جيڪو رب، هار، هار جي اهڙي نالي کي وساري ٿو، ان جي خاندان جي بي عزتي ٿئي ٿي.
هن جو خاندان بانجھ ۽ بنجر آهي، ۽ هن جي ماء کي بيوه ڪيو ويو آهي. ||2||
اي رب، مون کي پاڪ گرو سان ملڻ ڏي، جيڪو ڏينهن رات رب کي پنهنجي دل ۾ سمائي ٿو.
گروءَ کي ڏسي، گُر سِخ ائين ڦٽي نڪرندو آهي، جيئن ٻار پنهنجي ماءُ کي ڏسي. ||3||
روح ۽ مڙس رب هڪ ٿي گڏ رهندا آهن، پر انهن جي وچ ۾ انا جي سخت ديوار اچي وئي آهي.
مڪمل گرو انا جي ديوار کي ڊاهي ٿو. ٻانهو نانڪ، رب العالمين سان مليو آهي. ||4||1||
مالار، چوٿين مهل:
گنگا، جمنا، گوداوري ۽ سرسوتي - اهي نديون حضور جي پيرن جي مٽيءَ لاءِ جدوجهد ڪن ٿيون.
انهن جي گندي گناهن سان ڀريل، انسان انهن ۾ غسل ڪن ٿا؛ دريائن جي آلودگي حضور جي قدمن جي مٽيءَ سان ڌوئي وڃي ٿي. ||1||
68 مقدس زيارتن تي غسل ڪرڻ جي بدران، پنهنجي نالي سان غسل ڪريو.
جڏهن ست سنگت جي پيرن جي مٽي اکين ۾ اڀري ٿي، تڏهن سڀ گندي بڇڙائي ختم ٿي ويندي آهي. ||1||روڪ||
بهگيرت گنگا کي هيٺ لاٿو، ۽ شيو ڪيدار قائم ڪيو.
ڪرشن ڪاشي ۾ ڳئون چرايا. رب جي عاجز ٻانهن جي ڪري، اهي ماڳ مشهور ٿيا. ||2||
۽ ديوتائن پاران قائم ڪيل زيارت جا سڀ مقدس مزار، پاڪ جي پيرن جي مٽيءَ لاءِ ڊگها آهن.
رب جي بزرگ، مقدس گروءَ سان ملاقات ڪري، مان سندس پيرن جي مٽيءَ کي پنهنجي منهن تي لڳائيان ٿو. ||3||
۽ تنهنجي ڪائنات جون سڀ مخلوقون، اي منهنجا مالڪ ۽ رب پاڪ جي پيرن جي مٽيءَ جا طلبگار آهن.
اي نانڪ، جنهن جي پيشانيءَ تي اهڙي تقدير لکيل آهي، تنهن کي پاڪ جي پيرن جي مٽي ملي ٿي. رب کيس پار ڪري ٿو. ||4||2||
مالار، چوٿين مهل:
رب ان عاجز کي مٺو لڳي ٿو جيڪو رب جي فضل سان برڪت وارو آهي.
هن جي بک ۽ درد بلڪل ختم ٿي ويا آهن. هو رب، هار، هار جي تسبيح جي ساراهه ڪري ٿو. ||1||
رب، هار، هار، جي ياد ڪرڻ سان، انسان آزاد ٿي ويندو آهي.
جيڪو گرو جي تعليم کي ٻڌي ٿو ۽ انهن تي غور ڪري ٿو، اهو خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو. ||1||روڪ||
مان ان عاجز جو ٻانهو آهيان، جنهن کي رب، هار، هار جي فضل سان نوازيو ويو آهي.
رب جي عاجز ٻانهي سان ملڻ سان، سڪون ملي ٿو. بڇڙائيءَ جي سموري گندگي ۽ گندگي ڌوئي وڃي ٿي. ||2||
رب جو عاجز بندو رڳو رب جي بک محسوس ڪندو آهي. هو تڏهن ئي راضي ٿئي ٿو، جڏهن هو رب جي شان کي ڳائيندو آهي.
رب جو عاجز ٻانهو رب جي پاڻيءَ ۾ مڇي آهي. رب کي وساري، سڪي مري ويندو. ||3||
اُهو ئي اِهو پيار ڄاڻي ٿو، جيڪو اُن کي پنهنجي ذهن ۾ سمائي ٿو.
نوڪر نانڪ رب ڏانهن ڏسندو آهي ۽ امن ۾ آهي؛ هن جي جسم جي بک بلڪل پوري ٿي. ||4||3||
مالار، چوٿين مهل:
سڀ جاندار ۽ جاندار جيڪي خدا پيدا ڪيا آهن - انهن جي پيشانين تي، هن انهن جي قسمت لکي آهي.
رب پاڪ پنهنجي عاجز ٻانهن کي وڏي شان سان نوازي ٿو. رب هن کي پنهنجي ڪمن لاءِ حڪم ڪري ٿو. ||1||
سچو گرو، نالو، رب، هار، هار، جو نالو اندر ۾ لڳائي ٿو.