هن جي دل خوش نه آهي، پر هو رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسڻ جي اميد ۾ پنهنجا قدم پوئتي نه ٿو ڇڏي. ||1||
پوءِ اُڏام، ڪارو ڪانو،
ته جيئن آئون جلدي پنهنجي محبوب رب سان ملي سگهان. ||1||روڪ||
ڪبير جو چوڻ آهي ته، دائمي زندگي جو درجو حاصل ڪرڻ لاء، عبادت سان رب جي عبادت ڪريو.
رب جو نالو ئي منهنجو سهارو آهي. مان پنهنجي زبان سان رب جو نالو ڳائيندو آهيان. ||2||1||14||65||
راگ گوري 11:
چوڌاري مٺي تلسي جون ٿلهيون ٻڪريون آهن، ۽ اتي جهنگ جي وچ ۾، رب خوشيءَ سان ڳائي رهيو آهي.
هن جي عجيب خوبصورتي کي ڏسي، کير واري نوڪر دل ۾ اچي وئي، ۽ چيو، "مهرباني ڪري مون کي ڇڏي نه وڃو، مهرباني ڪري نه اچو ۽ وڃو!" ||1||
منهنجو ذهن تنهنجي پيرن سان جڙيل آهي، اي ڪائنات جا آرچر؛
اھو ئي توسان ملندو آھي، جنھن کي وڏي خوش نصيبي ملي ٿي. ||1||روڪ||
برندابن ۾، جتي ڪرشن پنهنجون ڳئون چري ٿو، هو منهنجي ذهن کي موهي ٿو ۽ موهي ٿو.
تون منهنجو پالڻهار آهين، ڪائنات جو آرچر؛ منهنجو نالو ڪبير آهي. ||2||2||15||66||
گوري پوربي 12:
ڪيترائي ماڻهو مختلف پوشاڪ پائيندا آهن، پر جنگل ۾ رهڻ جو ڪهڙو فائدو؟
جيڪڏھن ڪو ماڻھو پنھنجي ديوتائن جي اڳيان بخور ٻاري تہ اھو ڪھڙو فائدو؟ ڪنهن جي جسم کي پاڻيءَ ۾ ٻوڙڻ سان ڪهڙو فائدو؟ ||1||
اي روح، مون کي خبر آهي ته مون کي وڃڻو آهي.
اي جاهل بيوقوف: اڻڄاڻ رب کي سمجهي.
تون جيڪو به ڏسندين، سو وري نه ڏسندين، پر پوءِ به تون مايا ۾ جڪڙيل آهين. ||1||روڪ||
روحاني استاد، مراقبي ۽ عظيم مبلغ سڀ انهن دنياوي ڪمن ۾ مشغول آهن.
ڪبير چوي ٿو، هڪ رب جي نالي کان سواءِ، هيءَ دنيا مايا ۾ انڌي ٿي وئي آهي. ||2||1||16||67||
گوري 12:
اي مايا جا شڪاري ماڻهو، پنهنجا شڪ ڇڏي ڏيو ۽ کليل ميدان ۾ رقص ڪريو.
ڪهڙي قسم جو هيرو آهي جيڪو جنگ کي منهن ڏيڻ کان ڊڄي؟ هوءَ ڪهڙي قسم جي ساٽي آهي، جنهن جو وقت اچڻ تي، پنهنجي ٿانون ۽ ٿلها گڏ ڪرڻ شروع ڪري ڇڏيا آهن؟ ||1||
پنهنجي لڄالٽ بند ڪر، اي چريو ماڻهو!
هاڻي جڏهن تو موت جو چيلنج کنيو آهي، ته پاڻ کي ساڙي مرو ۽ ڪمال حاصل ڪريان. ||1||روڪ||
دنيا جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ مايا ۾ مصروف آهي. اهڙيءَ طرح ان کي لٽيو ۽ برباد ڪيو وڃي.
ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته، رب کي نه ڇڏيو، تنهنجو بادشاهه، اعليٰ کان اعليٰ. ||2||2||17||68||
گوري 13:
تنهنجو حڪم منهنجي سر تي آهي، ۽ مان ان کان وڌيڪ سوال نه ڪندس.
تون درياهه آهين، ۽ تون آهين ٻيڙيءَ وارو. نجات توهان کان اچي ٿي. ||1||
اي انسانو، رب جي مراقبي کي ڳنڍيو،
توهان جو رب ۽ مالڪ توهان کان ناراض آهي يا توهان سان پيار ۾ آهي. ||1||روڪ||
تنهنجو نالو منهنجو سهارو آهي، جيئن پاڻيءَ ۾ ٽُلندڙ گل.
ڪبير چوي ٿو، مان تنهنجي گهر جو ٻانهو آهيان. مان جيئندس يا مرندس جيئن تون چاهين. ||2||18||69||
گوري:
8.4 ملين اوتارن جي ذريعي، ڪرشن جو پيء نند مڪمل طور تي ختم ٿي ويو.
هن جي عقيدت جي ڪري، ڪرشن پنهنجي گهر ۾ اوتار ٿيو. ڪيڏي نه وڏي خوش قسمتي هئي هن فقير جي! ||1||
توهان چئو ٿا ته ڪرشن نند جو پٽ هو، پر پاڻ نند ڪنهن جو پٽ هو؟
جڏهن نه زمين هئي نه آسمان، نه ڏهه طرف، تڏهن هي نند ڪٿي هو؟ ||1||روڪ||