ان کي ڇو وساريو، جنهن اسان کي سڀ ڪجهه ڏنو آهي؟
ان کي ڇو وساريو، جيڪو جاندارن جي جان آهي؟
ان کي ڇو وساريو، جيڪو اسان کي پيٽ جي باهه ۾ بچائيندو آهي؟
گروءَ جي مهربانيءَ سان، نادر ئي اهو آهي جنهن کي اهو احساس ٿئي.
ان کي ڇو وساريو، جيڪو اسان کي فساد مان ڪڍي ٿو؟
جيڪي هن کان بيشمار زندگين لاءِ جدا ٿي ويا، سي هڪ ڀيرو ٻيهر هن سان مليا آهن.
ڪامل گرو جي ذريعي، هن ضروري حقيقت کي سمجهي سگهجي ٿو.
اي نانڪ، خدا جا عاجز بندا هن تي غور ڪن ٿا. ||4||
اي دوستو، اي سنتو، ان کي پنهنجو ڪم ڪر.
باقي سڀ ڪجهه ڇڏي، رب جو نالو.
غور ڪريو، غور ڪريو، غور ڪريو، هن جي ياد ۾، ۽ آرام حاصل ڪريو.
نالو پاڻ به ڳايو، ۽ ٻين کي به ان جي جپ ڪرڻ جي ترغيب ڏيو.
عبادت جي محبت سان، تون دنيا جي بحر کان پار ٿي ويندين.
عقيدت جي مراقبت کان سواء، جسم صرف خاڪ ٿي ويندو.
سڀ خوشيون ۽ راحتون هن جي نالي جي خزاني ۾ آهن.
ٻرندڙ به آرام ۽ حفاظت جي جاءِ تي پهچي سگهي ٿو.
سڀ غم ختم ٿي ويندا.
اي نانڪ، نالو ڳايو، عظيميت جو خزانو. ||5||
پيار ۽ پيار، ۽ تڙپ جو ذائقو، اندر ۾ سمايل آهي.
منهنجي ذهن ۽ جسم ۾، هي منهنجو مقصد آهي:
سندس برڪت وارو نظارو پنهنجي اکين سان ڏسي، مان امن ۾ آهيان.
منھنجو دماغ خوشيءَ ۾ اڀري ٿو، پاڪ جي پيرن کي ڌوئي ٿو.
هن جي عقيدتمندن جا ذهن ۽ جسم هن جي محبت سان ڀريل آهن.
نادر اھو آھي جيڪو پنھنجي صحبت حاصل ڪري.
مهرباني ڪري پنهنجي رحم ڪر - مهرباني ڪري، مون کي هڪ درخواست ڏيو:
گرو جي فضل سان، مان نالو ڳائي سگهان ٿو.
هن جي ساراهه ڳالهائي نه ٿي سگهي.
اي نانڪ، هو سڀني ۾ شامل آهي. ||6||
خدا بخشيندڙ رب، غريبن تي مهربان آهي.
هو پنهنجي بندن سان پيار ڪندو آهي، ۽ هو هميشه انهن تي رحم ڪندو آهي.
محسن جو سرپرست، رب العالمين، پالڻهار جهان،
سڀني جاندارن جي پرورش ڪندڙ.
بنيادي وجود، مخلوق جو خالق.
سندس عقيدتمندن جي حياتيءَ جو سهارو.
جيڪو به هن تي غور ڪندو، اهو پاڪ آهي،
محبت جي عبادت ۾ ذهن کي مرکوز ڪرڻ.
مان بيوقوف، بيوقوف ۽ جاهل آهيان.
نانڪ تنهنجي حرم ۾ داخل ٿيو آهي، اي عظيم رب خدا. ||7||
هر شي حاصل ڪئي وئي آهي: آسمان، آزاديء ۽ نجات،
جيڪڏهن ڪوئي رب جي شان کي ڳائي، هڪ پل لاءِ به.
قدرت جون ڪيتريون ئي شيون، خوشيون ۽ عظيم شان،
جنهن جي ذهن ۾ رب جي نالي جي واعظ سان راضي هجي.
گهڻو کاڌو، ڪپڙا ۽ موسيقي
جنهن جي زبان مسلسل رب جو نالو هار، هار، اُن وٽ اچي.
هن جا عمل سٺا آهن، هو شاندار ۽ مالدار آهي.
ڪامل گرو جو منتر سندس دل ۾ رهي ٿو.
اي خدا مونکي پاڪ جي صحبت ۾ گهر عطا ڪر.
سڀ خوشيون، اي نانڪ، اهڙيءَ طرح ظاهر ٿيل آهن. ||8||20||
سلوڪ:
هن وٽ سڀ خوبيون آهن؛ هو سڀني خوبين کان بالاتر آهي. هو بي صورت رب آهي. پاڻ پريم سماڌي ۾ آهي.
هن جي تخليق ذريعي، اي نانڪ، هو پاڻ تي غور ڪري ٿو. ||1||
اشتاپدي:
جڏهن هيءَ دنيا اڃا ڪنهن روپ ۾ ظاهر نه ٿي هئي،
پوءِ ڪنهن گناهه ڪيا ۽ چڱا ڪم ڪيا؟
جڏهن رب پاڻ وڏي سماڌي ۾ هو،
پوءِ نفرت ۽ حسد ڪنهن جي خلاف هو؟
جڏهن ڏسڻ ۾ ڪو به رنگ يا شڪل نه هئي،
پوءِ ڪنهن خوشي ۽ غم جو تجربو ڪيو؟
جڏهن ته رب العالمين پاڻ ئي هو سڀ ۾،
پوءِ جذباتي وابستگي ڪٿي هئي، ۽ ڪنهن کي شڪ هو؟