ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 308
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |چوٿين مهل:
ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥
jin kau aap dee vaddiaaee jagat bhee aape aan tin kau pairee paae |رب پاڻ کي عظيم عظمت عطا ڪري ٿو؛ هو پاڻ ئي دنيا کي انهن جي پيرن تي بيهاري ٿو.
ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥
ddareeai taan je kichh aap doo keechai sabh karataa aapanee kalaa vadhaae |اسان کي صرف ڊڄڻ گهرجي، جيڪڏهن اسان پاڻ کان شيون ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا آهيون؛ خالق هر طرح سان پنهنجي طاقت وڌائي رهيو آهي.
ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥
dekhahu bhaaee ehu akhaarraa har preetam sache kaa jin aapanai jor sabh aan nivaae |ڏس، اي تقدير جا ڀائرو: هي آهي ميدان محبوب حقيقي رب جو؛ هن جي طاقت هر ڪنهن کي عاجزي ۾ سجدو ڪري ٿو.
ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥
aapaniaa bhagataa kee rakh kare har suaamee nindakaa dusattaa ke muh kaale karaae |رب، اسان جو پالڻھار ۽ ماسٽر، پنھنجي عقيدن جي حفاظت ۽ حفاظت ڪندو آھي؛ هو بدڪارن ۽ بدڪارن جا منهن ڪارا ڪري ٿو.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
satigur kee vaddiaaee nit charrai savaaee har keerat bhagat nit aap karaae |سچي گرو جي شاندار عظمت ڏينهون ڏينهن وڌي ٿي. رب پنهنجي عقيدتمندن کي مسلسل سندس ساراهه جا گيت ڳائڻ جي ترغيب ڏئي ٿو.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥
anadin naam japahu gurasikhahu har karataa satigur gharee vasaae |اي گُر سيخ، رات ڏينهن رب جو نالو ڳايو. سچي گرو جي ذريعي، خالق رب توهان جي اندروني وجود جي گهر ۾ اچي ويندو.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥
satigur kee baanee sat sat kar jaanahu gurasikhahu har karataa aap muhahu kadtaae |اي گرو سک، ڄاڻو ته سچي گرو جو ڪلام سچو آهي، بلڪل سچو آهي. خالق رب پاڻ ئي گروءَ کي اُن جو آواز ڏئي ٿو.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥
gurasikhaa ke muh ujale kare har piaaraa gur kaa jaikaar sansaar sabhat karaae |محبوب پالڻهار پنهنجي گرو سکن جا منهن روشن ڪري ٿو. هو سڄي دنيا گرو جي واکاڻ ۽ تعريف ڪري ٿو.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥
jan naanak har kaa daas hai har daasan kee har paij rakhaae |2|ٻانهو نانڪ رب جو ٻانهو آهي. رب پاڻ پنهنجي ٻانهي جي عزت جي حفاظت ڪندو آهي. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥
too sachaa saahib aap hai sach saah hamaare |اي منھنجا سچا پالڻھار ۽ مالڪ، تون پاڻ آھين منھنجو سچو پالڻھار بادشاهه.
ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥
sach poojee naam drirraae prabh vanajaare thaare |مهرباني ڪري، منهنجي اندر ۾ پنهنجي نالي جو حقيقي خزانو لڳايو؛ اي خدا، مان تنهنجو سوداگر آهيان.
ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥
sach seveh sach vananj laihi gun kathah niraare |مان سچي ذات جي خدمت ڪريان ٿو، ۽ سچي ۾ ڊيل ڪريان ٿو. مان تنهنجي شاندار حمد جا گيت ڳايان ٿو.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
sevak bhaae se jan mile gur sabad savaare |اهي عاجز جيڪي رب جي خدمت محبت سان ڪندا آهن. اهي گرو جي ڪلام سان سينگاريا ويا آهن.
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥
too sachaa saahib alakh hai gur sabad lakhaare |14|اي منهنجا سچا رب ۽ مالڪ، تون اڻڄاڻ آهين. گرو جي ڪلام جي ذريعي، توهان کي سڃاتو وڃي ٿو. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |سالڪ، چوٿون مهل:
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥
jis andar taat paraaee hovai tis daa kade na hovee bhalaa |جنهن جي دل ٻين جي حسد سان ڀريل هجي، ان کي ڪڏهن به ڪا چڱائي نه ايندي.
ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥
os dai aakhiaai koee na lagai nit ojaarree pookaare khalaa |ڪو به ڌيان نٿو ڏئي ته هو ڇا ٿو چوي؛ هو صرف هڪ بيوقوف آهي، رڻ ۾ بيحد روئي رهيو آهي.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥
jis andar chugalee chugalo vajai keetaa karatiaa os daa sabh geaa |جنهن جي دل بدنصيبي واري گپ شپ سان ڀريل هجي، ان کي خراب گپ شپ چئبو آهي. هو جيڪو ڪري ٿو سو بيڪار آهي.
ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥
nit chugalee kare anahodee paraaee muhu kadt na sakai os daa kaalaa bheaa |رات ۽ ڏينهن، هو مسلسل ٻين بابت گپ شپ ڪندو آهي. هن جو منهن ڪارو ڪيو ويو آهي، ۽ هو اهو ڪنهن کي ڏيکاري نٿو سگهي.
ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥
karam dharatee sareer kalijug vich jehaa ko beeje tehaa ko khaae |جسم عمل جو ميدان آهي، ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾؛ جيئن پوکيندؤ، تيئن پوکيندؤ.
ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥
galaa upar tapaavas na hoee vis khaadhee tatakaal mar jaae |انصاف رڳو لفظن تي نه ٿو گذري. جيڪڏهن ڪو زهر کائي ته مري وڃي.
ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥
bhaaee vekhahu niaau sach karate kaa jehaa koee kare tehaa koee paae |اي تقدير جا ڀائرو، ڏسو سچي خالق جو انصاف؛ جيئن ماڻهو عمل ڪن ٿا، تنهنڪري انهن کي انعام ڏنو وڃي ٿو.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
jan naanak kau sabh sojhee paaee har dar keea baataa aakh sunaae |1|رب سائين نانڪ کي پوري سمجهه عطا ڪئي آهي. هو ڳالهائي ٿو ۽ رب جي ڪورٽ جي لفظن جو اعلان ڪري ٿو. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |چوٿين مهل:
ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥
hodai paratakh guroo jo vichhurre tin kau dar dtoee naahee |جيڪي پاڻ کي گروءَ کان جدا ڪن ٿا، ان جي مسلسل موجودگيءَ جي باوجود، کين رب جي درٻار ۾ آرام جي جاءِ نه ملندي آهي.
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥
koee jaae milai tin nindakaa muh fike thuk thuk muhi paahee |جيڪڏهن ڪو ماڻهو انهن ڳاڙهن چهرن واري بدمعاشن سان ملڻ لاءِ ويندو ته انهن جا منهن ٿڪ سان ڍڪيل نظر ايندا.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥
jo satigur fittake se sabh jagat fittake nit bhanbhal bhoose khaahee |جن تي سچي گرو جي لعنت آهي، انهن تي سڄي دنيا لعنت ڪئي آهي. اهي لامحدود طور تي چوڌاري ڦرندا آهن.
ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥
jin gur gopiaa aapanaa se laide dtahaa firaahee |جيڪي پنهنجي گروءَ کي عام طور تي اقرار نه ڪندا آهن، اُهي گهمندا ڦرندا، روئيندا ۽ رڙيون ڪندا آهن.
ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥
tin kee bhukh kade na utarai nit bhukhaa bhukh kookaahee |سندن بک ڪڏھن به نه مڙندي. مسلسل بک کان متاثر، درد ۾ رڙيون ڪندا آهن.
ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥
onaa daa aakhiaa ko naa sunai nit haule haul maraahee |ڪو به نه ٿو ٻڌي ته انهن کي ڇا چوڻو آهي؛ اهي مسلسل خوف ۽ دهشت ۾ رهن ٿا، جيستائين اهي آخرڪار مري وڃن.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥
satigur kee vaddiaaee vekh na sakanee onaa agai pichhai thaau naahee |اهي سچي گرو جي شاندار عظمت کي برداشت نه ڪري سگھندا آهن، ۽ انهن کي آرام جي جاء نه ملندي، هتي يا آخرت.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥
jo satigur maare tin jaae mileh rahadee khuhadee sabh pat gavaahee |جيڪي ماڻھو انھن سان ملڻ لاءِ نڪرندا آھن جن کي سچي گروءَ جي لعنت ڏني ھئي، اھي پنھنجي عزت جي باقيات وڃائي ويھندا آھن.