هو پاڻ ئي سڀني ۾ سمايل آهي.
هن جي ڪيترن ئي طريقن سان، هو قائم ڪري ٿو ۽ ختم ڪري ٿو.
هو لافاني آهي؛ ڪجھ به ٽوڙي نٿو سگهي.
هو ڪائنات کي برقرار رکڻ لاءِ پنهنجو سهارو ڏئي ٿو.
بي مثال ۽ ناقابل فهم رب جي شان آهي.
جيئن هو اسان کي مراقبي ڪرڻ لاءِ حوصلا افزائي ڪري ٿو، اي نانڪ، تنهنڪري اسان کي غور ڪيو وڃي. ||6||
جيڪي خدا کي سڃاڻن ٿا، سي جلالي آهن.
سڄي دنيا انهن جي تعليمات کان آجو آهي.
خدا جا بندا سڀني کي بچائيندا آهن.
خدا جا بندا ڏکن کي وساري ڇڏيندا آهن.
مهربان رب کين پاڻ سان ملائي ٿو.
گروءَ جو ڪلام ڳائڻ سان، اُهي پرجوش ٿي ويندا آهن.
هو اڪيلو انهن جي خدمت ڪرڻ جو پابند آهي،
جنهن تي الله تعاليٰ وڏي مهربانيءَ سان رحم ڪري.
جيڪي هن جو نالو ڳائيندا آهن، تن کي آرام جي جاءِ ملندي آهي.
اي نانڪ، انهن ماڻهن کي سڀ کان وڌيڪ معزز سمجهيو. ||7||
جيڪو به ڪريو، خدا جي محبت لاءِ ڪريو.
هميشه ۽ هميشه، رب سان گڏ رهڻ.
پنهنجي فطري طريقي سان، جيڪو به هوندو سو به هوندو.
تسليم ڪيو ته خالق رب؛
خدا جا ڪم سندس عاجز ٻانهن لاءِ مٺا آهن.
جيئن هو آهي، سو ظاهر ٿئي ٿو.
هن کان اسان آيا آهيون، ۽ اسين هن ۾ ٻيهر ملنداسين.
هو امن جو خزانو آهي، ۽ ائين ئي سندس ٻانهو بڻجي ٿو.
پاڻ کي، هن پنهنجي عزت ڏني آهي.
اي نانڪ، ڄاڻو ته خدا ۽ سندس عاجز خادم هڪ ئي آهن. ||8||14||
سلوڪ:
خدا مڪمل طور تي سڀني طاقتن سان ڀريل آهي. هو اسان جي مصيبتن جو ڄاڻندڙ آهي.
هن جي ياد ۾ غور ڪندي، اسان کي بچايو ويو آهي؛ نانڪ هن تي قربان آهي. ||1||
اشتاپدي:
دنيا جو پالڻھار ٽٽل جو مرشد آهي.
هو پاڻ سڀني مخلوقن کي پالي ٿو.
سڀني جا خيال سندس ذهن تي آهن.
ڪو به هن کان ڦري نه آهي.
اي منهنجا ذهن، هميشه لاء رب تي غور ڪريو.
غير فاني رب خدا پاڻ سڀني ۾ آهي.
پنهنجي عمل سان، ڪجهه به نه ٿو ٿئي،
جيتوڻيڪ انسان اها خواهش ڪري سگهي ٿو، سوين ڀيرا.
هن کان سواء، توهان جي ڪا به شيء ناهي.
نجات، اي نانڪ، هڪ رب جي نالي کي ڳائڻ سان حاصل ٿئي ٿي. ||1||
جيڪو سٺو ڏسڻ وارو آهي بيڪار نه ٿيڻ گهرجي.
خدا جو نور سڀني دلين ۾ آهي.
ڪنهن کي امير هجڻ تي فخر ڇو ڪرڻ گهرجي؟
سڀ دولت سندس تحفا آهن.
ڪو پاڻ کي وڏو هيرو سڏائي سگهي ٿو،
پر خدا جي قدرت کان سواء، ڪو به ڇا ڪري سگهي ٿو؟
جيڪو خيرات ڏيڻ تي فخر ڪري ٿو
عظيم عطا ڪندڙ هن کي بيوقوف قرار ڏيندو.
جيڪو، گرو جي فضل سان، انا جي بيماري کان شفا حاصل ڪري ٿو
- اي نانڪ، اهو شخص هميشه لاء صحتمند آهي. ||2||
جيئن ڪو محلات ان جي ٿنڀن جي مدد سان،
ائين ئي گرو جو ڪلام دماغ کي سهارو ڏئي ٿو.
جيئن ٻيڙيءَ ۾ رکيل پٿر درياهه پار ڪري سگهي ٿو،
ائين ئي انسان بچايو آهي، گرو جي پيرن کي پڪڙي.
جيئن اونداهيءَ کي چراغ سان روشن ڪيو ويندو آهي،
اهڙيءَ طرح ذهن اڀري ٿو، گرو جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي.
ساد سنگت ۾ شامل ٿيڻ سان رستو ملي ٿو وڏي بيابان مان،
پاڪ جي صحبت، ۽ هڪ جو نور روشني وڌي.
مان انهن بزرگن جي پيرن جي مٽي ڳوليان ٿو.
اي رب، نانڪ جي تمنا پوري ڪر! ||3||
اي بيوقوف ذهن، تون ڇو ٿو روئين ۽ روئين؟