پنهنجي فريب کي ڇڏي ڏيو، ۽ انتقام کان ٻاهر وڃو؛ خدا کي ڏسو جيڪو هميشه توهان سان گڏ آهي.
صرف هن حقيقي دولت ۾ واپار ڪريو ۽ هن حقيقي دولت ۾ گڏ ڪريو، ۽ توهان کي ڪڏهن به نقصان نه ٿيندو. ||1||
ان کي کائڻ ۽ استعمال ڪرڻ، اهو ڪڏهن به ختم نه ٿيندو آهي. خدا جا خزانا ڀرجي ويا آهن.
نانڪ صاحب فرمائي ٿو ته تون عزت ۽ احترام سان خدا جي درٻار ۾ گهر وڃ. ||2||57||80||
سارنگ، پنجين مهل:
اي پيارا خدا، مان بي وس ۽ لاچار آهيان!
تو انسان کي ڪهڙي سرچشمي مان پيدا ڪيو؟ هي آهي تنهنجي عظمت جي. ||1||روڪ||
تون روح جو عطا ڪندڙ آهين ۽ سڀني لاءِ زندگيءَ جو ساهه آهين. توهان جي لامحدود شان بيان نه ٿي سگهي.
تون سڀني جو محبوب، سڀني جو پالڻهار، سڀني دلين جو سهارو آهين. ||1||
تنهنجي حالت ۽ حد جي ڪنهن کي به خبر ناهي. تو ئي ڪائنات جي وسعت پيدا ڪئي.
مهرباني ڪري، مون کي مقدس جي ٻيڙيء ۾ هڪ سيٽ ڏيو؛ اي نانڪ، اهڙيءَ طرح مان هن خوفناڪ عالمي سمنڊ کي پار ڪري ٻئي ڪناري تي پهچندس. ||2||58||81||
سارنگ، پنجين مهل:
جيڪو رب جي بارگاھ ۾ اچي ٿو، اھو وڏو نصيب آھي.
هو هڪ رب کان سواءِ ڪنهن کي به نٿو ڄاڻي. هن ٻين سڀني ڪوششن کي رد ڪري ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
هو خيال، قول ۽ فعل ۾ رب، هار، هار جي پوڄا ڪندو آهي. ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾، کيس سڪون ملي ٿو.
هو خوشي ۽ لذت حاصل ڪري ٿو، ۽ رب جي غير بيان ڪيل تقرير کي مزو ڏئي ٿو. هو سمجهه سان سچي رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||1||
جنهن کي رب پنهنجي رحمت ۾ پنهنجو ڪري ٿو، تنهن جو ڪلام اعليٰ ۽ بلند آهي.
اي نانڪ، جيڪي نروان جي حالت ۾ خدا سان سمايل آهن، اهي ساد سنگت ۾ آزاد ٿين ٿا. ||2||59||82||
سارنگ، پنجين مهل:
جڏهن کان مون پاڪ جي حرم کي پڪڙي ورتو آهي،
منهنجو ذهن سڪون، سڪون ۽ سڪون سان روشن ٿي ويو آهي، ۽ مان پنهنجي سڀني دردن کان نجات حاصل ڪري چڪو آهيان. ||1||روڪ||
مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر، اي رب، ۽ مون کي پنهنجي نالي سان برڪت ڪر. اها دعا آهي جيڪا مان توهان کي پيش ڪريان ٿو.
مون کي وساري ڇڏيو آهي منهنجا ٻيا ڌنڌا؛ مراقبي ۾ خدا کي ياد ڪرڻ سان، مون حقيقي فائدو حاصل ڪيو آهي. ||1||
اسين وري ان ۾ ضم ٿي وينداسين جنهن مان آيا آهيون. هو وجود جو جوهر آهي.
نانڪ چوي ٿو، گرو منهنجو شڪ ختم ڪري ڇڏيو آهي. منهنجي روشني نور ۾ ضم ٿي وئي آهي. ||2||60||83||
سارنگ، پنجين مهل:
اي منهنجي زبان، رب جي ساراهه ڳائي.
ٻين سڀني ذوق ۽ ذائق کي ڇڏي ڏيو؛ رب جي نالي جو ذائقو تمام شاندار آهي. ||1||روڪ||
رب جي لوٽس پيرن کي پنهنجي دل ۾ داخل ڪريو؛ اچو ته پاڻ کي پيار سان هڪ رب سان ڳنڍيو.
ساد سنگت ۾، پاڪ جي صحبت ۾، تون پاڪ ۽ پاڪ ٿي ويندين. تون وري جنم نه وٺندين. ||1||
تون روح جو سهارو آهين ۽ زندگيءَ جو ساهه آهين. تون بي گهرن جو گهر آهين.
هر ساهه سان، مان رهان رب، هار، هار؛ اي نانڪ، مان هميشه لاءِ قربان آهيان. ||2||61||84||
سارنگ، پنجين مهل:
رب العالمين جي لوٽس پيرن تي غور ڪرڻ منهنجي لاءِ جنت آهي.
ساد سنگت ۾، پاڪ جي صحبت، آزاديءَ جو خزانو ۽ رب جي امرت وارو نالو آهي. ||1||روڪ||
اي پالڻھار خدا، مون تي رحم ڪر، ته مان پنھنجي ڪنن سان تنھنجو عظيم ۽ بلند واعظ ٻڌان.
منهنجي اچڻ ۽ وڃڻ جو سلسلو آخرڪار پورو ٿيو ۽ مون کي سڪون ۽ سڪون ملي ويو. ||1||