جن جا ذهن نام سان ڀريل آهن، اهي خوبصورت آهن. اهي پنهنجي دلين ۾ اسم کي جاءِ ڏيندا آهن. ||3||
سچي گرو مون کي رب جو گهر ۽ سندس درٻار، ۽ سندس حضور جو محل ظاهر ڪيو آهي. مان خوشيءَ سان سندس پيار مان لطف اندوز ٿيو آهيان.
اھو جيڪو ڪجھہ چوي ٿو، مون کي سٺو قبول ڪيو. نانڪ جو نالو ڳائيندو آهي. ||4||6||16||
ڀائرو، ٽيون مهل:
ذهن جون خواهشون ذهن ۾ جذب ٿي وينديون آهن، گرو جي ڪلام تي غور ڪندي.
سمجهه ڪامل گروءَ وٽان حاصل ٿئي ٿي، ۽ پوءِ انسان بار بار نه مرندو. ||1||
منهنجو دماغ رب جي نالي جو سهارو وٺندو آهي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، مون کي اعليٰ درجو مليو آهي. رب سڀني خواهشن کي پورو ڪرڻ وارو آهي. ||1||روڪ||
هڪڙو رب سڀني جي وچ ۾ ڦهليل ۽ پکڙيل آهي. گروءَ کان سواءِ، اها سمجھ حاصل نه ٿي ٿئي.
منھنجو پالڻھار خدا مون تي ظاھر ڪيو ويو آھي، ۽ مان گرومخ بڻجي ويو آھيان. رات ڏينهن مان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||2||
ھڪڙو پالڻھار امن جو ڏيندڙ آھي. امن ڪٿي به نه ٿو ملي.
جيڪي سچا گرو، عطا ڪندڙ جي خدمت نٿا ڪن، اهي آخر ۾ افسوس سان هليا وڃن ٿا. ||3||
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، دائمي سڪون حاصل ٿئي ٿو، ۽ انسان کي وڌيڪ ڏک نه ٿيندو آهي.
نانڪ کي رب جي عقيدتمند عبادت سان نوازيو ويو آهي؛ هن جي روشني نور ۾ ضم ٿي وئي آهي. ||4||7||17||
ڀائرو، ٽيون مهل:
گروءَ کان سواءِ، دنيا چريو آهي. مونجهارو ۽ ٺڳيءَ ۾، ان کي ماريو وڃي ٿو، ۽ ڏک ٿئي ٿو.
اهو مري ٿو ۽ ٻيهر مري ٿو، ۽ ٻيهر پيدا ٿئي ٿو، هميشه درد ۾، پر اهو رب جي دروازي کان بي خبر آهي. ||1||
اي منھنجا دماغ، سچي گرو جي حرم جي حفاظت ۾ ھميشه رھ.
اهي ماڻهو، جن جي دلين ۾ رب جو نالو مٺو لڳي ٿو، اهي گروءَ جي ڪلام سان خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري وڃن ٿا. ||1||روڪ||
انسان مختلف مذهبي پوشاڪ پائي ٿو، پر سندس شعور غير مستحڪم آهي؛ اندر ۾، هو جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ انا سان ڀريل آهي.
اندر ۾ وڏي اڃ ۽ وڏي بک آهي. هو در در کان ڀڄندو آهي. ||2||
جيڪي گرو جي ڪلام ۾ مرن ٿا، سي وري جنم وٺندا آهن. انهن کي آزاديءَ جو دروازو ملندو آهي.
اندر ۾ مسلسل امن ۽ سڪون سان، اهي رب کي پنهنجي دلين ۾ سمائي ڇڏيندا آهن. ||3||
جيئن هن کي راضي ٿئي، هو اسان کي عمل ڪرڻ جي حوصلا افزائي ڪري ٿو. ٻيو ڪجهه به نٿو ڪري سگهجي.
اي نانڪ، گرومخ لفظ جي ڪلام تي غور ڪري ٿو، ۽ رب جي نالي جي شاندار عظمت سان برڪت وارو آهي. ||4||8||18||
ڀائرو، ٽيون مهل:
نفس، مايا ۽ وابستگيءَ ۾ گم ٿي، انسان درد ڪمائي ٿو، ۽ درد کائي ٿو.
وڏي بيماري، لالچ جي سخت بيماري، هن جي اندر اندر آهي. هو انڌاڌنڌ گهمي ٿو. ||1||
هن دنيا ۾ خود پسند انسان جي زندگي لعنت آهي.
هو خواب ۾ به رب جو نالو ياد نٿو ڪري. هو ڪڏهن به رب جي نالي سان پيار ۾ ناهي. ||1||روڪ||
هو جانور وانگر ڪم ڪري ٿو، ۽ ڪجهه به نه ٿو سمجهي. ڪوڙ تي عمل ڪرڻ سان هو ڪوڙو ٿي ويندو آهي.
پر جڏهن انسان سچي گرو سان ملندو آهي، تڏهن دنيا ڏانهن ڏسڻ جو انداز بدلجي ويندو آهي. ڪيڏا گهٽ آهن اهي عاجز جيڪي رب کي ڳولين ۽ ڳولين. ||2||
اُهو ماڻهو، جنهن جي دل سدائين رب، هار، جي نالي سان ڀريل رهي، اُن کي رب العالمين، نيڪيءَ جو خزانو ملي ٿو.
گرو جي فضل سان، هو مڪمل رب کي ڳولي ٿو. هن جي ذهن مان غرور ختم ٿي ويندو آهي. ||3||
خالق خود عمل ڪري ٿو، ۽ سڀني کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي. هو پاڻ اسان کي رستي تي رکي ٿو.