تو دنيا کي گمراھ ڪيو آھي ايتري قدر شڪ ۾.
ماڻهو توکي ڪيئن سمجهي سگهندا، جڏهن اهي مايا ۾ جڪڙيل آهن. ||1||روڪ||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته فساد جون خوشيون ڇڏي ڏيو، نه ته انهن مان ضرور مرندؤ.
رب تي غور ڪريو، اي فاني، سندس ڪلام جي ذريعي؛ توهان کي دائمي زندگي سان برڪت ملندي. اهڙيءَ طرح تون خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪندين. ||2||
جيئن هن جي مرضي آهي، ماڻهو رب جي محبت کي ڳنڍي،
۽ اندر مان شڪ ۽ وهم دور ٿي ويندا آهن.
اندروني سڪون ۽ سڪون اندر ۾ چڱيءَ طرح اڀري ٿو، ۽ عقل روحاني حڪمت ڏانهن بيدار ٿئي ٿو.
گرو جي فضل سان، اندر جي وجود کي رب جي محبت سان ڇڪيو ويندو آهي. ||3||
هن انجمن ۾، ڪو به موت ناهي.
ان جي حڪم کي سڃاڻي، تون پنهنجي پالڻهار سان ملندو. ||1||ٻيو وقفو||
سري راگ، ترلوچن:
دماغ مڪمل طور تي مايا سان ڳنڍيل آهي. انسان پنهنجي ڄمار ۽ موت جو خوف وساري ڇڏيو آهي.
پنهنجي خاندان کي ڏسندي، هو ڪنول جي گل وانگر ڦٽي ٿو. فريب ڪندڙ ماڻهو ٻين جي گهرن کي ڏسندو آهي ۽ لالچ ڪندو آهي. ||1||
جڏهن موت جو طاقتور رسول اچي،
ڪو به سندس خوفناڪ طاقت جي خلاف بيهڻ نه ٿو ڪري سگهي.
ناياب، تمام ٿورڙو، اهو دوست جيڪو اچي ۽ چوي،
”اي منهنجا محبوب، مون کي پنهنجي آغوش ۾ وٺ!
اي منھنجا پالڻھار، مھرباني ڪري مون کي بچايو!" ||1||Pause||
هر قسم جي شاهي خوشين ۾ مشغول، اي انسان، تو خدا کي وساري ڇڏيو آهي. تون دنيا جي سمنڊ ۾ پئجي ويو آهين، ۽ تون سمجهين ٿو ته تون امر ٿي ويو آهين.
مايا سان ٺڳيءَ ۽ ڦرلٽ ڪري، تون خدا جو خيال نه ٿو ڪرين، ۽ پنهنجي زندگي سستيءَ ۾ ضايع ڪرين ٿو. ||2||
جنهن واٽ تي تو کي هلڻ گهرجي، اهو غدار ۽ خوفناڪ آهي، اي انسان؛ اتي نه سج نه چنڊ چمڪي ٿو.
مايا سان تنهنجي جذباتي وابستگي تڏهن وساري ويندي، جڏهن توکي هي جهان ڇڏڻو پوندو. ||3||
اڄ، منهنجي ذهن تي واضح ٿي ويو آهي ته ڌرم جو صحيح جج اسان کي ڏسي رهيو آهي.
هن جا قاصد، پنهنجي خوفناڪ طاقت سان، ماڻهن کي پنهنجن هٿن جي وچ ۾ چيڀاٽيندا آهن. مان انهن جي خلاف بيهي نه ٿو سگهان. ||4||
جيڪڏهن ڪو مون کي ڪجهه سيکارڻ وارو آهي ته اهو ٻڌائي ته رب ٻيلن ۽ زمينن ۾ پکڙيل آهي.
اي پيارا رب، تون پاڻ ئي سڀ ڪجهه ڄاڻين ٿو. پوءِ دعا ڪري ٿو ترلوچن، رب. ||5||2||
سري راگ، ديوان ڪبير جيئي:
اي عالم، ٻڌو: اڪيلو رب ئي عجيب آهي. ڪو به کيس بيان نٿو ڪري سگهي.
هو ملائڪن، آسماني ڳائڻن ۽ آسماني موسيقارن کي موهي ٿو. هن ٽنهي جهانن کي پنهنجي ڏاڙهيءَ تي سمايو آهي. ||1||
The unstruck melody of the Sovereign Lord’s Harp vibrates;
سندس فضل جي نظر سان، اسان پيار سان ناد جي آواز جي موجوده سان ڳنڍيل آهيون. ||1||روڪ||
منهنجي تاج جي چڪر جو ڏهين دروازو ٻرندڙ باهه آهي، ۽ آئيڊا ۽ پنگلا جون شاخون آهن، جن کي اندر داخل ڪرڻ ۽ سونهن کي خالي ڪرڻ لاءِ.
انهيءَ وات ۾، سڀ کان وڌيڪ نفيس ۽ خالص جوهر جو هڪ نرم وهڪرو وهي ٿو. ||2||
ڪجهه عجيب واقعو ٿيو آهي - سانس پيالو بڻجي ويو آهي.
ٽنهي جهانن ۾ اهڙو يوگي بي مثال آهي. ڪهڙو بادشاهه هن سان مقابلو ڪري سگهي ٿو؟ ||3||
خدا جي هن روحاني حڪمت، عظيم روح، منهنجي وجود کي روشن ڪيو آهي. ڪبير چوي ٿو، مان هن جي محبت سان مليل آهيان.
باقي سموري دنيا شڪ ۾ ڦاٿل آهي، جڏهن ته منهنجو ذهن رب جي ذات ۾ مست آهي. ||4||3||