پورو:
هن ٻنهي طرفن کي پيدا ڪيو; شيو شڪتي جي اندر رهي ٿو (روح مادي ڪائنات ۾ رهي ٿو).
طاقت جي مادي ڪائنات ذريعي، ڪنهن کي به رب نه مليو آهي. اهي پيدا ٿيڻ جاري آهن ۽ ٻيهر جنم ۾ مرندا آهن.
گروءَ جي خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو، هر ساهه ۽ کاڌي جي لقميءَ سان رب جو ذڪر ڪرڻ.
سمرتن ۽ شاسترن کي ڳوليندي مون کي معلوم ٿيو آهي ته سڀ کان نفيس انسان رب جو ٻانهو آهي.
اي نانڪ، نام کان سواءِ، ڪا به شيءِ مستقل ۽ مستحڪم نه آهي. مان قربان آهيان، نالي، رب جي. ||10||
سالڪ، ٽيون مهل:
مان هڪ پنڊت، هڪ مذهبي عالم، يا نجومي بڻجي سگهان ٿو، ۽ پنهنجي وات سان چار ويد پڙهي سگهان ٿو.
منهنجي عقل ۽ فڪر لاءِ زمين جي نون خطن ۾ منهنجي پوڄا ٿي سگهي ٿي.
مون کي سچ جي ڪلام کي نه وساريو، ته ڪو به منهنجي مقدس پکا چوڪ کي هٿ نه ڪري سگهي.
اِيئي پَکِي ڪِيڙِي ڪُوڙِي، اي نانڪ؛ صرف هڪ رب سچو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
هو پاڻ پيدا ڪري ٿو ۽ هو پاڻ ئي عمل ڪري ٿو. هو پنهنجي فضل جي نظر عطا ڪري ٿو.
هو پاڻ کي عظيم عظمت عطا ڪري ٿو؛ نانڪ چوي ٿو، هو سچو رب آهي. ||2||
پورو:
رڳو موت دردناڪ آهي. مان ٻئي ڪنهن به شيءِ جو دردناڪ تصور نٿو ڪري سگهان.
اهو ناقابل برداشت آهي؛ اهو دنيا کي ڇڪي ٿو ۽ ڦهلائي ٿو، ۽ گنهگارن سان وڙهندو آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، انسان رب ۾ غرق ٿئي ٿو. رب جي ياد ڪرڻ سان، رب جي معرفت حاصل ٿئي ٿي.
هو اڪيلو رب جي حرم ۾ آزاد آهي، جيڪو پنهنجي ذهن سان جدوجهد ڪري ٿو.
جيڪو پنهنجي دل ۾ رب کي غور ۽ فڪر ڪري ٿو، سو رب جي درٻار ۾ ڪامياب ٿئي ٿو. ||11||
سالڪ، پھريون مھل:
رب ڪمانڊر جي مرضي کي تسليم ڪريو؛ سندس درٻار ۾، صرف سچ قبول ڪيو ويندو آهي.
تنهنجو پالڻهار توکان حساب وٺندو. دنيا کي ڏسي گمراهه نه ٿيو.
جيڪو پنهنجي دل تي نظر رکي ۽ پنهنجي دل کي پاڪ رکي، اهو درويش، درويش صفت آهي.
پيار ۽ پيار، اي نانڪ، خالق جي اڳيان رکيل حسابن ۾ آهن. ||1||
پهرين مهل:
جيڪو ڀنڀور جي مک وانگر بي نياز آهي، سو دنيا جي پالڻهار کي هر هنڌ ڏسي ٿو.
هن جي دماغ جو هيرو رب جي نالي جي هيرن سان سوراخ ڪيو ويو آهي. اي نانڪ، هن جي ڳچيء سان سينگاريل آهي. ||2||
پورو:
پاڻ سڳورن کي موت جي عذاب ۾ مبتلا آهن. اهي جذباتي وابستگي ۾ مايا سان جڙيل آهن.
هڪ پل ۾، اهي زمين تي اڇليا ويندا آهن ۽ ماريا ويندا آهن؛ دوئيءَ جي محبت ۾ گمراهه ٿي ويندا آهن.
اهو موقعو وري سندن هٿ ۾ نه ايندو. انهن کي موت جي رسول پنهنجي لٺ سان ماريو آهي.
پر موت جي لٺ به انهن تي نه لڳندي آهي جيڪي رب جي محبت ۾ بيدار ۽ باخبر رهن ٿا.
سڀ تنهنجا آهن، ۽ تو سان جڙيل آهن. صرف توهان ان کي بچائي سگهو ٿا. ||12||
سالڪ، پھريون مھل:
هر جاءِ تي غير فاني رب ڏسو. دولت سان لاڳاپو صرف وڏو درد آڻيندو آهي.
مٽيءَ سان ڀريل، تو کي پارڻو آهي دنيا-سمنڊ، توهان پنهنجي نالي جو نفعي ۽ سرمايو پاڻ سان نه کڻندا آهيو. ||1||
پهرين مهل:
منھنجو سرمايو آھي تنھنجو سچو نالو، اي پالڻھار. هي دولت لامحدود ۽ لامحدود آهي.
اي نانڪ، هي واپار بي مثال آهي. برڪت وارو آهي بينڪ وارو جيڪو ان ۾ واپار ڪندو آهي. ||2||
پهرين مهل:
ڄاڻو ۽ عظيم رب ۽ ماسٽر جي بنيادي، ابدي پيار مان لطف اندوز ڪريو.
نالي سان برڪت وارو، اي نانڪ، تون موت جي رسول کي ماريندو، ۽ سندس منهن کي زمين تي ڌڪيندو. ||3||
پورو:
هن پاڻ جسم کي سينگاريو آهي، ۽ ان ۾ نالي جا نو خزانا رکيا آهن.
هن کي شڪ ۾ ڪجهه confuses; انهن جا عمل بيڪار آهن.
ڪجهه، گرومخ جي حيثيت ۾، پنهنجي رب، عظيم روح کي محسوس ڪن ٿا.
ڪي رب کي ٻڌن ٿا، ۽ سندس فرمانبرداري ڪن ٿا. انهن جا عمل عظيم ۽ بلند آهن.
رب جي لاءِ محبت اندر ۾ اڀري اچي ٿي، رب جي نالي جي شاندار حمد ڳائيندي. ||13||
سالڪ، پھريون مھل: