راگ گوجري، ٽيون مهل، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
لعنت آهي اُها زندگي، جنهن ۾ رب جي محبت نه ملي.
لعنت آهي اُن ڌنيءَ تي، جنهن ۾ رب کي وساريو وڃي، ۽ دوئيءَ ۾ جڪڙجي وڃي. ||1||
اهڙي سچي گرو جي خدمت ڪر، اي منهنجا ذهن، ته سندس خدمت ڪرڻ سان، خدا جي محبت پيدا ٿئي، ۽ ٻيا سڀ وساري ڇڏين.
تنهنجو شعور رب سان جڙيل رهندو. پوڙھائپ جو خوف نه رھندو، ۽ اعليٰ مرتبو حاصل ٿيندو. ||1||روڪ||
خدا جي محبت مان هڪ خدائي امن پيدا ٿئي ٿو؛ ڏس، اهو عقيدت جي عبادت مان اچي ٿو.
جڏهن منهنجي سُڃاڻپ منهنجي سُڃاڻپ کي کائي وئي، تڏهن منهنجو ذهن بيحد پاڪ ٿي ويو ۽ منهنجو نور خدائي نور سان ملي ويو. ||2||
خوش نصيبي کان سواءِ، اهڙو سچو گرو نه ٿو ملي، چاهي هر ماڻهو هن جي لاءِ ڪيترو به خواهشمند هجي.
جيڪڏهن اندر مان ڪوڙ جو پردو هٽايو وڃي ته دائمي سڪون حاصل ٿئي ٿو. ||3||
اي نانڪ، اهڙي سچي گرو جي خدمت ڪهڙي خدمت ڪري سگهي ٿي؟ هن کي پنهنجي جان، پنهنجي روح، گرو کي پيش ڪرڻ گهرجي.
جيڪڏهن هو پنهنجي شعور کي سچو گرو جي مرضي تي مرکوز ڪري، ته سچو گرو پاڻ کيس برڪت ڏيندو. ||4||1||3||
گوجري، ٽيون مهل:
رب جي خدمت ڪريو؛ ڪنهن ٻئي جي خدمت نه ڪريو.
رب جي خدمت ڪندي، توهان کي پنهنجي دل جي خواهش جا ميوا ملندا. ٻئي جي خدمت ڪندي، توهان جي زندگي بيڪار گذري ويندي. ||1||
رب منهنجو پيار آهي، رب منهنجي زندگي جو طريقو آهي، رب منهنجي ڳالهائڻ ۽ گفتگو آهي.
گرو جي فضل سان، منهنجو ذهن رب جي محبت سان ڀريل آهي؛ اھو اھو آھي جيڪو منھنجي خدمت ڪري ٿو. ||1||روڪ||
رب منهنجو سمرت آهي، رب منهنجو شاستر آهي. رب منهنجو مائٽ آهي ۽ رب منهنجو ڀاءُ آهي.
مان رب لاءِ بکيو آهيان؛ منهنجو ذهن رب جي نالي سان مطمئن آهي. رب منهنجو واسطو آهي، آخر ۾ منهنجو مددگار آهي. ||2||
رب کان سواءِ ٻيا اثاثا ڪوڙا آهن. اهي انسان سان گڏ نه ويندا آهن جڏهن هو روانو ٿيندو آهي.
رب منهنجو مال آهي، جيڪو مون سان گڏ هلندو. جتي به مان وڃان ٿو، اهو ويندو. ||3||
جيڪو ڪوڙ سان جڙيل آهي، سو ڪوڙو آهي. ڪوڙا آھن جيڪي ھو ڪندو آھي.
نانڪ چوي ٿو، سڀ ڪجھ رب جي مرضي مطابق ٿئي ٿو. ان ۾ ڪنهن کي به ڪجهه چوڻو ناهي. ||4||2||4||
گوجري، ٽيون مهل:
هن دور ۾ رب جي نالي کي حاصل ڪرڻ ڏاڍو ڏکيو آهي. صرف گرومخ حاصل ڪري ٿو.
نالي کان سواءِ ڪو به آزاد نه آهي. ڪنهن کي ٻي ڪوشش ڪرڻ ڏيو، ۽ ڏسو. ||1||
مان پنهنجي گرو تي قربان آهيان. مان هميشه لاءِ هن تي قربان آهيان.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، رب اچي ذهن ۾ اچي ٿو، ۽ ان ۾ سمايل رهي ٿو. ||1||روڪ||
جڏهن خدا پنهنجو خوف پيدا ڪري ٿو، هڪ متوازن لاتعلقي ذهن ۾ اڀري ٿو.
ان لاتعلقيءَ سان رب کي ملي ٿو ۽ رب ۾ جذبو رهي ٿو. ||2||
اھو اڪيلو آزاد آھي، جيڪو پنھنجي دماغ کي فتح ڪري ٿو. مايا کيس وري نه جڪڙي.
هو ڏهين دروازي ۾ رهي ٿو، ۽ ٽنهي جهانن جي ڄاڻ حاصل ڪري ٿو. ||3||
اي نانڪ، گرو جي ذريعي، هڪ گرو ٿي وڃي ٿو. ڏس، سندس عجيب وصيت.