سڄي دنيا چراغ ڪارين جو گودام آهي. ان سان جسم ۽ دماغ ڪارو ٿي ويندا آهن.
جن کي گرو جي طرفان بچايو ويو آهي بي عيب ۽ پاڪ؛ لفظ جي ذريعي، اهي خواهش جي باهه کي وسائي ڇڏيندا آهن. ||7||
اي نانڪ، اهي رب جي سچي نالي سان ترندا آهن، بادشاهن جي سرن کان مٿي بادشاهه.
مان رب جو نالو ڪڏهن به نه وساريندس! مون رب جي نالي جو زيور خريد ڪيو آهي.
خود غرض انسان خوفناڪ دنيا جي سمنڊ ۾ ڦاسي پون ٿا ۽ مري وڃن ٿا، جڏهن ته گرومخ بي انتها سمنڊ پار ڪن ٿا. ||8||16||
سري راگ، پهرين مهل، ٻيو بيت:
ھنن ھن کي پنھنجو آرام گاہ بنايو آھي ۽ ھو گھر ۾ ويھي رھن ٿا، پر ھميشه رھڻ جي تمنا آھي.
اهو هڪ دائمي آرام جي جڳهه طور سڃاتو ويندو، صرف ان صورت ۾ جڏهن اهي مستحڪم ۽ اڻڄاتل رهڻ وارا هئا. ||1||
هيءَ دنيا ڪهڙي آرامگاهه آهي؟
ايمان جا عمل ڪريو، پنھنجي سفر لاءِ سامان گڏ ڪريو، ۽ نالي تي قائم رھو. ||1||روڪ||
يوگي پنهنجي يوگڪ پوزيشن ۾ ويهندا آهن، ۽ ملا پنهنجي آرام اسٽيشنن تي ويهندا آهن.
هندو پنڊت پنھنجن ڪتابن مان پڙھندا آھن، ۽ سڌ پنھنجي ديوتائن جي مندرن ۾ ويھندا آھن. ||2||
ملائڪ، سڌا، شيو جا پوڄاري، آسماني موسيقار، خاموش بابا، سنت، پادري، مبلغ، روحاني استاد ۽ ڪمانڊر
- ھر ھڪ ھليو ويو آھي، ۽ ٻيا سڀ پڻ ھليا ويندا. ||3||
سلطانن ۽ بادشاهن، اميرن ۽ طاقتورن جو، پٺڀرائي ٿي گذريو آهي.
هڪ ٻن لمحن ۾، اسان به روانا ٿي وينداسين. اي دل، سمجهي ته توکي به وڃڻ گهرجي! ||4||
ان جو بيان شجرن ۾ آهي؛ رڳو ڪجھ سمجھن ٿا!
نانڪ هن دعا کي پيش ڪري ٿو جيڪو پاڻي، زمين ۽ هوا کي ڦهلائي ٿو. ||5||
هو الله آهي، اڻڄاڻ، ناقابل رسائي، تمام طاقتور ۽ رحم ڪندڙ خالق.
سڄي دنيا اچي ٿي ۽ وڃي ٿي، رڳو مهربان رب دائمي آهي. ||6||
دائم ان کي سڏيو، جنهن جي پيشانيءَ تي تقدير لکيل نه هجي.
آسمان ۽ زمين گذري ويندا. هو اڪيلو مستقل آهي. ||7||
ڏينهن ۽ سج گذري ويندا. رات ۽ چنڊ گذري ويندا. سوين هزارين تارا غائب ٿي ويندا.
هو اڪيلو مستقل آهي. نانڪ سچ ٿو چوي. ||8||17||
پهرئين مهل جي سترهن اشٽپديا.
سري راگ، ٽيون مهل، پهريون بيت، اشٽپديا:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
خدا جي فضل سان، گرومخ عقيدت تي عمل ڪري ٿو؛ گروءَ کان سواءِ، ڪا به عقيدتمند عبادت نه آهي.
جيڪو پنهنجي نفس کي پاڻ ۾ ضم ڪري ٿو، سو سمجهي ٿو ۽ ائين ئي پاڪ ٿئي ٿو.
پيارا رب سچو آهي، ۽ سچو آهي سندس ڪلام جو. لفظ جي ذريعي، هن سان اتحاد حاصل ڪيو ويندو آهي. ||1||
اي تقدير جا ڀائرو، بي ايمان ماڻهو دنيا ۾ ڇو آيا آهن؟
انهن ڪامل گرو جي خدمت نه ڪئي آهي. انهن پنهنجي زندگي بيڪار برباد ڪئي آهي. ||1||روڪ||
رب پاڻ، دنيا جي حياتي، عطا ڪندڙ آهي. هو پاڻ کي معاف ڪري ٿو، ۽ اسان کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو.
هي ڪهڙيون غريب مخلوق ۽ مخلوق آهن؟ اهي ڇا ڳالهائي سگهن ٿا ۽ ڇا چئي سگهن ٿا؟
خدا پاڻ گرومخن کي شان ڏئي ٿو؛ هو انهن کي پنهنجي خدمت ۾ شامل ڪري ٿو. ||2||
توهان جي خاندان کي ڏسي، توهان جذباتي وابستگي کان پري ٿي ويا آهيو، پر جڏهن توهان ڇڏيندا آهيو، اهي توهان سان گڏ نه ويندا.