهنجي ويد لاءِ ناد جي صوتي وهڪري تي غور ڪري ٿو.
گرومخ جي صفائي غسل چڱن ڪمن جي ڪارڪردگي آهي.
گرو مُخ لاءِ، شبد تمام بهترين امربوشيل امرت آهي.
اي نانڪ، گرومک پار ڪري. ||22||
ٿڪل شعور مستحڪم نه رهي.
هرڻ ڳجهي طرح سائي ٻوٽن کي چتائي ٿو.
جيڪو رب جي ڪمل پيرن کي پنهنجي دل ۽ شعور ۾ رکي ٿو
وڏي ڄمار، هميشه رب کي ياد ڪندي.
هر ڪنهن کي پريشاني ۽ پرواهه آهي.
اُهو ئي سڪون حاصل ڪري ٿو، جيڪو هڪ رب جو خيال ڪري ٿو.
جڏهن رب هوش ۾ رهجي وڃي ٿو، ۽ ماڻهو رب جي نالي ۾ جذب ٿئي ٿو،
هڪ آزاد ٿيو، ۽ عزت سان گهر موٽيو. ||23||
جسم ڦاٽي پوي ٿو، جڏهن هڪ ڳنڍ کليل آهي.
ڏس، دنيا زوال تي آهي؛ اهو مڪمل طور تي تباهه ٿي ويندو.
رڳو اھو آھي جيڪو سج جي روشني ۽ ڇانو ۾ ھڪڙو جھڙو نظر اچي ٿو
هن جا بندا ڀڄي ويا آهن؛ هو آزاد ٿيو ۽ گهر موٽيو.
مايا خالي ۽ ننڍڙي آهي. هن دنيا کي ٺڳيو آهي.
اهڙي تقدير اڳئين ڪمن جي ڪري مقرر ٿيل آهي.
جوانيءَ کي برباد ڪيو پيو وڃي؛ پوڙھائپ ۽ موت سر جي مٿان ھلندا آھن.