مون گروءَ سان صلاح ڪئي، ۽ ڏٺم ته هن کان سواءِ ٻيو ڪو به دروازو ڪونهي.
درد ۽ لذت سندس مرضي ۽ حڪم جي خوشنودي ۾ رهن ٿا.
نانڪ، هيٺاهين، چوي ٿو رب سان پيار ڪريو. ||8||4||
گوري، پهرين مهل:
دنيا جي ماڻهن جي شعور ۾ مايا جي دوئي رهي ٿي.
اهي جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ انا جي ذريعي تباهه ٿي ويا آهن. ||1||
ٻئي کي ڪير سڏيان، جڏهن ته هڪڙو ئي آهي؟
هڪ پاڪ رب سڀني جي وچ ۾ پکڙيل آهي. ||1||روڪ||
ٻٽي ذهن واري بڇڙي عقل هڪ سيڪنڊ جي ڳالهه ڪري ٿي.
جيڪو ٻهراڙيءَ کي پالي ٿو، سو اچي ٿو وڃي ۽ مري ٿو. ||2||
زمين ۽ آسمان ۾، مون کي ٻيو ڪوبه نظر نٿو اچي.
سڀني عورتن ۽ مردن ۾، سندس نور چمڪي رهيو آهي. ||3||
سج ۽ چنڊ جي چراغن ۾، مون کي سندس روشني نظر اچي ٿي.
منھنجو سدا جوان محبوب سڀني جي وچ ۾ رھڻ آھي. ||4||
هن جي رحمت ۾، هن منهنجي شعور کي رب ڏانهن منسوب ڪيو.
سچي گرو مون کي هڪ رب کي سمجهڻ جي هدايت ڪئي آهي. ||5||
گرومخ هڪ بي مثال رب کي ڄاڻي ٿو.
ديوتا کي مات ڏيڻ سان، هڪ لفظ جو احساس اچي ٿو. ||6||
هڪ رب جو حڪم سڀني جهانن تي غالب آهي.
هڪڙي مان، سڀ پيدا ٿيا آهن. ||7||
اتي ٻه رستا آهن، پر ياد رکو ته انهن جو رب ۽ مالڪ هڪ ئي آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، رب جي حڪم جي حڪم کي سڃاڻو. ||8||
هو سڀني روپن، رنگن ۽ ذهنن ۾ سمايل آهي.
نانڪ چوي ٿو، هڪ رب جي ساراهه. ||9||5||
گوري، پهرين مهل:
جيڪي روحاني زندگي گذاريندا آھن - اھي ئي سچا آھن.
آزاديءَ جي رازن کي ڪوڙو ڇا ٿو ڄاڻي؟ ||1||
جيڪي واٽ تي غور ڪن ٿا، سي يوگي آهن.
اهي پنجن چورن کي فتح ڪن ٿا، ۽ سچي رب کي دل ۾ آباد ڪن ٿا. ||1||روڪ||
جيڪي سچي پالڻهار کي پنهنجي اندر ۾ سمائجن ٿا.
يوگا جي واٽ جي قدر کي سمجھو. ||2||
سج ۽ چنڊ انهن لاءِ هڪجهڙا آهن، جيئن گهر ۽ بيابان آهن.
سندن روزانه عمل جو ڪم رب جي ساراهه ڪرڻ آهي. ||3||
اُهي اڪيلي سَبَدَ جي خيرات گهرن ٿا.
اهي روحاني حڪمت ۽ مراقبي ۾ جاڳندا ۽ باخبر رهندا آهن، ۽ زندگي جي صحيح طريقي سان. ||4||
اهي خدا جي خوف ۾ مشغول رهندا آهن. اهي ڪڏهن به نه ڇڏيندا آهن.
انهن جي قيمت جو اندازو ڪير لڳائي سگهي ٿو؟ اهي رب ۾ محبت سان جذب ٿي ويندا آهن. ||5||
رب انهن کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو، انهن جي شڪ کي دور ڪري ٿو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، اعليٰ درجو ملي ٿو. ||6||
گرو جي خدمت ۾ شيد تي ڌيان ڏيڻ آهي.
انا کي مات ڏيڻ، خالص عمل ڪرڻ. ||7||
منتر، مراقبت، خود نظم و ضبط ۽ پراڻن جي تلاوت،
نانڪ جو چوڻ آهي ته، لامحدود رب جي آڏو تسليم ٿيل آهن. ||8||6||
گوري، پهرين مهل:
استغفار ڪرڻ ئي اصل روزو، نيڪ اخلاق ۽ قناعت آهي.
مون کي بيماري نه ايندي آهي ۽ نه موت جو درد.
مان آزاد ٿي چڪو آهيان، ۽ خدا ۾ جذب ٿي چڪو آهيان، جنهن جو ڪوبه روپ يا خاصيت ناهي. ||1||
يوگي کي ڪهڙو خوف آهي؟
رب وڻن ۽ ٻوٽن جي وچ ۾ آهي، گهر جي اندر ۽ ٻاهر پڻ. ||1||روڪ||
يوگيس بي خوف، بي عيب رب تي غور ڪن ٿا.
اُهي رات ڏينهن جاڳندا رهن ٿا، سچي رب جي محبت ۾ جڪڙندا رهن ٿا.
اهي يوگيا منهنجي ذهن کي وڻندڙ آهن. ||2||
موت جو ڦل خدا جي باهه سان ساڙيو وڃي ٿو.
وڏي ڄمار، موت ۽ غرور کي فتح ڪيو وڃي ٿو.
اُهي تري پار ڪن ٿا، ۽ پنهنجن ابن ڏاڏن کي به بچائين ٿا. ||3||
جيڪي سچا گرو جي خدمت ڪن ٿا، سي يوگي آهن.
جيڪي الله جي خوف ۾ غرق رهن ٿا اهي بي خوف ٿي وڃن ٿا.
اهي ائين ٿي ويندا آهن جيئن اهي خدمت ڪندا آهن. ||4||