خواهش، جنسيت، ڪاوڙ، غرور ۽ حسد کي ڪٽي ڇڏيو، ۽ انهن کي خمير جي ڇنڊ ڇاڻ ڏيو. ||1||
ڇا ڪو اهڙو بزرگ آهي، جنهن جي اندر ۾ سڪون ۽ سڪون موجود هجي، جنهن کي مان پنهنجو مراقبو ۽ توجهه ادا ڪري سگهان؟
مان پنهنجو جسم ۽ دماغ ان لاءِ وقف ڪريان ٿو جيڪو مون کي اهڙي وات مان هن شراب جو هڪ قطرو به ڏئي. ||1||روڪ||
مون چوڏهن جهانن کي باهه ڏني آهي ۽ پنهنجي جسم کي خدا جي باهه سان ساڙي ڇڏيو آهي.
منھنجو مدرا - منھنجي ھٿ جو اشارو، پائپ آھي. اندران آسماني آواز کي ڳنڍيندي، ششمنا - مرڪزي اسپينل چينل، منهنجو کولنگ پيڊ آهي. ||2||
حج، روزا، واعدا، تزڪيه نفس، نظم و ضبط، تپش ۽ سج ۽ چنڊ جي رستن ذريعي سانس جو ڪنٽرول - اهي سڀ آئون عهد ڪريان ٿو.
منهنجو مرڪوز شعور پيالو آهي، ۽ امرت وارو امر خالص رس آهي. مان هن رس جي اعليٰ، عظيم جوهر ۾ پيئندو آهيان. ||3||
خالص وهڪرو مسلسل وهندو رهي ٿو، ۽ منهنجو ذهن هن عظيم جوهر سان مست آهي.
ڪبير جو چوڻ آهي ته، ٻيون سڀ شرابون بي ذائقو آهن. اهو ئي سچو، شاندار جوهر آهي. ||4||1||
روحاني دانائيءَ کي گُل، مراقبي کي گلن ۽ خدا جي خوف کي پنهنجي ذهن ۾ سمايل باهه بنايو.
شوشمانا، مرڪزي اسپينل چينل، سمجهه سان متوازن آهي، ۽ پيئڻ وارو هن شراب ۾ پيئي ٿو. ||1||
اي همت يوگي، منهنجو دماغ مست آهي.
جڏهن اُهو شراب اُڀري ٿو، تڏهن ماڻهو انهيءَ رس جي نفيس جوهر کي چکي ٿو ۽ ٽنهي جهانن کي ڏسي ٿو. ||1||روڪ||
سانس جي ٻن شاخن کي پاڻ ۾ ملائي، مون ڀٽي کي روشن ڪيو آهي، ۽ مان پيئندو آهيان عظيم، عظيم جوهر ۾.
مون جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ ٻنهي کي ساڙي ڇڏيو آهي، ۽ مون کي دنيا مان آزاد ڪيو ويو آهي. ||2||
روحاني حڪمت جي روشني مون کي روشن ڪري ٿي؛ گرو، سچي گرو سان ملاقات، مون کي اها سمجھ حاصل ڪئي آهي.
ٻانهو ڪبير انهيءَ شراب ۾ مست آهي، جيڪو ڪڏهن به ختم نه ٿيندو آهي. ||3||2||
تون منهنجو سمير جبل آهين، اي منهنجا رب ۽ مالڪ. مون توهان جي حمايت حاصل ڪئي آهي.
تون نه لڏندينءَ، نه مان ڪريان. تو منهنجي عزت جي حفاظت ڪئي آهي. ||1||
هاڻي ۽ پوء، هتي ۽ اتي، تون، صرف تون.
توهان جي فضل سان، مان هميشه لاء امن ۾ آهيان. ||1||روڪ||
تو تي ڀروسو ڪري، مان مئگهر جي لعنتي جاءِ ۾ به رهي سگهان ٿو. تو منهنجي جسم جي باهه کي وسائي ڇڏيو آهي.
پهرين، مون کي مگهر ۾ تنهنجي درشن جو برڪت وارو نظارو مليو. پوءِ مان بنارس ۾ اچي رهڻ لڳس. ||2||
جيئن مگهر آهي، تيئن بنارس آهي. مان انهن کي هڪ جهڙو ڏسان ٿو.
مان غريب آهيان، پر مون کي رب جي اها دولت ملي آهي. مغرور فخر سان ڀڃندا آهن، ۽ مري ويندا آهن. ||3||
جيڪو پاڻ تي فخر ڪري ٿو، اهو ڪنڊن سان اٽڪيل آهي. ڪو به ان کي ڪڍي نٿو سگهي.
هتي، هو روئي ٿو، ۽ هن کان پوء، هو سڀ کان وڌيڪ خوفناڪ دوزخ ۾. ||4||
دوزخ ڇا آهي، ۽ جنت ڇا آهي؟ بزرگ انهن ٻنهي کي رد ڪن ٿا.
منهنجي گروءَ جي مهربانيءَ سان، انهن مان ڪنهن جو به منهنجو ڪو به واسطو ڪونهي. ||5||
ھاڻي، مان رب جي تخت تي چڙھي چڪو آھيان؛ مون کي دنيا جي پالڻهار رب سان ملاقات ٿي آهي.
رب ۽ ڪبير هڪ ٿي ويا آهن. ان کان سواءِ ڪير به نٿو ٻڌائي سگهي. ||6||3||
مان سنتن جي عزت ۽ فرمانبرداري ڪريان ٿو، ۽ بڇڙن کي سزا ڏيان ٿو. خدا جي پوليس آفيسر جي حيثيت ۾ هي منهنجو فرض آهي.
ڏينهن ۽ رات، آئون تنهنجا پير ڌوئي، رب، مان مکين کي ڀڄڻ لاءِ، چوريءَ وانگر پنهنجا وار لڙڪائيندو آهيان. ||1||
مان تنهنجي درٻار ۾ ڪتو آهيان، رب.
مان پنهنجو ٿلهو کوليندو آهيان ۽ ان جي اڳيان ٻرندو آهيان. ||1||روڪ||