پورو:
عظيم سچو گرو جي ساراهه؛ هن جي اندر سڀ کان وڏي عظمت آهي.
جڏهن رب اسان کي گرو سان ملندو آهي، تڏهن اسين انهن کي ڏسڻ ايندا آهيون.
جڏهن اهو هن کي راضي ڪري ٿو، اهي اسان جي ذهنن ۾ رهڻ لاء ايندا آهن.
هن جي حڪم سان، جڏهن هو پنهنجو هٿ اسان جي پيشانين تي رکي ٿو، بڇڙائي اندر مان نڪري ويندي آهي.
جڏهن رب مڪمل طور تي راضي ٿئي ٿو، نو خزانا حاصل ڪيا ويا آهن. ||18||
سالڪ، پھريون مھل:
پهرين، پاڻ کي پاڪ ڪري، برهمڻ اچي ٿو ۽ پنهنجي پاڪ ٿيل بند ۾ ويهي ٿو.
پاڪ کاڌو، جنهن کي ڪنهن به هٿ نه ڪيو آهي، ان جي اڳيان رکيا ويا آهن.
پاڪ ٿيڻ ڪري، هو پنهنجو کاڌو کڻي ٿو، ۽ سندس مقدس آيتون پڙهڻ شروع ڪري ٿو.
پر پوءِ ان کي گندي جاءِ تي اڇلايو وڃي ٿو - اهو ڪنهن جو قصور آهي؟
مکڻ مقدس آهي، پاڻي مقدس آهي. باهه ۽ لوڻ پڻ مقدس آهن؛
جڏهن پنجين شيءِ يعني گهي کي ملايو ويندو آهي، تڏهن کاڌو پاڪ ۽ پاڪ ٿي ويندو آهي.
گنهگار انساني جسم سان رابطي ۾ اچڻ سان، کاڌو ايترو ناپاڪ ٿي ويندو آهي جنهن تي ٿڪايو ويندو آهي.
اُهو وات جيڪو نالو نه ٿو ڳائي ۽ نام جي بغير لذيذ کاڌو کائي ٿو
- اي نانڪ، هي ڄاڻو: اهڙي وات تي ٿڪايو وڃي. ||1||
پهرين مهل:
عورت مان، مرد پيدا ٿئي ٿو؛ عورت جي اندر، مرد کي تصور ڪيو ويندو آهي؛ هن عورت سان شادي ڪئي ۽ شادي ڪئي.
عورت سندس دوست ٿي وڃي ٿي. عورت جي ذريعي، ايندڙ نسل اچي ٿو.
جڏهن هن جي عورت مري ٿي، هو ٻي عورت کي ڳولي ٿو. عورت سان هو پابند آهي.
پوءِ کيس بڇڙو ڇو سڏيو؟ هن مان، بادشاه پيدا ٿين ٿا.
عورت مان، عورت پيدا ٿئي ٿي. عورت کان سواء، اتي ڪو به نه هوندو.
اي نانڪ، صرف سچو رب عورت کان سواء آهي.
اهو وات جيڪو مسلسل رب جي ساراهه ڪندو آهي برڪت وارو ۽ خوبصورت آهي.
اي نانڪ، اهي منهن سچي رب جي درٻار ۾ روشن ٿيندا. ||2||
پورو:
سڀ توکي پنھنجا پالڻھار سڏيندا آھن. جيڪو توهان جو مالڪ ناهي، ان کي کنيو ويندو ۽ اڇلايو ويندو.
هر ڪنهن کي پنهنجي عملن جو بدلو ملي ٿو. هن جي حساب مطابق ترتيب ڏني وئي آهي.
جيئن ته هن دنيا ۾ رهڻ ڪنهن جي مقدر ۾ ناهي، پوءِ ڇو غرور ۾ پاڻ کي برباد ڪري؟
ڪنهن کي به بڇڙو نه سڏيو؛ انهن لفظن کي پڙهو، ۽ سمجھو.
بيوقوفن سان بحث نه ڪريو. ||19||
سالڪ، پھريون مھل:
اي نانڪ، بيڪار لفظ ڳالهائڻ سان جسم ۽ دماغ بيڪار ٿي ويندا آهن.
هن insipid جي سڀ کان insipid سڏيو ويندو آهي; انسپيڊن مان سڀ کان وڌيڪ بيوقوف سندس شهرت آهي.
بيوقوف انسان کي رب جي درٻار ۾ رد ڪيو ويندو آهي، ۽ بيوقوف جي منهن تي ٿڪايو ويندو آهي.
بيوقوف کي بيوقوف چئبو آهي. هن کي سزا ۾ بوٽن سان ماريو ويو آهي. ||1||
پهرين مهل:
جيڪي اندر ڪوڙا آهن ۽ ٻاهران عزت وارا آهن سي هن دنيا ۾ تمام عام آهن.
جيتوڻيڪ اهي اٺيتاليهه مقدس زيارتن تي غسل ڪن، تڏهن به انهن جي گندگي نه ٿيندي آهي.
جن جي اندر ۾ ريشمي ۽ ٻاهران رڱيل آهن، اهي ئي هن دنيا ۾ سٺا آهن.
اھي پالڻھار لاءِ پيار ڪندا آھن، ۽ کيس ڏسڻ تي غور ڪندا آھن.
رب جي محبت ۾ کلندا آهن ۽ رب جي محبت ۾ روئيندا آهن ۽ خاموش رهندا آهن.
انهن کي پنهنجي سچي مڙس کان سواءِ ٻي ڪا به پرواهه ناهي.
ويٺي، رب جي دروازي تي انتظار ڪري، اهي ماني جي طلب ڪن ٿا، ۽ جڏهن هو انهن کي ڏئي ٿو، اهي کائيندا آهن.
رب جي صرف هڪ عدالت آهي، ۽ هن وٽ صرف هڪ قلم آهي؛ اتي، تون ۽ مان ملنداسين.
رب جي درٻار ۾، حسابن جي جاچ ٿيندي آهي. اي نانڪ، گنھگار ڪڪڙ، دٻن ۾ تيل جي ٻج وانگر. ||2||