شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 733

ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਰੰਗੁ ਨ ਹੋਵੈ ਕੋਇ ॥੩॥

je sau lochai rang na hovai koe |3|

سو ڀيرا چاهي ته به رب جي محبت حاصل نه ڪري. ||3||

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਵੈ ॥

nadar kare taa satigur paavai |

پر جيڪڏهن رب کيس پنهنجي فضل جي نظر سان نوازي، ته هو سچي گرو سان ملي ٿو.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥੨॥੬॥

naanak har ras har rang samaavai |4|2|6|

نانڪ رب جي محبت جي ذيلي جوهر ۾ جذب ٿي ويو آهي. ||4||2||6||

ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥

soohee mahalaa 4 |

سوهي، چوٿين مهل:

ਜਿਹਵਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਹੀ ਅਘਾਇ ॥

jihavaa har ras rahee aghaae |

منهنجي زبان رب جي نفيس ذات سان مطمئن رهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੀਵੈ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

guramukh peevai sahaj samaae |1|

گرومخ ان کي پيئي ٿو، ۽ آسماني امن ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||1||

ਹਰਿ ਰਸੁ ਜਨ ਚਾਖਹੁ ਜੇ ਭਾਈ ॥

har ras jan chaakhahu je bhaaee |

جيڪڏھن توھان چکو رب جي ذري ذري جو، اي تقدير جا عاجز ڀائرو،

ਤਉ ਕਤ ਅਨਤ ਸਾਦਿ ਲੋਭਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

tau kat anat saad lobhaaee |1| rahaau |

ته پوءِ تون ٻين ذائقن سان ڪيئن متاثر ٿي سگهين ٿو؟ ||1||روڪ||

ਗੁਰਮਤਿ ਰਸੁ ਰਾਖਹੁ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

guramat ras raakhahu ur dhaar |

گرو جي هدايتن جي تحت، هن ذيلي جوهر کي پنهنجي دل ۾ محفوظ رکو.

ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਾਤੇ ਰੰਗਿ ਮੁਰਾਰਿ ॥੨॥

har ras raate rang muraar |2|

جيڪي رب جي نفيس ذات سان سمايل آهن، اهي آسماني نعمتن ۾ غرق آهن. ||2||

ਮਨਮੁਖਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥

manamukh har ras chaakhiaa na jaae |

پاڻ مرادو انسان رب جي لطيف جو ذائقو به نه ٿو چکي.

ਹਉਮੈ ਕਰੈ ਬਹੁਤੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੩॥

haumai karai bahutee milai sajaae |3|

هو انا ۾ ڪم ڪري ٿو، ۽ خوفناڪ عذاب ڀوڳي ٿو. ||3||

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਵੈ ॥

nadar kare taa har ras paavai |

پر جيڪڏهن هن کي رب جي مهربانيءَ سان نوازيو وڃي ته پوءِ هن کي رب جي نفيس جوهر حاصل ٿي ويندي آهي.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੪॥੩॥੭॥

naanak har ras har gun gaavai |4|3|7|

اي نانڪ، رب جي هن نفيس جوهر ۾ جذب ٿي، رب جي شان ۾ گيت ڳايو. ||4||3||7||

ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੬ ॥

soohee mahalaa 4 ghar 6 |

سوڀي، چوٿين مهل، ڇهين بيت:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:

ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਹਰਿ ਜਪਤਿਆ ਉਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਇ ॥

neech jaat har japatiaa utam padavee paae |

جڏهن ڪو پست طبقو رب جو نالو ڳائيندو آهي، تڏهن کيس اعليٰ مقام حاصل ٿيندو آهي.

ਪੂਛਹੁ ਬਿਦਰ ਦਾਸੀ ਸੁਤੈ ਕਿਸਨੁ ਉਤਰਿਆ ਘਰਿ ਜਿਸੁ ਜਾਇ ॥੧॥

poochhahu bidar daasee sutai kisan utariaa ghar jis jaae |1|

وڃي بيدر کان پڇو، نوڪر جو پٽ. ڪرشن پاڻ پنهنجي گهر ۾ رهي. ||1||

ਹਰਿ ਕੀ ਅਕਥ ਕਥਾ ਸੁਨਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਜਿਤੁ ਸਹਸਾ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਭ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

har kee akath kathaa sunahu jan bhaaee jit sahasaa dookh bhookh sabh leh jaae |1| rahaau |

ٻڌو، اي تقدير جا عاجز ڀائرو، رب جي غير بيان ڪيل تقرير کي؛ اهو سڀ پريشاني، درد ۽ بک کي ختم ڪري ٿو. ||1||روڪ||

ਰਵਿਦਾਸੁ ਚਮਾਰੁ ਉਸਤਤਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਨਿਮਖ ਇਕ ਗਾਇ ॥

ravidaas chamaar usatat kare har keerat nimakh ik gaae |

روي داس، چمڙي جو ڪم ڪندڙ، رب جي واکاڻ ڪئي، ۽ هر هڪ پل سندس ساراهه جا گيت ڳايا.

ਪਤਿਤ ਜਾਤਿ ਉਤਮੁ ਭਇਆ ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਪਏ ਪਗਿ ਆਇ ॥੨॥

patit jaat utam bheaa chaar varan pe pag aae |2|

جيتوڻيڪ هو گهٽ سماجي رتبو جو هو، پر هو تمام بلند ۽ بلند هو، ۽ چئن ئي ذاتن جا ماڻهو اچي سندس پيرن تي سجدو ڪندا هئا. ||2||

ਨਾਮਦੇਅ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲੋਕੁ ਛੀਪਾ ਕਹੈ ਬੁਲਾਇ ॥

naamadea preet lagee har setee lok chheepaa kahai bulaae |

Naam Dayv رب کي پيار ڪيو؛ ماڻهو کيس ڪپڙي جو رنگ سڏيندا هئا.

