شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 473


ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥
satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |

عظيم سچو گرو جي ساراهه؛ هن جي اندر سڀ کان وڏي عظمت آهي.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥
seh mele taa nadaree aaeea |

جڏهن رب اسان کي گرو سان ملندو آهي، تڏهن اسين انهن کي ڏسڻ ايندا آهيون.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥
jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |

جڏهن اهو هن کي راضي ڪري ٿو، اهي اسان جي ذهنن ۾ رهڻ لاء ايندا آهن.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥
kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |

هن جي حڪم سان، جڏهن هو پنهنجو هٿ اسان جي پيشانين تي رکي ٿو، بڇڙائي اندر مان نڪري ويندي آهي.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥
seh tutthai nau nidh paaeea |18|

جڏهن رب مڪمل طور تي راضي ٿئي ٿو، نو خزانا حاصل ڪيا ويا آهن. ||18||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥
pahilaa suchaa aap hoe suchai baitthaa aae |

پهرين، پاڻ کي پاڪ ڪري، برهمڻ اچي ٿو ۽ پنهنجي پاڪ ٿيل بند ۾ ويهي ٿو.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥
suche agai rakhion koe na bhittio jaae |

پاڪ کاڌو، جنهن کي ڪنهن به هٿ نه ڪيو آهي، ان جي اڳيان رکيا ويا آهن.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥
suchaa hoe kai jeviaa lagaa parran salok |

پاڪ ٿيڻ ڪري، هو پنهنجو کاڌو کڻي ٿو، ۽ سندس مقدس آيتون پڙهڻ شروع ڪري ٿو.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥
kuhathee jaaee sattiaa kis ehu lagaa dokh |

پر پوءِ ان کي گندي جاءِ تي اڇلايو وڃي ٿو - اهو ڪنهن جو قصور آهي؟

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ॥
an devataa paanee devataa baisantar devataa loon |

مکڻ مقدس آهي، پاڻي مقدس آهي. باهه ۽ لوڻ پڻ مقدس آهن؛

ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥
panjavaa paaeaa ghirat | taa hoaa paak pavit |

جڏهن پنجين شيءِ يعني گهي کي ملايو ويندو آهي، تڏهن کاڌو پاڪ ۽ پاڪ ٿي ويندو آهي.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥
paapee siau tan gaddiaa thukaa peea tith |

گنهگار انساني جسم سان رابطي ۾ اچڻ سان، کاڌو ايترو ناپاڪ ٿي ويندو آهي جنهن تي ٿڪايو ويندو آهي.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥
jit mukh naam na aoochareh bin naavai ras khaeh |

اُهو وات جيڪو نالو نه ٿو ڳائي ۽ نام جي بغير لذيذ کاڌو کائي ٿو

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥
naanak evai jaaneeai tith mukh thukaa paeh |1|

- اي نانڪ، هي ڄاڻو: اهڙي وات تي ٿڪايو وڃي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥
bhandd jameeai bhandd ninmeeai bhandd mangan veeaahu |

عورت مان، مرد پيدا ٿئي ٿو؛ عورت جي اندر، مرد کي تصور ڪيو ويندو آهي؛ هن عورت سان شادي ڪئي ۽ شادي ڪئي.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥
bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu |

عورت سندس دوست ٿي وڃي ٿي. عورت جي ذريعي، ايندڙ نسل اچي ٿو.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥
bhandd muaa bhandd bhaaleeai bhandd hovai bandhaan |

جڏهن هن جي عورت مري ٿي، هو ٻي عورت کي ڳولي ٿو. عورت سان هو پابند آهي.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥
so kiau mandaa aakheeai jit jameh raajaan |

پوءِ کيس بڇڙو ڇو سڏيو؟ هن مان، بادشاه پيدا ٿين ٿا.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥
bhanddahu hee bhandd aoopajai bhanddai baajh na koe |

عورت مان، عورت پيدا ٿئي ٿي. عورت کان سواء، اتي ڪو به نه هوندو.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soe |

اي نانڪ، صرف سچو رب عورت کان سواء آهي.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥
jit mukh sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaar |

اهو وات جيڪو مسلسل رب جي ساراهه ڪندو آهي برڪت وارو ۽ خوبصورت آهي.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥
naanak te mukh aoojale tith sachai darabaar |2|

اي نانڪ، اهي منهن سچي رب جي درٻار ۾ روشن ٿيندا. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥
sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kadteeai |

سڀ توکي پنھنجا پالڻھار سڏيندا آھن. جيڪو توهان جو مالڪ ناهي، ان کي کنيو ويندو ۽ اڇلايو ويندو.

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥
keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |

هر ڪنهن کي پنهنجي عملن جو بدلو ملي ٿو. هن جي حساب مطابق ترتيب ڏني وئي آهي.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |

جيئن ته هن دنيا ۾ رهڻ ڪنهن جي مقدر ۾ ناهي، پوءِ ڇو غرور ۾ پاڻ کي برباد ڪري؟

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥
mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |

ڪنهن کي به بڇڙو نه سڏيو؛ انهن لفظن کي پڙهو، ۽ سمجھو.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥
moorakhai naal na lujheeai |19|

بيوقوفن سان بحث نه ڪريو. ||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥
naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |

اي نانڪ، بيڪار لفظ ڳالهائڻ سان جسم ۽ دماغ بيڪار ٿي ويندا آهن.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥
fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |

هن insipid جي سڀ کان insipid سڏيو ويندو آهي; انسپيڊن مان سڀ کان وڌيڪ بيوقوف سندس شهرت آهي.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥
fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |

بيوقوف انسان کي رب جي درٻار ۾ رد ڪيو ويندو آهي، ۽ بيوقوف جي منهن تي ٿڪايو ويندو آهي.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|

بيوقوف کي بيوقوف چئبو آهي. هن کي سزا ۾ بوٽن سان ماريو ويو آهي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥
andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |

جيڪي اندر ڪوڙا آهن ۽ ٻاهران عزت وارا آهن سي هن دنيا ۾ تمام عام آهن.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥
atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |

جيتوڻيڪ اهي اٺيتاليهه مقدس زيارتن تي غسل ڪن، تڏهن به انهن جي گندگي نه ٿيندي آهي.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |

جن جي اندر ۾ ريشمي ۽ ٻاهران رڱيل آهن، اهي ئي هن دنيا ۾ سٺا آهن.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥
tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |

اھي پالڻھار لاءِ پيار ڪندا آھن، ۽ کيس ڏسڻ تي غور ڪندا آھن.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |

رب جي محبت ۾ کلندا آهن ۽ رب جي محبت ۾ روئيندا آهن ۽ خاموش رهندا آهن.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥
paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |

انهن کي پنهنجي سچي مڙس کان سواءِ ٻي ڪا به پرواهه ناهي.

ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥
dar vaatt upar kharach mangaa jabai dee ta khaeh |

ويٺي، رب جي دروازي تي انتظار ڪري، اهي ماني جي طلب ڪن ٿا، ۽ جڏهن هو انهن کي ڏئي ٿو، اهي کائيندا آهن.

ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮੑਾ ਮੇਲੁ ॥
deebaan eko kalam ekaa hamaa tumaa mel |

رب جي صرف هڪ عدالت آهي، ۽ هن وٽ صرف هڪ قلم آهي؛ اتي، تون ۽ مان ملنداسين.

ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥
dar le lekhaa peerr chhuttai naanakaa jiau tel |2|

رب جي درٻار ۾، حسابن جي جاچ ٿيندي آهي. اي نانڪ، گنھگار ڪڪڙ، دٻن ۾ تيل جي ٻج وانگر. ||2||


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430