بلاول، ٽيون مهل، ست ڏينهن، ڏهين بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
آچر: هو، رب، بنيادي ذات آهي.
هو پاڻ ئي وسيع رب آهي. ٻيو ڪو به نه آهي.
هن جي ذريعي ۽ ذريعي، هو دنيا جي ڪپڙي ۾ ٺهيل آهي.
جيڪو به خالق پاڻ ڪري ٿو، اهو ئي ٿئي ٿو.
رب جي نالي سان، هميشه لاءِ امن ۾ آهي.
پر ڪيڏو نه ٿورڙو آهي، جيڪو گرو مُخ جي حيثيت ۾ اِهو سمجهي. ||1||
پنهنجي دل ۾، مان رب جو راڳ ڳائيندو آهيان، نيڪيءَ جو خزانو.
رب، منھنجو پالڻھار ۽ مالڪ، ناقابل رسائي، ناقابل فراموش ۽ لامحدود آھي. مان رب جي عاجز ٻانهن جا پير پڪڙي، سندس ياد ڪندو آهيان، ۽ سندس ٻانهن جو ٻانهو ٿي پوندو آهيان. ||1||روڪ||
سومر: سچو رب سمايل ۽ پکڙيل آهي.
سندس قدر بيان نه ٿو ڪري سگهجي.
هن جي باري ۾ ڳالهائڻ ۽ ڳالهائڻ، سڀ پنهنجو پاڻ کي پيار سان هن ڏانهن ڌيان ڏيندا آهن.
عقيدت انهن جي گود ۾ پوي ٿي جن کي هو ايترو نوازي ٿو.
هو ناقابل رسائي ۽ ناقابل فراموش آهي؛ هن کي ڏسي نه ٿو سگهجي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، رب کي هر جاءِ تي پکڙيل ۽ پکڙيل نظر اچي ٿو. ||2||
اڱارو: رب مايا سان پيار ۽ منسلڪ پيدا ڪيو.
پاڻ هر هڪ کي پنهنجي ڪم جو پابند ڪيو آهي.
اھو ئي سمجھي ٿو، جنھن کي رب سمجھائي ٿو.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، ماڻهو پنهنجي دل ۽ گهر کي سمجهي ٿو.
هو رب جي عبادت ڪري ٿو محبت سان.
هن جي انا ۽ خودپسنديءَ کي شَبَدَ سان ساڙيو وڃي ٿو. ||3||
اربع: هو پاڻ کي عظيم سمجھ عطا ڪري ٿو.
گرومخ چڱا ڪم ڪري ٿو، ۽ لفظ جي ڪلام تي غور ڪري ٿو.
رب جي نالي سان، ذهن پاڪ ۽ پاڪ ٿي ويندو آهي.
هو رب جي شان ۾ پاڪيزگي جا گيت ڳائي ٿو، ۽ انا جي گندگي کي ڌوئي ٿو.
سچي رب جي درٻار ۾، هن کي دائمي شان ملي ٿي.
هن نالي سان متاثر ٿي، هو گرو جي ڪلام سان سينگاريو ويو آهي. ||4||
نالو جو فائدو گرو جي دروازي ذريعي حاصل ٿئي ٿو.
عظيم عطا ڪندڙ پاڻ ڏئي ٿو.
مان ان تي قربان آهيان جيڪو ڏئي ٿو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، خودغرضيءَ جو خاتمو ٿيندو آهي.
اي نانڪ، پنهنجي دل ۾ نالو داخل ڪر.
مان رب جي فتح جو جشن ڪريان ٿو، عظيم عطا ڪندڙ. ||5||
خميس: پنجاهه جنگين کي شڪ کان بيزار ڪيو ويو.
سڀئي گوبلن ۽ شيطانن دوئي سان جڙيل آهن.
خدا پاڻ انهن کي پيدا ڪيو، ۽ هر هڪ کي الڳ الڳ ڏسي ٿو.
اي خالق، تون ئي سڀني جو سهارو آهين.
جاندار ۽ جاندار تنهنجي حفاظت هيٺ آهن.
اُهو ئي توکي ملندو آهي، جنهن کي تون پاڻ ملندو آهين. ||6||
جمعو: خدا هر هنڌ ڦهليل ۽ ڦهليل آهي.
هن پاڻ سڀني کي پيدا ڪيو آهي، ۽ سڀني جي قيمت جو اندازو لڳائي ٿو.
جيڪو گرو مُک ٿئي ٿو، سو رب جو خيال ڪري ٿو.
هو سچائي ۽ خودداري تي عمل ڪري ٿو.
سچي سمجھ کان سواءِ، سڀ روزا،
مذهبي رسمون ۽ روزاني عبادت جون خدمتون صرف دوئي جي محبت ڏانهن وٺي وڃن ٿيون. ||7||
ڇنڇر: سٺي نشانين ۽ شاسترن تي غور ڪرڻ،
خوديءَ ۽ غرور ۾، دنيا فريب ۾ ڀٽڪي ٿي.
انڌو، خود غرض انسان، دوئي جي محبت ۾ مشغول آهي.
موت جي دروازي تي جڪڙيل ۽ ٽنگيل، کيس ماريو وڃي ٿو ۽ سزا ڏني وڃي ٿي.
گرو جي فضل سان، هڪ دائمي امن ڳولي ٿو.
هو سچ تي عمل ڪري ٿو، ۽ پيار سان سچ تي ڌيان ڏئي ٿو. ||8||
جيڪي سچي گروءَ جي خدمت ڪن ٿا، سي ڏاڍا خوش قسمت آهن.
پنهنجي انا کي فتح ڪري، اهي سچي رب جي محبت کي ڳنڍيندا آهن.
اهي خود بخود تنهنجي محبت سان ڀريل آهن، اي رب.