رامڪلي، پھريون مھل، پھريون گھر، چو-پاڌي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:
ڪي سنسڪرت جا ڪتاب پڙهن ٿا، ته ڪي پراڻا پڙهن ٿا.
ڪجهه ماڻهو رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، ۽ ان کي پنهنجي مالن تي ڳنڍي، مراقبت ۾ ان تي ڌيان ڏين ٿا.
مان ڪجھ به نه ڄاڻان ٿو، هاڻي يا ڪڏهن به؛ مان صرف تنهنجو هڪ نالو سڃاڻان ٿو، رب. ||1||
مون کي خبر ناهي، رب، منهنجو ڪهڙو حال هوندو.
مان بيوقوف ۽ جاهل آهيان؛ مان تنهنجي پناهه ڳوليان ٿو، خدا. مهرباني ڪري، منهنجي عزت ۽ منهنجي عزت کي بچايو. ||1||روڪ||
ڪڏهن، روح آسمانن ۾ بلند ٿي ويندو آهي، ۽ ڪڏهن ڪڏهن اهو اتر علائقن جي کوٽائي ۾ ڪري ٿو.
لالچي روح مستحڪم نه رهي؛ اهو چار طرفن ۾ ڳولي ٿو. ||2||
موت جي اڳواٽ ترتيب سان، روح دنيا ۾ اچي ٿو، زندگي جي دولت گڏ ڪري ٿو.
مان ڏسان ٿو ته ڪجھ اڳي ئي ويا آھن، اي منھنجا پالڻھار ۽ مالڪ. ٻرندڙ باهه ويجهو اچي رهي آهي! ||3||
نه ڪنهن جو ڪو دوست آهي، نه ڪنهن جو ڪو ڀاءُ؛ ڪو به پيء يا ماء ناهي.
نانڪ کي دعا آهي، جيڪڏهن توهان مون کي پنهنجي نالي سان برڪت فرمائي، ته اها آخر ۾ منهنجي مدد ۽ مدد هوندي. ||4||1||
رامڪلي، پهرين مهل:
تنهنجو نور هر طرف غالب آهي.
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي رب نظر اچي ٿو. ||1||
مهرباني ڪري مون کي جيئڻ جي خواهش کان نجات ڏي، اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ.
منھنجو دماغ مايا جي اونداھي ڳچيءَ ۾ جڪڙيل آھي. مان ڪيئن پار ڪري سگهان ٿو، اي رب ۽ مالڪ؟ ||1||روڪ||
هو اندر ۾، دل جي اونهائي ۾ رهجي ٿو. هو ٻاهر ڪيئن نه ٿو ٿي سگهي؟
اسان جو رب ۽ مالڪ هميشه اسان جو خيال رکندو آهي، ۽ اسان کي پنهنجي خيالن ۾ رکندو آهي. ||2||
هو پاڻ ويجهو آهي ۽ پري آهي.
هو پاڻ هر طرف پکڙيل، هر هنڌ ڦهليل آهي.
سچي گرو سان ملڻ سان، اوندهه دور ٿي ويندي آهي.