ਖਤ੍ਰੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਿਠਿ ਦੇ ਛੋਡੇ ਹਰਿ ਨਾਮਦੇਉ ਲੀਆ ਮੁਖਿ ਲਾਇ ॥੩॥

khatree braahaman pitth de chhodde har naamadeo leea mukh laae |3|

پالڻهار اعليٰ درجي جي خشتري ۽ برهمڻن ڏانهن منهن موڙيو ۽ پنهنجو منهن نام ديوي کي ڏيکاريو. ||3||

ਜਿਤਨੇ ਭਗਤ ਹਰਿ ਸੇਵਕਾ ਮੁਖਿ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਤਿਨ ਤਿਲਕੁ ਕਢਾਇ ॥

jitane bhagat har sevakaa mukh atthasatth teerath tin tilak kadtaae |

رب جي سڀني عقيدتمندن ۽ ٻانهن وٽ تلڪ آهي، رسمي نشان، انهن جي پيشانين تي لڳل آهي زيارت جي 68 مقدس مزارن تي.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕਉ ਅਨਦਿਨੁ ਪਰਸੇ ਜੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥੪॥੧॥੮॥

jan naanak tin kau anadin parase je kripaa kare har raae |4|1|8|

ٻانهو نانڪ رات ڏينهن انهن جي پيرن کي ڇهندو، جيڪڏهن رب، بادشاهه، پنهنجي فضل عطا ڪري. ||4||1||8||

ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥

soohee mahalaa 4 |

سوهي، چوٿين مهل:

ਤਿਨੑੀ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲਿਖਤੁ ਲਿਲਾਰਾ ॥

tinaee antar har aaraadhiaa jin kau dhur likhiaa likhat lilaaraa |

اُهي ئي اُن رب جي عبادت ۽ پوڄا ڪن ٿا، جن کي اندر ۾ ئي اهڙيون اڳڀرائيون مليون آهن، جن کي وقت جي شروعات کان ئي اهڙي اڳڀرائي ملي ٿي.

ਤਿਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕੋਈ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨ ਕਾ ਅੰਗੁ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਕਰਤਾਰਾ ॥੧॥

tin kee bakheelee koee kiaa kare jin kaa ang kare meraa har karataaraa |1|

انهن کي ڪمزور ڪرڻ لاءِ ڪير ڇا ٿو ڪري سگهي؟ منهنجو خالق رب انهن جي پاسي آهي. ||1||

ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇ ਮਨ ਮੇਰੇ ਮਨ ਧਿਆਇ ਹਰਿ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਸਭਿ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

har har dhiaae man mere man dhiaae har janam janam ke sabh dookh nivaaranahaaraa |1| rahaau |

تنهن ڪري رب، هار، هار، اي منهنجا ذهن. رب تي غور ڪريو، اي دماغ؛ هو وري جنم جي سڀني دردن کي ختم ڪرڻ وارو آهي. ||1||روڪ||

ਧੁਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਬਖਸਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰਾ ॥

dhur bhagat janaa kau bakhasiaa har amrit bhagat bhanddaaraa |

شروعات ۾، رب پنهنجي عقيدتمندن کي امرت وارو امرت، عقيدت جو خزانو عطا ڪيو.

ਮੂਰਖੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਉਨ ਕੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਹੁ ਕਾਰਾ ॥੨॥

moorakh hovai su un kee rees kare tis halat palat muhu kaaraa |2|

جيڪو به انهن سان مقابلو ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿو اهو بيوقوف آهي. هن جو منهن هتي ۽ آخرت ڪارو ڪيو ويندو. ||2||

ਸੇ ਭਗਤ ਸੇ ਸੇਵਕਾ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥

se bhagat se sevakaa jinaa har naam piaaraa |

اُهي ئي عقيدتمند آهن، ۽ اُهي اڪيلا بي غرض خادم آهن، جيڪي رب جي نالي سان پيار ڪن ٿا.

ਤਿਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਸਿਰਿ ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਪਵੈ ਛਾਰਾ ॥੩॥

tin kee sevaa te har paaeeai sir nindak kai pavai chhaaraa |3|

انهن جي بي لوث خدمت سان، اهي رب کي ڳوليندا آهن، جڏهن ته گندگي ڪندڙن جي سر تي خاڪ ڪر. ||3||

ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਵਿਰਤੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਜਗਤ ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਪੂਛਿ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰਾ ॥

jis ghar viratee soee jaanai jagat gur naanak poochh karahu beechaaraa |

اهو اڪيلو اهو ڄاڻي ٿو، جيڪو ان کي پنهنجي نفس جي گهر ۾ محسوس ڪري ٿو. گرو نانڪ کان پڇو، دنيا جي گرو، ۽ ان تي غور ڪريو.

ਚਹੁ ਪੀੜੀ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਬਖੀਲੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੪॥੨॥੯॥

chahu peerree aad jugaad bakheelee kinai na paaeio har sevak bhaae nisataaraa |4|2|9|

گروهن جي چئن پيڙهين، اوائلي دور کان وٺي، سڄي ڄمار تائين، ڪنهن به رب کي پٺڀرائي ۽ گهٽتائيءَ سان نه مليو آهي. صرف محبت سان رب جي خدمت ڪرڻ سان، هڪ آزاد آهي. ||4||2||9||