ڌناسري، چوٿين مهل:
رب، هار، هار، مينهن جو قطرو آهي. مان گيت- پکي آهيان، روئڻ، ان لاءِ روئڻ.
اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان برڪت ڪر، ۽ پنهنجو نالو منهنجي وات ۾ وجهي، جيتوڻيڪ صرف هڪ پل لاء. ||1||
رب کان سواء، مان هڪ سيڪنڊ لاء به نه رهي سگهان ٿو.
نشئي وانگر جيڪو پنهنجي دوا کان سواءِ مري ٿو، مان رب کان سواءِ مران ٿو. ||روڪ||
تون، رب، سڀ کان اونهو، سڀ کان وڌيڪ اڻڄاتل سمنڊ آهين. مان توهان جي حدن جو هڪ نشان به نه ڳولي سگهان ٿو.
تون ڏورانهين، لامحدود ۽ ماورا آهين. اي مالڪ سائين، تون ئي ڄاڻين ٿو تنهنجي حالت ۽ حد. ||2||
رب جي عاجز سنتن رب تي غور ڪيو؛ اهي گرو جي محبت جي گهاٽي ڳاڙهو رنگ سان ڀريل آهن.
رب جي ياد ڪرڻ سان، انهن کي وڏي شان، ۽ اعليٰ ترين عزت ملي ٿي. ||3||
هو پاڻ مالڪ ۽ مالڪ آهي، ۽ هو پاڻ ئي خادم آهي. هو پنهنجو ماحول پاڻ ٺاهي ٿو.
ٻانهو نانڪ تنهنجي درگاهه ۾ آيو آهي، اي پالڻهار؛ پنهنجي بنده جي عزت جي حفاظت ۽ حفاظت ڪر. ||4||5||
ڌناسري، چوٿين مهل:
مون کي ٻڌايو، اي تقدير جا ڀائرو، ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور جو مذهب. مان آزاديءَ جي تلاش ۾ آهيان- مان ڪيئن آزاد ٿي سگهان ٿو؟
مراقبو رب، هار، هار، آهي ٻيڙيءَ جو، راڳ. رب تي غور ڪندي، ترڻ وارو ترڻ پار ڪري ٿو. ||1||
اي منهنجا مالڪ، پنهنجي عاجز ٻانهن جي عزت ۽ حفاظت ڪر.
اي رب، هار، هار، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي نالي جو جپڻ ڏي. مان صرف تنهنجي عبادت لاءِ دعا گهران ٿو. ||روڪ||
رب جا ٻانها رب کي ڏاڍا پيارا آهن. اهي رب جي باني جو ڪلام ڳائين ٿا.
رڪارڊنگ ملائڪن، چتر ۽ گپت جو حساب ۽ موت جي رسول وٽ حساب ڪتاب بلڪل ختم ٿي ويو آهي. ||2||
رب جا اولياءَ پنهنجي ذهن ۾ رب جو ذڪر ڪندا آهن. اهي ساد سنگت، مقدس جي ڪمپني ۾ شامل ٿين ٿا.
خواهشن جو ٻرندڙ سج لٿو آهي، ۽ ٿڌو چنڊ اڀري چڪو آهي. ||3||
تون عظيم ترين ذات آهين، بلڪل ناقابل ۽ ناقابل فراموش؛ تو پنهنجي ذات مان ڪائنات پيدا ڪئي.
اي خدا، ٻانهن نانڪ تي رحم ڪر، ۽ هن کي پنهنجي ٻانهن جي ٻانهن جو غلام ڪر. ||4||6||
ڌناسري، چوٿون مهل، پنجون بيت، ڌوٻي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
رب کي پنهنجي دل ۾ داخل ڪريو، ۽ ان کي غور ڪريو. هن تي رهو، هن تي غور ڪريو، ۽ رب جو نالو ياد ڪريو، جيڪو دلين کي موهيندڙ آهي.
رب مالڪ غيب آهي، اڻڄاڻ ۽ ناقابل رسائي آهي. ڪامل گرو جي ذريعي، هو ظاهر ٿيو آهي. ||1||
پالڻهار فلسفي جو پٿر آهي، جيڪو سيءَ کي سون ۽ صندل ۾ تبديل ڪري ٿو، جڏهن ته مان فقط سڪل ڪاٺ ۽ لوهه آهيان.
رب سان وابستگي، ۽ ست سنگت، رب جي سچي جماعت، رب مون کي سون ۽ چندن ۾ بدلائي ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
ڪو به ورجاءُ ڪري سگهي ٿو، لفظي، نو گرامر ۽ ڇهه شاستر، پر منهنجو رب خدا ان سان راضي نه آهي.
اي ٻانهو نانڪ، پنهنجي دل ۾ هميشه رب تي غور ڪر؛ اھو اھو آھي جيڪو منھنجي پالڻھار خدا کي راضي ڪري ٿو. ||2||1||7||
ڌناسري، چوٿين مهل: