ڪبير جو چوڻ آهي ته، جيڪو به نام ۾ جذب ٿئي ٿو، اهو پيار سان پريم، مطلق رب ۾ جذب ٿئي ٿو. ||4||4||
تون مون کي توکان پري رکين، ته پوءِ ٻڌاءِ، آزادي ڇا آهي؟
ھڪڙي جا ڪيترائي روپ آھن، ۽ سڀني جي اندر موجود آھي. هاڻي مون کي ڪيئن بيوقوف بڻائي سگهجي ٿو؟ ||1||
اي منهنجا مالڪ، تون مون کي ڪٿي وٺي ويندين، مون کي بچائڻ لاء؟
مون کي ٻڌاءِ ته مون کي ڪٿي ۽ ڪهڙي قسم جي آزاديءَ جو ڏيئو؟ تنهنجي فضل سان، مون کي اڳ ۾ ئي حاصل ڪيو آهي. ||1||روڪ||
ماڻهو نجات ۽ نجات جي ڳالهه ڪندا آهن، جيستائين اهي حقيقت جي جوهر کي نٿا سمجهن.
ڪبير جو چوڻ آهي ته مان هاڻي پنهنجي دل ۾ خالص ٿي چڪو آهيان، ۽ منهنجو دماغ خوش ۽ مطمئن آهي. ||2||5||
راڻيءَ سون جا قلعا ۽ قلعا ٺاهيا، پر جڏهن هو اتان هليو ويو ته ان کي ڇڏڻو پيو. ||1||
تون رڳو پنهنجي دماغ کي خوش ڪرڻ لاءِ ڪم ڇو ٿو ڪرين؟
جڏهن موت اچي توهان کي وارن کان پڪڙي، تڏهن صرف رب جو نالو توهان کي بچائيندو. ||1||روڪ||
موت، ۽ بي موت اسان جي رب ۽ مالڪ جي مخلوق آهن. هي ڏيکاءُ، هي وسعت، فقط هڪ انتشار آهي.
ڪبير چوي ٿو، جن جي دلين ۾ رب جو نفيس جوهر آهي- آخر ۾ اهي آزاد ٿين ٿا. ||2||6||
جسم ڳوٺ آهي، ۽ روح مالڪ ۽ هاري آهي. اتي پنج فارم-هٿ رهن ٿا.
اکيون، نڪ، ڪن، زبان ۽ لمس جا حسي عضوا ڪنهن به حڪم جي تعميل نٿا ڪن. ||1||
اي بابا، هاڻي مان هن ڳوٺ ۾ نه رهندس.
حساب وٺندڙن چتر ۽ گوپت کي گهرايو، هوش ۽ لاشعور جي رڪارڊنگ لکندڙن، هر لمحي جو حساب پڇڻ لاءِ. ||1||روڪ||
جڏهن ڌرم جو حقدار جج منهنجو حساب طلب ڪندو، ته منهنجي خلاف هڪ تمام ڳرو توازن هوندو.
پوءِ پنج ھٿ ڀڄي ويندا، ۽ ضمانت وارو روح کي گرفتار ڪندو. ||2||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو، ٻڌ، اي سنتو: هن فارم ۾ پنهنجو حساب ڪتاب ڪريو.
اي پالڻھار، مھرباني ڪري پنھنجي ٻانھي کي ھاڻي، ھن زندگي ۾، معاف ڪر، ته جيئن کيس ھن خوفناڪ عالمي سمنڊ ڏانھن واپس نه موٽڻو پوي. ||3||7||
راگ مارو، ڪلام ڪبير جي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي بي خوف رب کي ڪنهن نه ڏٺو آهي.
خدا جي خوف کان سواءِ بي خوف رب ڪيئن حاصل ٿيندو؟ ||1||
جيڪڏهن ڪو پنهنجي مڙس جي موجودگيءَ کي ويجهو ڏسي ٿو، ته پوءِ هن کي خدا جو خوف محسوس ٿئي ٿو، اي توفيق.
جيڪڏهن هن کي رب جي حڪم جي خبر پوي ته هو بي خوف ٿي وڃي ٿو. ||2||
رب سان نفاق نه ڪر، اي غافل!
سڄي دنيا منافقت سان ڀريل آهي. ||3||
اُڃ ۽ تمنا رڳو نه وڃجي، اي ڇڏيندڙ.
دنيا جي محبت ۽ وابستگي جي باهه ۾ جسم سڙي رهيو آهي. ||4||
اضطراب ساڙيو ۽ جسم سڙي ويو، اي ڇڏيندڙ،
صرف جيڪڏهن ڪو پنهنجي ذهن کي مئل ٿيڻ ڏي. ||5||
سچي گروءَ کان سواءِ، ڪا به دستبرداري نه ٿي سگهي،
جيتوڻيڪ سڀ ماڻهو ان جي خواهش ڪري سگهن ٿا. ||6||
جڏهن خدا پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، هڪ سچو گرو سان ملندو آهي، اي ڇڏيندڙ،
۽ خود بخود، خود بخود ان رب کي ڳولي ٿو. ||7||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته، مان هي هڪ دعا ٿو گهران، اي غافل.
مون کي خوفناڪ عالمي سمنڊ جي پار وٺي وڃو. ||8||1||8||