مايا جي پٺيان ڊوڙڻ سان اطمينان حاصل نه ٿيندو آهي.
هو هر قسم جي فاسد خوشين مان لطف اندوز ٿي سگهي ٿو،
پر هو اڃا به مطمئن نه آهي. هو بار بار ڀاڪر پائي ٿو، پاڻ کي ڍڪي ٿو، تان جو هو مري وڃي.
سڪون کان سواءِ، ڪو به مطمئن نه آهي.
خواب ۾ شين وانگر، سندس سڀ ڪوششون بيڪار آهن.
نام جي محبت سان، سمورو سڪون حاصل ٿئي ٿو.
رڳو ٿورن کي اهو حاصل ٿئي ٿو، وڏي خوش قسمتي سان.
هو پاڻ ئي سببن جو ڪارڻ آهي.
ھميشه ھميشه، اي نانڪ، رب جو نالو ڳايو. ||5||
ڪرڻ وارو، سببن جو ڪارڻ، خالق رب آهي.
فاني مخلوق جي هٿن ۾ ڪهڙا خيال آهن؟
جيئن ته خدا پنهنجي فضل جي نظر کي ظاهر ڪري ٿو، اهي اچي وڃن ٿا.
خدا پاڻ، پاڻ مان، پاڻ وٽ آهي.
هن جيڪا به شيءِ پيدا ڪئي، اها پنهنجي مرضيءَ سان هئي.
هو سڀني کان پري آهي، ۽ اڃا تائين سڀني سان.
هو سمجهي ٿو، هو ڏسي ٿو، ۽ هو فيصلو ڪري ٿو.
هو پاڻ هڪ آهي، ۽ هو پاڻ گھڻا آهن.
هو نه مرندو آهي نه فنا ٿيندو آهي. هو نه ايندو ۽ نه ويندو.
اي نانڪ، هو هميشه لاءِ پکڙيل رهي ٿو. ||6||
پاڻ سيکاري ٿو، ۽ پاڻ سکي ٿو.
هو پاڻ سڀني سان ملائي ٿو.
هن پاڻ پنهنجي وسعت پيدا ڪئي.
سڀ شيون سندس آهن؛ هو خالق آهي.
هن کان سواء، ڇا ٿي سگهي ٿو؟
خلا ۽ وچ ۾، هو هڪ آهي.
پنهنجي ڊرامي ۾، هو پاڻ ئي اداڪار آهي.
هو پنهنجا ڊراما لامحدود نوعيت سان ٺاهي ٿو.
هو پاڻ دماغ ۾ آهي، ۽ ذهن هن ۾ آهي.
اي نانڪ، سندس قدر جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. ||7||
سچو، سچو، سچو خدا، اسان جو رب ۽ مالڪ.
گرو جي فضل سان، ڪجهه هن جي باري ۾ ڳالهائيندو آهي.
سچو، سچو، سچو، سڀني جو خالق آهي.
لکن مان، شايد ئي ڪو کيس سڃاڻي.
سهڻو، سهڻو، سهڻو آهي تنهنجو شاندار روپ.
تون بيحد خوبصورت، لامحدود ۽ بي مثال آهين.
خالص، خالص، پاڪ آهي تنهنجي ڪلام جو،
هر دل ۾ ٻڌو، ڪنن سان ڳالهايو.
پاڪ، پاڪ، پاڪ ۽ پاڪيزه
- اي نانڪ، دل جي محبت سان نالو ڳايو. ||8||12||
سلوڪ:
جيڪو سنتن جي حرمت کي ڳوليندو، نجات حاصل ڪندو.
اي نانڪ، جيڪو سنتن جي بدمعاشي ڪندو، سو وري جنم وٺندو. ||1||
اشتاپدي:
اوليائن جي بي عزتي ڪرڻ سان، زندگيءَ جو انت ٿئي ٿو.
اوليائن جي غيبت ڪندي، موت جي رسول کان بچي نه سگهندو.
سنتن جي بدمعاشي ڪرڻ سان سڀ خوشيون فنا ٿي وڃن ٿيون.
اوليائن جي غيبت ڪري، دوزخ ۾ پوي ٿو.
اوليائن جي غيبت ڪرڻ سان عقل خراب ٿئي ٿي.
اوليائن جي بدمعاشي ڪرڻ سان، ماڻهوءَ جي شهرت ختم ٿي ويندي آهي.
جيڪو ڪنهن بزرگ جي لعنت آهي، اهو بچائي نٿو سگهي.
اوليائن جي بي عزتي ڪرڻ سان، هڪ هنڌ ويران ٿي ويندا آهن.
پر جيڪڏھن رحمدل بزرگ پنھنجي مھرباني ڏيکاري،
اي نانڪ، سنتن جي صحبت ۾، بدمعاش اڃا به بچي سگهي ٿو. ||1||
اوليائن جي بي عزتي ڪرڻ سان، ماڻهوءَ کي بيزاري ٿئي ٿي.
اوليائن کي گاريون ڏيڻ، ڪوئا وانگر ڪِري ٿو.
سنتن جي بدمعاشي، هڪ سانپ وانگر ٻيهر جنم ورتو آهي.
سنتن جي بدمعاشي ڪرڻ سان، انسان وري جنم وٺندڙ کير وانگر جنم ورتو آهي.
اوليائن جي بدمعاشي، خواهش جي باهه ۾ سڙي ٿي.
اوليائن کي بدنام ڪري، هر ڪنهن کي ڌوڪو ڏيڻ جي ڪوشش ڪندو آهي.
اوليائن جي غيبت ڪرڻ سان، سڀني جو اثر ختم ٿي ويندو آهي.
اوليائن جي غيبت ڪرڻ سان، ذهين کان هيٺاهين ٿي وڃي ٿو.
سنت جي بدمعاش لاء، آرام جي جاء ناهي.