مراقبي ۾ کيس ياد ڪرڻ سان ڇوٽڪارو ملي ٿو. اي منهنجا دوست، هن تي وير ۽ غور ڪريو.
چوي ٿو نانڪ، ٻڌ، ذهن: تنهنجي زندگي گذري رهي آهي! ||10||
توهان جو جسم پنجن عناصر جو ٺهيل آهي؛ تون هوشيار ۽ عقلمند آهين- اهو چڱيءَ طرح ڄاڻو.
ان تي يقين ڪر- تون هڪ ڀيرو ٻيهر ان ۾ ضم ٿي ويندين، اي نانڪ، جنهن مان تون پيدا ٿيو آهين. ||11||
پيارا رب هر هڪ دل ۾ رهي ٿو. اولياءَ ان ڳالهه کي سچو قرار ڏين ٿا.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، هن تي غور ۽ فڪر ڪر، ۽ تون خوفناڪ دنيا جي سمنڊ مان پار ٿي ويندين. ||12||
جنهن کي لذت ۽ درد، لالچ، جذباتي وابستگي ۽ غرور کان ڇڄي نه ٿي.
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، ذهن: هو خدا جي بلڪل تصوير آهي. ||13||
جيڪو حمد ۽ طعن کان بالاتر آهي، جيڪو سون ۽ لوهه کي هڪجهڙو ڏسندو آهي
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، ذهن: ڄاڻو ته اهڙو ماڻهو آزاد آهي. ||14||
جنهن کي خوشي ۽ ڏک جو ڪو به اثر نه هجي، جيڪو دوست ۽ دشمن کي هڪجهڙو ڏسندو هجي
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، ذهن: ڄاڻو ته اهڙو ماڻهو آزاد آهي. ||15||
جيڪو نه ڪنهن کان ڊڄي ۽ نه ڪنهن کان ڊڄي
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌو، دماغ: کيس روحاني طور تي عقلمند سڏيو. ||16||
جنهن هر گناهه ۽ فساد کي ڇڏي ڏنو آهي، جيڪو غير جانبدار لاتعلقي جو پوشاڪ پائي ٿو.
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، ذهن: هن جي پيشاني تي سٺي قسمت لکيل آهي. ||17||
جيڪو مايا ۽ مالڪيت کي ڇڏي ڏئي ٿو ۽ هر شيءِ کان لاتعلق آهي
- نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، دماغ: خدا هن جي دل ۾ رهي ٿو. ||18||
اُهو انسان، جيڪو خود غرضيءَ کي ڇڏي، خالق جي مالڪ کي سڃاڻي ٿو
- نانڪ چوي ٿو، اهو ماڻهو آزاد آهي؛ اي عقل، هن کي سچ ڄاڻ. ||19||
ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾، رب جو نالو خوف کي ختم ڪرڻ وارو، برائي ذهنيت کي ختم ڪرڻ وارو آهي.
رات ۽ ڏينهن، اي نانڪ، جيڪو به رب جي نالي تي ڀڄندو ۽ غور ڪري ٿو، اهو ڏسي ٿو ته هن جي سڀني ڪمن کي پورو ڪيو ويو آهي. ||20||
پنهنجي زبان سان رب العالمين جي پاڪائي بيان ڪريو؛ پنهنجي ڪنن سان رب جو نالو ٻڌو.
نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، انسان، توکي موت جي گهر وڃڻ نه گهرجي. ||21||
اُهو انسان جيڪو مالڪيت، لالچ، جذباتي وابستگي ۽ انا کي ڇڏي ڏئي ٿو.
نانڪ چوي ٿو، پاڻ به بچي ٿو، ۽ ٻين کي به بچائي ٿو. ||22||
جهڙو خواب ۽ ڏيکاءُ، ائين ئي هيءَ دنيا آهي، توکي ڄاڻڻ گهرجي.
اي نانڪ، خدا کان سواء، هن مان ڪوبه سچ ناهي. ||23||
رات ڏينهن، مايا جي واسطي، فاني مسلسل ڀڄندو رهي ٿو.
اي نانڪ، ڪروڙين ماڻهن ۾ ڪو به گهٽ آهي، جيڪو رب کي پنهنجي هوش ۾ رکي. ||24||
جيئن پاڻيءَ جا بلبل اڀري وري غائب ٿي وڃن ٿا،
ائين ئي ڪائنات پيدا ڪئي وئي آهي؛ نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، اي منهنجا دوست! ||25||
انسان هڪ لمحي لاءِ به رب کي ياد نٿو ڪري. هو مايا جي شراب کان انڌو ٿي ويو آهي.
نانڪ چوي ٿو ته، رب جي ياد ڪرڻ کان سواء، هو موت جي ڦڙي ۾ پکڙيل آهي. ||26||
جيڪڏهن توهان دائمي امن جي خواهشمند آهيو، ته پوء رب جي حرمت کي ڳولهيو.
نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، دماغ: هي انساني جسم حاصل ڪرڻ ڏکيو آهي. ||27||
مايا خاطر بيوقوف ۽ جاهل ماڻهو هر طرف ڊوڙن ٿا.
نانڪ چوي ٿو، رب جي ياد ڪرڻ کان سواء، زندگي بيڪار گذري ٿي. ||28||
اُهو انسان جيڪو رات ڏينهن رب جو غور ۽ فڪر ڪري ٿو، اُن کي ڄاڻو رب جو مجسمو.