روح جي ڪنوار لاءِ هڪ ئي پلنگ آهي، ۽ هڪ ئي بسترو خدا، سندس پالڻهار ۽ مالڪ لاءِ آهي. پاڻ سڳورن کي رب جي حضوري حاصل نه ٿيندي آهي. هوءَ چوڌاري ڦري ٿي، لڄ ۾.
”گرو، گرو“ چئي، هوءَ سندس پناهه ڳولي ٿي. تنهن ڪري خدا هن سان ملڻ لاءِ اچي ٿو، بنا ڪنهن دير جي. ||5||
انسان ڪيتريون ئي رسمون ادا ڪري سگهي ٿو، پر ذهن منافقت، بڇڙن ڪمن ۽ لالچ سان ڀريل آهي.
جڏهن طوائف جي گهر ۾ پٽ پيدا ٿئي ته ان جي پيءُ جو نالو ڪير ٻڌائي؟ ||6||
منهنجي گذريل اوتارن ۾ عقيدت پرستيءَ جي ڪري، مان هن زندگيءَ ۾ پيدا ٿيو آهيان. گرو مون کي حوصلو ڏنو آهي ته رب، هار، هر، هر جي پوڄا ڪرڻ لاء.
پوڄا ڪري، عقيدت سان سندس پوڄا ڪري، مون کي رب مليو، ۽ پوءِ رب جي نالي ۾ ضم ٿي، هار، هار، هار. ||7||
خدا پاڻ آيو ۽ هني جي پنن کي پسائي، پائوڊر بڻائي، منهنجي جسم تي لڳايو.
اسان جو پالڻهار ۽ مالڪ اسان تي پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، ۽ اسان جي هٿن کي پڪڙي ٿو. اي نانڪ، هو اسان کي مٿي ڪري ٿو ۽ اسان کي بچائي ٿو. ||8||6||9||2||1||6||9||
راگ بلاول، پنجين مهل، اشٽپديه، ٻارهين بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
مان پنهنجي خدا جي ساراهه بيان نٿو ڪري سگهان. مان سندس تعريف بيان نٿو ڪري سگهان.
مون ٻين سڀني کي ڇڏي ڏنو آهي، هن جي پناهه جي ڳولا ۾. ||1||روڪ||
خدا جا لوٽس پير لامحدود آهن.
مان انهن تي هميشه لاءِ قربان آهيان.
منهنجو ذهن انهن سان پيار ۾ آهي.
جيڪڏهن مان انهن کي ڇڏي ڏيان ها ته ٻيو ڪٿي به نه وڃي ها. ||1||
مان پنهنجي زبان سان رب جو نالو ڳائيندو آهيان.
منهنجي گناهن ۽ بڇڙن غلطين جي گندگي سڙي وڃي ٿي.
اوليائن جي ٻيڙيءَ تي چڙهڻ سان، مان آزاد ٿي ويو آهيان.
مون کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪيو ويو آهي. ||2||
منهنجو ذهن رب سان محبت ۽ عقيدت جي تار سان جڙيل آهي.
هي آهي سنتن جو بي مثال طريقو.
اهي گناهه ۽ فساد کي ڇڏي ڏين ٿا.
اهي ملن ٿا بي صورت رب خدا سان. ||3||
خدا کي ڏسي، مان حيران ٿي ويس.
مون کي نعمت جو ڀرپور ذائقو چکيو.
مان هتي يا اُتي نه ڀڄندس ۽ نه ڀڄندس.
رب خدا، هار، هار، منهنجي شعور ۾ رهندو آهي. ||4||
جيڪي مسلسل خدا کي ياد ڪندا آهن،
فضيلت جو خزانو، ڪڏهن به جهنم ۾ نه ويندو.
جيڪي ٻڌن ٿا، متوجه ٿين ٿا، لفظ جي اڻڄاتل آواز کي،
ڪڏهن به موت جي رسول کي پنهنجي اکين سان نه ڏسڻو پوندو. ||5||
مان رب جي پناهه ڳوليان ٿو، دنيا جي هيرو رب.
ٻاجھارو پالڻھار خدا پنھنجي بندن جي طاقت ھيٺ آھي.
ويداس رب جي اسرار کي نٿا ڄاڻن.
خاموش بابا مسلسل سندس خدمت ڪندا رهيا. ||6||
هو غريبن جي دردن ۽ غمن کي ختم ڪرڻ وارو آهي.
هن جي خدمت ڪرڻ تمام ڏکيو آهي.
ڪو به نه ڄاڻي ٿو سندس حدون.
هو پاڻي، زمين ۽ آسمان ۾ پکڙيل آهي. ||7||
هزارين ڀيرا، مان هن کي عاجزي سان سجدو ڪريان ٿو.
مان بيزار ٿي چڪو آهيان، ۽ مان خدا جي در تي اچي بيٺو آهيان.
اي خدا مونکي پاڪ جي پيرن جي مٽي ڪر.
نانڪ جي اها خواهش پوري ڪر. ||8||1||
بلاول، پنجين مهل:
خدا، مهرباني ڪري مون کي جنم ۽ موت کان ڇڏائي.
مان ٿڪجي ويو آهيان، ۽ توهان جي دروازي تي ڀڄي ويو آهيان.
مان تنهنجا پير پڪڙيان ٿو، ساد سنگت ۾، حضور جي صحبت ۾.
رب، هار، هار جي محبت منهنجي ذهن ۾ مٺي آهي.