گرو جي فضل سان، دل روشن ٿي وئي آهي، ۽ اونداهي دور ٿي وئي آهي.
لوهه تڏهن سون ۾ تبديل ٿي ويندو آهي، جڏهن اهو فلسفي جي پٿر کي ڇهندو آهي.
اي نانڪ، سچي گرو سان ملڻ سان، نالو ملي ٿو. ان سان ملاقات ڪري، فاني هن جي نالي تي غور ڪندو آهي.
جن وٽ فضيلت سندن خزانو آهي، تن کي سندس درشن جو برڪت وارو نظارو ملي ٿو. ||19||
سالڪ، پھريون مھل:
لعنت آھي انھن جي زندگين تي جيڪي لکن ٿا رب جي نالي کي وڪڻڻ لاءِ.
سندن فصل تباهه ٿي ويو آهي، کين ڪهڙو فصل ٿيندو؟
سچائي ۽ عاجزي جي کوٽ هوندي به آخرت ۾ انهن جي قدر نه ٿيندي.
حڪمت جيڪا دليلن جي ڪري ٿي ان کي عقل نه چئبو.
حڪمت اسان کي اسان جي رب ۽ ماسٽر جي خدمت ڪرڻ جي هدايت ڪري ٿي. عقل جي ذريعي، عزت حاصل ٿئي ٿي.
درسي ڪتاب پڙهڻ سان عقل نه ايندو. حڪمت اسان کي خيرات ۾ ڏيڻ جي حوصلا افزائي ڪري ٿي.
چوي ٿو نانڪ، هي آهي رستو؛ ٻيون شيون شيطان ڏانهن وٺي وڃن ٿيون. ||1||
ٻيو مهل:
انسان پنهنجي عمل سان سڃاتا آهن. اهو ئي طريقو آهي اهو هجڻ گهرجي.
انهن کي چڱائي ڏيکارڻ گهرجي، ۽ انهن جي عملن سان خراب نه ٿيڻ گهرجي. اهڙيء طرح انهن کي خوبصورت سڏيو ويندو آهي.
جيڪي گھرندا، سو ملندا. اي نانڪ، اهي خدا جي تصوير بڻجي ويندا آهن. ||2||
پورو:
سچو گرو امبروسيا جو وڻ آهي. اهو مٺو امرت جو ميوو کڻندو آهي.
اھو اڪيلو اھو حاصل ڪري ٿو، جيڪو اڳيئي مقرر آھي، گرو جي ڪلام جي ذريعي.
جيڪو سچي گرو جي مرضي مطابق هلندو آهي، سو رب سان مليل هوندو آهي.
موت جو رسول به کيس ڏسي نٿو سگهي. هن جي دل خدا جي نور سان روشن آهي.
اي نانڪ، خدا کيس معاف ڪري ٿو، ۽ کيس پاڻ سان ملائي ٿو. هو ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ ڪڏهن به سڙي نه ٿو. ||20||
سالڪ، پھريون مھل:
جن وٽ سچائيءَ کي سندن روزو، قناعت کي سندن مقدس زيارت، روحاني حڪمت ۽ مراقبت کي سندن پاڪ غسل،
رحم سندن معبود آهي، ۽ بخشش کي سندن ڳائڻ جي موتي وانگر - اهي تمام بهترين ماڻهو آهن.
جيڪي راهه کي پنهنجو لنگهه سمجهن ٿا، ۽ شعوري آگاهي ڏين ٿا، انهن جي رسمن جي پاڪ ڍڪ کي، چڱن ڪمن سان، سندن پيشاني جو نشان،
۽ انهن جي کاڌي سان پيار ڪريو - اي نانڪ، اهي تمام نادر آهن. ||1||
ٽيون مهل:
مهيني جي نائين ڏينهن تي، سچ ڳالهائڻ جو واعدو ڪيو،
۽ توهان جي جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ خواهش کائي ويندي.
ڏهين ڏينهن تي، پنهنجن ڏهن دروازن کي منظم ڪريو؛ يارهين ڏينهن تي، ڄاڻو ته رب هڪ آهي.
ٻارهين ڏينهن پنجن چورن کي مات ڏئي، پوءِ اي نانڪ، ذهن راضي ۽ مطمئن ٿي ويو.
اي پنڊت، اي مذهبي عالم، اهڙو روزو رکو. ٻين سڀني تعليمن جو ڪهڙو فائدو؟ ||2||
پورو:
بادشاھ، حاڪم ۽ بادشاھ مايا جو زهر گڏ ڪري لذت ماڻين ٿا.
ان سان پيار ۾، اهي وڌيڪ ۽ وڌيڪ گڏ ڪن ٿا، ٻين جي مال کي چوري ڪن ٿا.
اهي پنهنجن ٻارن يا زالن تي ڀروسو نٿا ڪن. اهي مڪمل طور تي مايا جي محبت سان جڙيل آهن.
پر پوءِ به جيئن اهي ڏسن ٿا، مايا انهن کي ڌوڪو ڏئي ٿي، ۽ اهي پشيمان ۽ توبه ڪن ٿا.
موت جي دروازي تي جڪڙيل ۽ جڪڙيل، کين ماريو وڃي ٿو ۽ سزا ڏني وڃي ٿي. اي نانڪ، اهو رب جي رضا کي راضي ڪري ٿو. ||21||
سالڪ، پھريون مھل:
جنهن وٽ روحاني حڪمت نه آهي، اهو مذهبي گيت ڳائي ٿو.
بکايل ملا پنهنجي گهر کي مسجد ۾ تبديل ڪري ٿو.
سست بيروزگار کي يوگي وانگر ڏسڻ لاءِ پنهنجا ڪن ڇنڊيا آهن.
ڪو ٻيو پان سنڀاليندڙ بڻجي ٿو، ۽ پنهنجي سماجي حيثيت وڃائي ٿو.
جيڪو پاڻ کي گرو يا روحاني استاد سڏيندو آهي، جڏهن هو گهمڻ ڦرندو آهي
- هن جي پيرن کي ڪڏهن به نه ڇڪيو.
جيڪو کائي ٿو ان لاءِ ڪم ڪري ٿو، ۽ جيڪو وٽس آهي ان مان ڪجهه ڏئي ٿو
- اي نانڪ، هو رستو ڄاڻي ٿو. ||1||