راگ سوهي، چوٿون مهل، ڇٽ، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڪاش مان سچي گرو، پريم ذات سان ملي سگهان ها. پنهنجين خطائن ۽ گناهن کي رد ڪندي، مان رب جي پاڪائي جا گيت ڳايان.
مان، رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪندو آهيان. مسلسل، مسلسل، مان گرو جي باني جو ڪلام ڳائيندو آهيان.
گرباني هميشه ڏاڍي مٺي لڳي ٿي؛ مون اندر مان گناهن کي ختم ڪري ڇڏيو آهي.
اناپرستي جي بيماري ختم ٿي وئي آهي، خوف ڇڏي ويو آهي، ۽ مان آسماني امن ۾ جذب ٿي ويو آهيان.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، منهنجي جسم جو بسترو آرامده ۽ خوبصورت ٿي ويو آهي، ۽ مان روحاني حڪمت جي جوهر مان لطف اندوز ٿي رهيو آهيان.
رات ۽ ڏينهن، مون کي مسلسل آرام ۽ خوشي حاصل آهي. اي نانڪ، هي منهنجو اڳواٽ مقرر ٿيل آهي. ||1||
روح جي ڪنوار محبت سان سچ ۽ سڪون سان سينگاريل آهي. هن جو پيءُ، گرو، هن کي پنهنجي مڙس سان شادي ڪرڻ لاءِ آيو آهي.
عاجز سنتن سان گڏ، مان گرباني ڳائيندو آهيان.
گروءَ جي باني ڳائي، مون کي اعليٰ درجو مليو آهي. سنتن سان ملاقات، پاڻ چونڊيل، مان برڪت وارو ۽ سينگاريو ويو آهيان.
ڪاوڙ ۽ منسلڪ منهنجي جسم کي ڇڏي ڀڄي ويا آهن. مون منافقت ۽ شڪ کي ختم ڪري ڇڏيو آهي.
انا جو درد ختم ٿي ويو آهي، ۽ مون کي سڪون مليو آهي. منهنجو جسم صحتمند ۽ بيمارين کان خالي ٿي چڪو آهي.
گرو جي فضل سان، اي نانڪ، مون کي خدا، فضيلت جو سمنڊ محسوس ڪيو آهي. ||2||
پاڻ سڳورا انسان جدا ٿي، خدا کان پري. هوءَ هن جي موجودگيءَ کي حاصل نه ڪندي آهي، ۽ هوءَ جلندي آهي.
هن جي اندر ۾ انا ۽ ڪوڙ تمام گهرو آهي. ڪوڙ جي فريب ۾، هوء صرف ڪوڙ ۾ واپار ڪندو آهي.
فريب ۽ ڪوڙ تي عمل ڪندي، هوء خوفناڪ درد برداشت ڪري ٿي؛ سچي گروءَ کان سواءِ، هوءَ رستو نٿي ڳولي.
بيوقوف روح- دلہن مايوس رستن تي ڀڄندو آهي؛ هر لمحي، هن کي ڌڪ ۽ ڌڪيو ويندو آهي.
خدا، عظيم عطا ڪندڙ، پنهنجي رحم ڏيکاري ٿو، ۽ هن کي سچو گرو، اصلي ذات سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو.
اهي مخلوق جيڪي بيشمار اوتارن لاءِ جدا ٿي ويا آهن، اي نانڪ، رب سان گڏ، آسانيءَ سان ٻيهر مليا آهن. ||3||
سڀ کان وڌيڪ سٺو لمحو حساب ڪندي، رب دلہن جي گهر ۾ اچي ٿو. هن جي دل خوشي سان ڀريل آهي.
پنڊت ۽ نجومي آيا آهن، ويهڻ لاءِ ۽ عالمن جي صلاح ڪرڻ لاءِ.
انهن عالمن سان صلاح ڪئي آهي، ۽ ڪنوار جو ذهن خوشيءَ سان ٽمٽار ٿئي ٿو، جڏهن هوءَ ٻڌندي آهي ته هن جو دوست هن جي دل جي گهر ۾ اچي رهيو آهي.
نيڪ ۽ عقلمند ماڻهو ويٺا ۽ فوري طور تي شادي ڪرڻ جو فيصلو ڪيو.
هن پنهنجي مڙس کي مليو آهي، ناقابل رسائي، ناقابل فراموش بنيادي رب، جيڪو هميشه جوان آهي. هو سندس ننڍپڻ کان ئي سندس بهترين دوست آهي.
اي نانڪ، هن رحم سان ڪنوار کي پاڻ سان ملائي ڇڏيو آهي. هوءَ وري ڪڏهن به جدا نه ٿيندي. ||4||1||
سوهي، چوٿين مهل:
شاديءَ جي رسم جي پهرئين دور ۾، پالڻهار شادي شده زندگيءَ جي روزاني فرضن کي انجام ڏيڻ لاءِ پنهنجون هدايتون بيان ڪري ٿو.
برهما جي ويدن جي گيتن جي بدران، مذهب جي نيڪ عمل کي قبول ڪريو، ۽ گناهن جي عملن کي ڇڏي ڏيو.
رب جي نالي تي غور ڪريو؛ اسم جي يادگيري کي ڳنڍڻ ۽ ان ۾ شامل ڪرڻ.
عبادت ڪريو ۽ گرو جي پوڄا ڪريو، مڪمل سچو گرو، ۽ توهان جا سڀئي گناهه ختم ٿي ويندا.
وڏي خوش نصيبي سان، آسماني نعمت حاصل ٿئي ٿي، ۽ رب، هار، هر، ذهن کي مٺو لڳي ٿو.