رب جي پيرن کي پڪڙيندي، اي نانڪ، اسين سندس حرم ۾ داخل ٿيون. ||4||22||28||
سوهي، پنجين مهل:
جيڪو خدا جي راهه کان پري ٿي دنيا سان وابسته آهي.
ٻنهي جهانن ۾ گنهگار طور سڃاتو وڃي ٿو. ||1||
اھو ئي منظور آھي، جيڪو رب کي راضي ڪري.
صرف هو پاڻ ڄاڻي ٿو پنهنجي تخليقي omnipotence. ||1||روڪ||
جيڪو سچ، نيڪ زندگي، خيرات ۽ چڱا ڪم ڪري ٿو،
خدا جي واٽ لاء سامان آهي. دنيا جي ڪاميابي کيس ناڪام نه ٿيندي. ||2||
اندر ۽ سڀني جي وچ ۾، هڪ رب بيدار آهي.
جيئن هو اسان کي ڳنڍي ٿو، تيئن اسان جڙيل آهيون. ||3||
اي منهنجا سچا پالڻهار، تون ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ آهين.
نانڪ ڳالهائيندو آهي جيئن توهان کيس ڳالهائڻ لاء حوصلا افزائي ڪئي. ||4||23||29||
سوهي، پنجين مهل:
صبح جو سوير، مان رب جو نالو ڳائيندو آهيان.
مون پنهنجي لاءِ پناهه گاه ٺاهي ڇڏي آهي، ٻڌ ۽ آخرت. ||1||
ھميشه ھميشه لاءِ، مان رب جو نالو ڳايان ٿو،
۽ منهنجي ذهن جون خواهشون پوريون ٿيون. ||1||روڪ||
رات ۽ ڏينهن، ابدي، لافاني رب خدا جي ساراهه ڳايو.
زندگي ۾، ۽ موت ۾، توهان کي پنهنجي ابدي، بدلجندڙ گهر ملندي. ||2||
تنھنڪري خدا جي پالڻھار جي خدمت ڪريو، ۽ توھان کي ڪڏھن به ڪنھن شيء جي گھٽتائي نه ٿيندي.
کائڻ ۽ پيئڻ دوران، توهان پنهنجي زندگي آرام سان گذاريندا. ||3||
اي دنيا جي جان، اي پريم ذات، مون کي ساد سنگت، حضور جي صحبت ملي آهي.
گرو جي مهرباني، اي نانڪ، مان رب جي نالي تي غور ڪريان ٿو. ||4||24||30||
سوهي، پنجين مهل:
جڏهن ڪامل گرو مهربان ٿئي ٿو،
منهنجا درد دور ڪيا ويا آهن، ۽ منهنجا ڪم مڪمل طور تي مڪمل ڪيا ويا آهن. ||1||
ڏسندي ڏسندي، تنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي، جيئرو آهيان.
مان تنهنجي پيرن تي قربان آهيان.
توکان سواءِ، اي منهنجا مالڪ، منهنجو ڪير آهي؟ ||1||روڪ||
مون کي ساد سنگت سان پيار ٿي ويو آهي، حضور جي صحبت،
منهنجي گذريل ڪمن جي ڪرم ۽ منهنجي اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير جي ڪري. ||2||
رب جو نالو، هار، هار. سندس شان ڪيتري نه عجيب آهي!
ٽن قسمن جون بيماريون ان کي کائي نه ٿيون سگهن. ||3||
مان ڪڏهن به نه وساريان، هڪ پل لاءِ به، رب جا پير.
نانڪ هن تحفي جي طلب ڪري ٿو، اي منهنجا محبوب. ||4||25||31||
سوهي، پنجين مهل:
ڪو اهڙو مبارڪ وقت هجي، اي منهنجا محبوب،
جڏهن، پنهنجي زبان سان، مان رب جو نالو ڳائيندو آهيان ||1||
منهنجي دعا ٻڌ، اي خدا، اي رحمدلن تي رحم ڪندڙ.
پاڪ اولياءَ هميشه رب جي شان ۾ ڳائيندا آهن، جيڪو امرت جو سرچشمو آهي. ||1||روڪ||
تنهنجو مراقبو ۽ ياد ئي زندگي آهي، اي خدا.
تون انهن جي ويجهو رهين ٿو جن تي تون رحم ڪرين ٿو. ||2||
تنهنجو نالو ئي تنهنجي عاجز ٻانهن جي بک کي ميڙڻ لاءِ کاڌو آهي.
تون ئي عظيم عطا ڪندڙ آهين، اي پالڻهار خدا. ||3||
اولياءَ رب جي نالي کي ورجائڻ ۾ خوشي محسوس ڪندا آهن.
اي نانڪ، رب، عظيم عطا ڪندڙ، سڀ ڄاڻندڙ آهي. ||4||26||32||
سوهي، پنجين مهل:
توهان جي زندگي گذري رهي آهي، پر توهان ڪڏهن به نوٽيس نه ڪيو.
توهان مسلسل ڪوڙن وابستگين ۽ تڪرارن ۾ ڦاٿل آهيو. ||1||
غور ڪريو، مسلسل مسلسل، ڏينهن ۽ رات، رب تي.
توهان هن قيمتي انساني زندگي ۾، رب جي حرمت جي حفاظت ۾ فتح حاصل ڪندا. ||1||روڪ||
تون شوق سان گناهه ڪر ۽ فساد ڪر،
پر تون رب جي نالي جي زيور کي پنهنجي دل ۾ نه ٿو رکين، هڪ پل لاءِ به. ||2||
پنهنجي جسم کي کارائڻ ۽ پيار ڪندي، تنهنجي زندگي گذري رهي آهي،