ڇهن حڪمن جا پيروڪار مذهبي پوشاڪ پائي گهمندا ڦرن ٿا، پر خدا سان نه ٿا ملن.
اهي چنڊ جا روزا رکندا آهن، پر انهن جو ڪوبه حساب نه آهي.
جيڪي پنهنجي پوريءَ طرح سان ويد پڙهن ٿا، سي اڃا تائين حقيقت جي عظيم ماهيت کي نه ٿا ڏسن.
اهي پنهنجي پيشانين تي رسمي نشان لڳندا آهن، ۽ غسل خانو ڪندا آهن، پر اهي اندر ئي ڪارا ٿي ويندا آهن.
اهي مذهبي لباس پائيندا آهن، پر سچي تعليمات کان سواءِ، خدا نه ٿو ملي.
جيڪو ڀلجي ويو هو، تنهن کي وري رستو ملي ٿو، جيڪڏهن اهڙي اڳئين مقدر جي پيشاني تي لکيل آهي.
جيڪو گرو کي پنهنجي اکين سان ڏسي ٿو، پنهنجي انساني زندگي کي سينگار ۽ بلند ڪري ٿو. ||13||
دخاني، پنجين مهل:
ان تي ڌيان ڏيو جيڪو گذري نه سگهندو.
پنهنجي ڪوڙي ڪمن کي ڇڏي سچي مالڪ جو غور ڪريو. ||1||
پنجين مهل:
خدا جي روشني سڀني کي ڦهلائي رهي آهي، جيئن چنڊ پاڻيء ۾ ظاهر ٿئي ٿو.
هو پاڻ ظاهر ٿيو آهي، اي نانڪ، جنهن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي. ||2||
پنجين مهل:
روزانو چوويهه ڪلاڪ رب جو نالو ڳائڻ ۽ سندس شان ۾ گيت ڳائڻ سان منهن خوبصورت ٿي ويندو آهي.
اي نانڪ، رب جي درٻار ۾، توهان کي قبول ڪيو ويندو. جيتوڻيڪ بي گهر اتي هڪ گهر ڳولي. ||3||
پورو:
ظاهري طور مذهبي لباس پائڻ سان، باطني ڄاڻندڙ خدا نه ٿو ملي.
هڪ پياري پالڻهار کان سواءِ، سڀ بي مقصد گهمي رهيا آهن.
انهن جا ذهن خاندان سان وابستگي سان ڀريل هوندا آهن، ۽ تنهنڪري اهي فخر سان ڀريل، مسلسل چوڌاري ڦرندا آهن.
مغرور سڄي دنيا ۾ گھمي؛ انهن کي پنهنجي دولت تي ايترو فخر ڇو آهي؟
سندن مال ساڻ نه ويندو جڏھن اھي نڪرندا. هڪ پل ۾، اهو ٿي ويو آهي.
هو رب جي حڪم موجب دنيا ۾ گهمي ڦرن ٿا.
جڏهن ڪنهن جي ڪرم کي چالو ڪيو وڃي ٿو، هڪ گرو کي ڳولي ٿو، ۽ ان جي ذريعي، رب ۽ مالڪ ملي ٿو.
اهو عاجز، جيڪو رب جي خدمت ڪري ٿو، ان جا معاملا رب جي طرفان حل ڪيا ويا آهن. ||14||
دخاني، پنجين مهل:
سڀيئي پنهنجي وات سان ڳالهائين ٿا، پر تمام ٿورا آهن جن کي موت جو احساس آهي.
نانڪ انهن جي پيرن جي مٽي آهي، جن کي هڪ رب تي ايمان آهي. ||1||
پنجين مهل:
ڄاڻو ته هو سڀني جي اندر ۾ رهندو آهي. نادر آهن جن کي اهو احساس آهي.
اي نانڪ، جيڪو گروءَ سان ملي ٿو، تنهن جي بدن تي ڪو به پردو نه آهي. ||2||
پنجين مهل:
مان ان پاڻيءَ ۾ پيئندو آهيان، جيڪو انهن ماڻهن جا پير ڌوتا آهن، جيڪي سيکاريندا آهن.
منهنجو جسم پنهنجي سچي مالڪ کي ڏسڻ لاءِ لامحدود پيار سان ڀريل آهي. ||3||
پورو:
بي خوف رب جي نالي کي وساري، هو مايا ۾ جڪڙجي وڃي ٿو.
هو اچي ٿو ۽ وڃي ٿو، ۽ بيشمار اوتارن ۾ رقص ڪري ٿو.
هو پنهنجو لفظ ڏئي ٿو، پر پوءِ پوئتي هٽي ٿو. هو جيڪو چوي ٿو اهو سڀ ڪوڙ آهي.
ڪوڙو ماڻهو اندر ۾ کوکلو آهي. هو مڪمل طور تي ڪوڙ ۾ مصروف آهي.
هو رب کان انتقام وٺڻ جي ڪوشش ڪري ٿو، جيڪو انتقام نٿو وٺي. اهڙو ماڻهو ڪوڙ ۽ لالچ ۾ ڦاسي پوي ٿو.
سچو بادشاهه، پريم پالڻھار خدا، کيس ماريندو آھي جڏھن اھو ڏسندو آھي ته ھن ڇا ڪيو آھي.
موت جو رسول کيس ڏسي ٿو، ۽ هو درد ۾ سڙي ٿو.
اي نانڪ، سچي پالڻھار جي درٻار ۾، هٿ سان انصاف ڪيو وڃي ٿو. ||15||
دخاني، پنجين مهل:
صبح جو سوير، خدا جو نالو پڙهو، ۽ گرو جي پيرن تي غور ڪريو.
سچي پالڻهار جي تسبيح جا گيت ڳائڻ سان جنم ۽ مرڻ جي گندگي ميٽي ويندي آهي. ||1||
پنجين مهل:
جسم اونداهو، انڌو ۽ خالي آهي، رب جي نالي کان سواءِ.
اي نانڪ، جنهن جي دل ۾ سچو آقا رهجي ٿو، ان جو جنم ثمردار آهي. ||2||
پنجين مهل:
منهنجي اکين سان، مون ڏٺو آهي روشني؛ هن لاءِ منهنجي وڏي اُڃ نه بجي.