سڪون حاصل ٿئي ٿو، گرو سان ملڻ، روحاني استاد.
رب ئي مالڪ آهي. هو اڪيلو وزير آهي. ||5||
دنيا غلاميءَ ۾ جڪڙيل آهي؛ اھو اڪيلو آزاد آھي، جيڪو پنھنجي انا کي فتح ڪري ٿو.
دنيا ۾ ڪيترو نه ٿورڙو آهي عقلمند ماڻهو، جيڪو اهو عمل ڪري.
هن دنيا ۾ ڪيڏو نه ٿورڙو عالم آهي جيڪو ان تي غور ڪري.
سچي گروءَ جي ملڻ کان سواءِ، سڀ انا ۾ ڀٽڪندا آهن. ||6||
دنيا ناخوش آهي؛ صرف چند خوش آهن.
دنيا بيمار آهي، پنهنجي مرضيءَ کان. ان جي گم ٿيل فضيلت تي روئي ٿو.
دنيا سُٺي ٿي، ۽ پوءِ سڙي ٿي، پنهنجي عزت وڃائي.
اُهو اڪيلو، جيڪو گرومُخ ٿئي ٿو، سمجھي ٿو. ||7||
هن جي قيمت ايتري قيمتي آهي؛ هن جو وزن ناقابل برداشت آهي.
هو غير متحرڪ ۽ ناقابل فراموش آهي. گرو جي تعليمات ذريعي، هن کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪريو.
پيار جي ذريعي هن سان ملو، هن کي خوش ٿيو، ۽ هن جي خوف ۾ عمل ڪريو.
نانڪ نرالو، وڏي غور و فڪر کان پوءِ ائين فرمائي ٿو. ||8||3||
آسا، پهرين مهل:
جڏهن ڪو مري ويندو آهي ته پنج جذبا ملندا آهن ۽ سندس موت تي ماتم ڪندا آهن.
خود غرور تي غالب اچي، هو پنهنجي گندگي کي لفظ جي ڪلام سان ڌوئي ٿو.
جيڪو ڄاڻي ٿو ۽ سمجهي ٿو، سو امن ۽ آرام جي گهر ۾ داخل ٿئي ٿو.
سمجھڻ کان سواء، هو پنهنجي سموري عزت وڃائي ٿو. ||1||
ڪير مري ٿو، ۽ ڪير ٿو روئي؟
اي پالڻھار، خالق، سببن جو سبب، تون سڀني جي سرن تي آھين. ||1||روڪ||
مئلن جي درد تي ڪير روئي؟
جيڪي روئندا آهن، سي پنهنجي مصيبتن تي روئندا آهن.
خدا ئي ڄاڻي ٿو ته انهن جي ڪهڙي حالت آهي، جيڪي متاثر ٿيا آهن.
جيڪو به خالق ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||2||
جيڪو جيئرو ئي مري ٿو سو بچي ٿو ۽ ٻين کي به بچائي ٿو.
رب جي فتح کي جشن ڪريو؛ هن جي حرم ۾ وٺي وڃڻ سان، اعليٰ مقام حاصل ٿيندو آهي.
مان سچي گرو جي پيرن تي قربان آهيان.
گرو ٻيڙي آهي؛ سندس ڪلام جي ذريعي، خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ٿي ويندو آهي. ||3||
هو پاڻ بي خوف آهي. سندس خدائي نور سڀني ۾ موجود آهي.
نالي کان سواءِ، دنيا ناپاڪ ۽ بيڪار آهي.
بڇڙائي جي ذريعي، اهي برباد ٿي ويا آهن. انهن کي ڇو روئڻ ۽ روئڻ گهرجي؟
اُهي رڳو مرڻ لاءِ پيدا ٿيا آهن، بغير عبادت جي موسيقي ٻڌڻ جي. ||4||
صرف هڪ جا سچا دوست ڪنهن جي موت تي ماتم ڪندا آهن.
جيڪي ٽنهي تصنيفن جي ماتحت آهن اهي ماتم ڪندا رهندا آهن.
درد ۽ خوشي کي نظرانداز ڪري، پنهنجي شعور کي رب تي مرکوز ڪريو.
پنهنجي جسم ۽ دماغ کي رب جي محبت لاءِ وقف ڪريو. ||5||
هڪ رب مختلف ۽ بيشمار مخلوقن ۾ رهجي ٿو.
ڪيتريون ئي رسمون ۽ مذهبي عقيدا آهن، انهن جو تعداد بيشمار آهي.
خدا جي خوف کان سواءِ انسان جي زندگي بيڪار آهي.
رب جي تسبيح ڳائڻ سان، وڏي دولت حاصل ٿئي ٿي. ||6||
پاڻ مري ٿو، ۽ پاڻ ماري ٿو.
هو پاڻ قائم ڪري ٿو، ۽ قائم ڪري، ختم ڪري ٿو.
هن ڪائنات کي پيدا ڪيو، ۽ پنهنجي خدائي فطرت سان، ان ۾ پنهنجي خدائي نور کي داخل ڪيو.
جيڪو به ڪلام تي غور ڪندو، سو رب سان ملي ٿو، بي شڪ. ||7||
آلودگي اها ٻرندڙ باهه آهي، جيڪا سڄي دنيا کي ساڙي رهي آهي.
آلودگي پاڻي ۾ آهي، زمين تي، ۽ هر جڳهه.
اي نانڪ، ماڻهو پيدا ٿين ٿا ۽ آلودگي ۾ مرن ٿا.
گرو جي فضل سان، اهي رب جي شاندار امرت ۾ پيئندا آهن. ||8||4||
آسا، پهرين مهل:
جيڪو پنهنجي نفس تي غور ڪندو آهي، سو زيور جي قيمت کي جانچيندو آهي.
هڪ ئي نظر سان، ڪامل گرو کيس بچائي ٿو.
جڏهن گرو راضي ٿئي ٿو، هڪ ذهن پنهنجو پاڻ کي آرام ڪري ٿو. ||1||
هو اهڙو بينڪر آهي، جيڪو اسان کي آزمائي ٿو.
هن جي حقيقي نظر سان، اسان هڪ رب جي محبت سان برڪت ڪئي آهي، ۽ بچايو ويو آهي. ||1||روڪ||
نام جو سرمايو بي مثال ۽ شاندار آهي.
اهو واپار ڪندڙ خالص ڏنو ويو آهي، جيڪو سچ سان ڀريل آهي.
رب جي حمد ڪندي، شان جي گهر ۾، هو گرو، خالق کي حاصل ڪري ٿو. ||2||
جيڪو لفظ جي ذريعي اميد ۽ خواهش کي ساڙي ٿو،
رب جو نالو ڳائيندو آهي، ۽ ٻين کي پڻ ان جي جپ ڪرڻ لاءِ ترغيب ڏيندو آهي.
گرو جي ذريعي، هو رستو ڳولي ٿو گهر، رب جي حضور جي گهر ڏانهن. ||3||