تون نفعو ڪمائيندين ۽ نقصان نه ڏيندين، ۽ رب جي درٻار ۾ توکي عزت ملندي.
جيڪي رب جي نالي جي دولت ۾ گڏ ٿين ٿا، اهي واقعي دولتمند آهن، ۽ ڏاڍا برڪت وارا آهن.
تنهن ڪري، جڏهن اٿڻ ۽ ويهڻ، رب تي وير ڪريو، ۽ ساد سنگت، پاڪ جي صحبت کي ساراهيو.
اي نانڪ، بڇڙائي ختم ٿي ويندي آهي، جڏهن عظيم رب خدا اچي ذهن ۾ اچي ٿو. ||2||
سلوڪ:
دنيا ٽن خاصيتن جي گرفت ۾ آهي. صرف چند جذبن جي چوٿين حالت حاصل ڪن ٿا.
اي نانڪ، سنت خالص ۽ بي عيب آهن. رب انهن جي ذهنن ۾ رهي ٿو. ||3||
پورو:
چنڊ جي چڪر جو ٽيون ڏينهن: جيڪي ٽن خاصيتن سان جڙيل آهن انهن جي ميوي طور زهر گڏ ڪري ٿو. هاڻي اهي سٺا آهن، ۽ هاڻي اهي خراب آهن.
اهي جنت ۽ دوزخ ۾ لامحدود ڀڄندا رهن ٿا، جيستائين موت انهن کي ختم ڪري ڇڏي.
لذت، درد ۽ دنياوي لالچ ۾، انا ۾ مشغول ٿي زندگي گذاريندا آهن.
اُھي نه ڄاڻندا آھن انھيءَ کي جنھن انھن کي پيدا ڪيو. اهي هر قسم جي اسڪيمن ۽ منصوبن تي سوچيندا آهن.
سندن ذهن ۽ جسم لذت ۽ درد ۾ ڦاٿل آهن، ۽ سندن بخار ڪڏهن به ختم نه ٿيندو آهي.
انهن کي عظيم رب العالمين، ڪامل رب ۽ مالڪ جي شاندار روشنيءَ جو احساس ناهي.
ڪيترائي جذباتي وابستگي ۽ شڪ ۾ غرق ٿي رهيا آهن. اهي سڀ کان وڌيڪ خوفناڪ دوزخ ۾ رهن ٿا.
مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان برڪت ڪر، اي خدا، ۽ مون کي بچايو! نانڪ تو ۾ اميدون رکي ٿو. ||3||
سلوڪ:
جيڪو غرور ۽ غرور کي ڇڏي ٿو، سو هوشيار، عقلمند ۽ سڌريل آهي.
چار بنيادي نعمتون، ۽ سڌن جون اٺ روحاني طاقتون حاصل ڪيون ويون آهن، اي نانڪ، غور ڪرڻ سان، رب جي نالي تي هلندي. ||4||
پورو:
چنڊ جي چڪر جو چوٿون ڏينهن: چار ويد ٻڌڻ ۽ حقيقت جي جوهر تي غور ڪرڻ سان، مون کي احساس ٿيو آهي.
ته هر خوشي ۽ راحت جو خزانو رب جي نالي جي عظيم مراقبي ۾ ملي ٿو.
دوزخ کان بچي ويو، مصيبت ناس ٿي، بيشمار درد دور ٿي،
موت تي غالب اچي ٿو، ۽ انسان موت جي رسول کان بچي ٿو، رب جي حمد جي گيتن ۾ جذب ٿيڻ سان.
خوف ختم ٿي وڃي ٿو، ۽ هڪ امرت وارو امرت کي ذائقو ڪري ٿو، بي مثال رب جي محبت سان ڀريل.
رب جي نالي جي سهاري سان ڏک، غربت ۽ ناپاڪ دور ٿي ويندا آهن.
ملائڪ، ڏسندڙ ۽ خاموش ساگر، امن جي سمنڊ کي ڳوليندا آهن، دنيا جي پالڻهار.
اي نانڪ، جڏهن انسان جي پيرن جي مٽي ٿئي ٿي، ته ذهن صاف ٿئي ٿو، ۽ هڪ جو منهن روشن ٿئي ٿو. ||4||
سلوڪ:
جيڪي مايا ۾ مگن آهن، ان جي ذهن ۾ پنج بڇڙا جذبا رهن ٿا.
ساد سنگت ۾، اي نانڪ، خدا جي محبت سان ڀريل، پاڪ ٿئي ٿو. ||5||
پورو:
قمري چڪر جو پنجون ڏينهن: اهي خود چونڊيل آهن، سڀ کان وڌيڪ ممتاز، جيڪي ڄاڻن ٿا دنيا جي حقيقي فطرت.
گلن جا ڪيترائي رنگ ۽ خوشبو - سڀ دنياوي فريب عارضي ۽ غلط آهن.
ماڻهو نه ٿا ڏسن ۽ نه سمجهن ٿا. اهي ڪنهن به شيء تي ڌيان نه ڏيندا آهن.
دنيا ذوق ۽ لذت جي وابستگي سان، جهالت ۾ پئجي وئي آهي.
جيڪي خالي مذهبي رسمون ادا ڪن ٿا، سي ئي پيدا ٿيندا، وري مرندا. اهي لامحدود اوتارن جي ذريعي گھمندا آهن.
اهي خالق رب جي ياد ۾ غور نه ڪندا آهن. سندن ذهن نه سمجھندا آھن.
رب العالمين سان محبت ڪرڻ سان، توهان کي مايا کان هرگز آلوده نه ڪيو ويندو.
اي نانڪ، ڪيڏا نادر آهن اُهي، جيڪي دنيا جي جهوليءَ ۾ ڦاٿل نه آهن. ||5||
سلوڪ:
ڇهه شاستر هن کي عظيم ترين قرار ڏين ٿا. هن جي ڪا به پڄاڻي يا حد ناهي.
اي نانڪ، جڏهن هو سندس در تي خدا جي تسبيح جا گيت ڳائين ٿا، ته عقيدتمند خوبصورت نظر اچن ٿا. ||6||
پورو:
چنڊ جي چڪر جو ڇهون ڏينهن: ڇهه شاستر چون ٿا، ۽ بيشمار سمرتيون چون ٿا،