اي انسانو، اي تقدير جا ڀائرو، شڪ ۾ گمراهه نه ٿيو.
تخليق خالق ۾ آهي، ۽ خالق مخلوق ۾ آهي، مڪمل طور تي ڦهليل ۽ سڀني هنڌن تي ڦهليل آهي. ||1||روڪ||
مٽي ساڳي آهي، پر فيشنر ان کي مختلف طريقن سان ٺاهيو آهي.
مٽيءَ جي ٿانءَ ۾ ڪا به خرابي نه آهي- پوتر سان به ڪجهه به غلط ناهي. ||2||
ھڪڙو سچو پالڻھار سڀني ۾ رھي ٿو. هن جي ٺاهڻ سان، سڀ ڪجهه ٺهيل آهي.
جنهن کي سندس حڪم جي خبر پوي ٿي، تنهن هڪ رب کي سڃاتو. هن کي اڪيلو رب جو ٻانهو چيو ويندو آهي. ||3||
رب الله غيب آهي. هن کي ڏسي نه ٿو سگهجي. گرو مون کي هن مٺي گل سان نوازيو آهي.
ڪبير چوي ٿو، منهنجي پريشاني ۽ خوف دور ٿي ويو آهي. مان ڏسان ٿو ته رب پاڪ هر طرف پکڙيل آهي. ||4||3||
پرڀاتي:
ائين نه چئو ته ويد، بائبل ۽ قرآن ڪوڙا آهن. جيڪي ان تي غور نه ڪندا آھن سي ڪوڙا آھن.
تون چوين ٿو ته هڪڙو رب سڀني ۾ آهي، پوءِ ڇو ٿو مارين ڪڪڙن کي؟ ||1||
اي ملا، مون کي ٻڌايو: ڇا اهو خدا جو انصاف آهي؟
تنهنجي ذهن جا شڪ دور نه ٿيا آهن. ||1||روڪ||
توهان هڪ جاندار کي پڪڙيو، ۽ پوء ان کي گهر آڻيو ۽ ان جي لاش کي ماريو. توهان صرف مٽي کي ماري ڇڏيو آهي.
روح جي روشني ٻئي روپ ۾ گذري ٿي. پوءِ ٻڌاءِ ته ڇا ماريو اٿئي؟ ||2||
۽ توهان جي صفائي ڪهڙي سٺي آهي؟ تون منهن ڌوئي ڇو تنگ ڪرين ٿو؟ ۽ تون مسجد ۾ سجدو ڇو ٿو ڪرين؟
تنهنجي دل نفاق سان ڀريل آهي. توهان جي نماز يا توهان جي مڪي ڏانهن حج ڪهڙو سٺو آهي؟ ||3||
تون ناپاڪ آهين؛ تون پاڪ رب کي نه ٿو سمجهين. توهان هن جي اسرار کي نٿا ڄاڻو.
ڪبير چوي ٿو، تو بهشت وڃايو آهي. توهان جو ذهن دوزخ تي قائم آهي. ||4||4||
پرڀاتي:
منهنجي دعا ٻڌ، رب، تون خدائي نور آهين، پرائيم، تمام وسيع ماسٽر.
سماڌي ۾ سڌن کي تنهنجي حد نه ملي آهي. اهي توهان جي حرمت جي حفاظت کي مضبوط ڪن ٿا. ||1||
اي تقدير جا ڀائرو، سچي گرو جي پوڄا ڪرڻ سان خالص، اصلي رب جي پوڄا ۽ پوڄا اچي ٿي.
هن جي دروازي تي بيٺو، برهما ويد جو مطالعو ڪري ٿو، پر هو غائب رب کي ڏسي نٿو سگهي. ||1||روڪ||
حقيقت جي جوهر جي ڄاڻ جي تيل سان، ۽ رب جي نالي جي وات سان، هي چراغ منهنجي جسم کي روشن ڪري ٿو.
مون رب العالمين جو نور لڳايو آهي، ۽ هن چراغ کي روشن ڪيو آهي. خدا ڄاڻي ٿو. ||2||
پنچ شبد جو اڻڄاتل ميلو، پنج پرائمري آواز، وائبرٽس ۽ گونجندا آهن. مان دنيا جي پالڻھار سان گڏ رھندو آھيان.
ڪبير، تنهنجو ٻانهو، هي آرتي ڪري ٿو، هي ڏيئا ٻاري عبادت تنهنجي لاءِ، اي نروانا جي بي مثال رب. ||3||5||
پرڀاتي، ڀڳت نام ديوي جي جو ڪلام:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
دماغ اڪيلو دماغ جي حالت ڄاڻي ٿو؛ مان اهو ڄاڻندڙ رب کي ٻڌايان ٿو.
مان رب جو نالو ڳايان ٿو، اندر جي ڄاڻندڙ، دلين جي ڳولا ڪندڙ- مان ڇو ڊڄان؟ ||1||
منهنجو ذهن رب العالمين جي محبت سان ڇهي ويو آهي.
منهنجو خدا هر جڳهه تي پکڙيل آهي. ||1||روڪ||
ذهن دڪان آهي، ذهن شهر آهي ۽ ذهن دڪاندار آهي.
ذهن مختلف صورتن ۾ رهي ٿو، سڄي دنيا ۾ گهمي ٿو. ||2||
هي ذهن گرو جي ڪلام سان جڙيل آهي، ۽ ديوتا آسانيء سان غالب ٿي ويندي آهي.