ان کي گڏ ڪري ان کي گڏ ڪري، هو پنهنجو پيٽ ڀريندو آهي.
پر خدا ان کي کانئس کسي ٿو، ۽ ٻئي کي ڏئي ٿو. ||1||
انسان پاڻيءَ ۾ مٽيءَ جي اڻ کُٽل برتن وانگر آهي.
غرور ۽ غرور ۾ ڦاٿل، ڦاٽي پوي ٿو ۽ ٽٽي پوي ٿو. ||1||روڪ||
بي خوف هئڻ ڪري، هو بي قابو ٿي وڃي ٿو.
هو ان خالق جو نه سوچيندو آهي، جيڪو ڪڏهن ساڻس گڏ هوندو آهي.
هو لشڪر گڏ ڪري ٿو، ۽ هٿيار گڏ ڪري ٿو.
پر جڏهن ساهه کيس ڇڏي ٿو ته هو خاڪ ٿي وڃي ٿو. ||2||
هن وٽ وڏا وڏا محل، محل ۽ راڻيون آهن،
هاٿي ۽ گھوڙن جا جوڙا، دماغ کي خوش ڪرڻ؛
هن کي پٽن ۽ ڌيئرن جي وڏي خاندان سان نوازيو ويو آهي.
پر، وابستگي ۾ مشغول، انڌو بيوقوف موت ڏانهن هليو وڃي ٿو. ||3||
جنهن هن کي پيدا ڪيو اهو ئي هن کي تباهه ڪري ٿو.
لذت ۽ خوشيون رڳو هڪ خواب وانگر آهن.
هو اڪيلو آزاد آهي، ۽ بادشاهي طاقت ۽ دولت آهي،
اي نانڪ، جنهن کي رب مالڪ پنهنجي رحمت سان نوازي ٿو. ||4||35||86||
آسا، پنجين مهل:
انسان کي هن سان پيار آهي،
پر جيترو هن وٽ آهي، اوترو وڌيڪ هو وڌيڪ چاهي ٿو.
اهو هن جي ڳچيء جي چوڌاري ڦاسي ٿو، ۽ هن کي ڇڏي نه ٿو.
پر سچي گرو جي پيرن تي ڪري، هو بچي ويو. ||1||
مون مايا کي ڇڏي ڏنو آهي، جيڪا دنيا جي پرچارڪ آهي.
مون کي رب العالمين مليا آهن، ۽ مبارڪون اچي رهيون آهن. ||1||Pause||
هوءَ تمام خوبصورت آهي، هوءَ ذهن کي موهي ٿي.
رستي ۾، ساحل تي، گهر ۾، جنگل ۾ ۽ بيابان ۾، هوء اسان کي ڇڪي ٿي.
هوءَ دل ۽ جسم لاءِ ڏاڍي مٺي لڳي ٿي.
پر گروءَ جي مهربانيءَ سان، مون هن کي ڌوڪيندي ڏٺو آهي. ||2||
هن جا درٻار به وڏا ٺڳي ڪندڙ آهن.
اهي پنهنجي پيءُ ۽ ماءُ کي به نه بخشيندا آهن.
انهن پنهنجن ساٿين کي غلام بڻائي ڇڏيو آهي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، مون انهن سڀني کي وڪوڙي ڇڏيو آهي. ||3||
هاڻي، منهنجو ذهن خوشي سان ڀرجي ويو آهي؛
منهنجو خوف ختم ٿي ويو آهي، ۽ نڪ ڪٽي ويو آهي.
نانڪ چوي ٿو، جڏهن مون سچو گرو سان ملاقات ڪئي،
مان پنهنجي گهر ۾ بلڪل سڪون سان رهڻ آيو آهيان. ||4||36||87||
آسا، پنجين مهل:
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، هو ڄاڻي ٿو رب کي ويجهو آهي.
هو خدا جي مٺي مرضي کي تسليم ڪري ٿو.
هڪڙو نالو آهي ساٿن جو؛
اهي سڀني جي پيرن جي مٽي رهجي وڃن ٿا. ||1||
ٻڌ، سنتن جي زندگي جو طريقو، اي منهنجا ڀائرو تقدير؛
انهن جي ساراهه بيان نه ٿي ڪري سگهجي. ||1||روڪ||
سندن مشغلو نالو، رب جو نالو آهي.
ڪرتن، رب جي ساراهه، نعمت جو مجسمو، انهن جو آرام آهي.
انهن لاءِ دوست ۽ دشمن هڪجهڙا آهن.
اهي خدا کان سواءِ ڪنهن کي به نٿا ڄاڻن. ||2||
اهي لکين ۽ لکين گناهن کي ختم ڪن ٿا.
اهي مصيبت کي دور ڪن ٿا؛ اهي روح جي زندگي جا عطا ڪندڙ آهن.
اهي ڏاڍا بهادر آهن؛ اهي پنهنجي لفظ جا ماڻهو آهن.
سنتن مايا کي پاڻ ۾ لتاڙيو آهي. ||3||
سندن صحبت به ديوتائن ۽ ملائڪن کان پياري آهي.
سندن درشن برڪت وارو آهي، ۽ سندن خدمت ثمر آهي.
هن جي هٿن سان گڏ دٻايو، نانڪ پنهنجي دعا پيش ڪري ٿو:
اي پالڻھار، خزاني جو خزانو، مهرباني ڪري مون کي اوليائن جي خدمت سان نوازيو. ||4||37||88||
آسا، پنجين مهل:
سڀ سڪون ۽ راحتون هڪ اسم جي مراقبي ۾ آهن.
ڌرم جا سڀ نيڪ عمل رب جي شان ۾ ڳائڻ ۾ آهن.
ساد سنگت، حضور جي صحبت، ڏاڍي پاڪ ۽ مقدس آهي.