راگ ڀائرو، پھريون مھل، پھريون گھر، چو-پاڌي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:
توهان کان سواء، ڪجهه به نه ٿيندو.
توهان مخلوقات کي پيدا ڪيو، ۽ انهن کي ڏسندي، توهان انهن کي ڄاڻو ٿا. ||1||
مان ڇا ٿو چئي سگهان؟ مان ڪجهه نٿو چئي سگهان.
جيڪو به موجود آهي، سو تنهنجي مرضيءَ سان آهي. ||روڪ||
جيڪو ڪجهه ڪرڻو آهي، سو تو وٽ آهي.
مان ڪنهن کي دعا گهران؟ ||2||
مان تنهنجو ڪلام ٻڌان ٿو ۽ ٻڌان ٿو.
تون پاڻ ئي ڄاڻين ٿو سڀ پنهنجي عجيب راند کي. ||3||
توهان پاڻ عمل ڪيو، ۽ سڀني کي عمل ڪرڻ جي حوصلا افزائي ڪريو؛ صرف تون پاڻ ڄاڻين ٿو.
نانڪ چوي ٿو، تون، رب، ڏس، قائم ۽ ختم ڪر. ||4||1||
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
راگ ڀائرو، پهرين مهل، ٻيو بيت:
گرو جي ڪلام جي ذريعي، ڪيترن ئي خاموش بابا کي بچايو ويو آهي؛ اندرا ۽ برهما به بچيا آهن.
سنڪ، سنندن ۽ سادگيءَ جا ڪيترائي ذهين ماڻهو، گروءَ جي مهربانيءَ سان، ٻئي طرف کڻي ويا آهن. ||1||
شبد جي ڪلام کان سواءِ، ڪو به خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪيئن ٿو ٿئي؟
رب جي نالي کان سواءِ، دنيا دولابيءَ جي مرض ۾ ڦاٿل آهي، ۽ ٻڏي، غرق ۽ مري وڃي ٿي. ||1||روڪ||
گرو خدا آهي؛ گرو ناقابل فراموش ۽ پراسرار آهي. گرو جي خدمت ڪرڻ سان، ٽي جهان سڃاتا ۽ سمجھيا ويندا آهن.
گرو، عطا ڪندڙ، پاڻ مون کي تحفو ڏنو آهي. مون کي مليل آهي، پراسرار رب. ||2||
ذهن بادشاهه آهي؛ ذهن پاڻ ئي دماغ جي ذريعي مطمئن ۽ مطمئن آهي، ۽ خواهش ذهن ۾ خاموش آهي.
ذهن يوگي آهي، ذهن رب کان جدا ٿيڻ ۾ ضايع ڪري ٿو. رب جي شاندار حمد ڳائڻ سان، ذهن کي هدايت ۽ سڌارو ڪيو ويندو آهي. ||3||
هن دنيا ۾ ڪيڏا گهٽ آهن، جيڪي گرو جي ذريعي، پنهنجي ذهن کي ماتحت ڪري، ۽ لفظ جي ڪلام تي غور ڪن.
اي نانڪ، اسان جو پالڻھار ۽ مالڪ تمام وسيع آهي. لفظ جي سچي ڪلام ذريعي، اسان کي آزاد ڪيو ويو آهي. ||4||1||2||
ڀائرو، پھريون مھل:
اکيون پنهنجي بصارت وڃائي ويهنديون آهن، ۽ جسم سڪي ويندو آهي. پوڙهو ماڻهوءَ تي غالب اچي ٿو، ۽ موت سندس مٿي تي لٽڪيل آهي.
خوبصورتي، پيار ڀريو لاڳاپو ۽ زندگي جون خوشيون دائمي نه آهن. موت جي ڦڙي مان ڪو ڪيئن بچي سگهندو؟ ||1||
اي انسان، رب تي غور ڪر - تنهنجي زندگي گذري رهي آهي!