جنسي خواهشن، غضب ۽ انا ۾ غرق ٿي، هو چريو ٿي گهمي ٿو.
جڏهن موت جو رسول کيس پنهنجي ڪلهي سان مٿي تي ماريندو آهي، تڏهن هو پشيمان ٿيندو آهي ۽ توبهه ڪندو آهي.
ڪامل، خدائي گرو کان سواءِ، هو شيطان وانگر چوڌاري گهمي ٿو. ||9||
سلوڪ:
طاقت فريب آهي، خوبصورتي فريب آهي، ۽ دولت فريب آهي، جيئن نسب جو فخر آهي.
اي نانڪ، فريب ۽ فريب ذريعي زهر گڏ ڪري سگهي ٿو، پر رب کان سواء، آخر ۾ هن سان گڏ ڪجهه به نه ٿيندو. ||1||
تلخ خربوز کي ڏسي، هن کي ٺڳيو ويو آهي، ڇاڪاڻ ته اهو تمام خوبصورت ڏسڻ ۾ اچي ٿو
پر اُن جي قيمت به نه آهي هڪ خول، اي نانڪ؛ مايا جي دولت ڪنهن سان نه ويندي. ||2||
پورو:
اهو توهان سان گڏ نه هلندو جڏهن توهان وڃو - توهان ان کي گڏ ڪرڻ جي تڪليف ڇو ٿا ڪريو؟
مون کي ٻڌاءِ، تون ان کي حاصل ڪرڻ لاءِ ايتري ڪوشش ڇو ٿو ڪرين، جيڪا توکي آخر ۾ ڇڏي وڃڻي آهي؟
رب کي وساري، ڪيئن راضي ٿئين؟ توهان جو ذهن خوش نه ٿي سگهي.
جيڪو خدا کي ڇڏي پاڻ کي ٻئي سان ڳنڍي ٿو، سو دوزخ ۾ غرق ٿيندو.
نانڪ تي مهربان ۽ رحم ڪر، اي پالڻھار، ۽ سندس خوف کي ختم ڪريو. ||10||
سلوڪ:
شاهي خوشيون مٺيون نه هونديون آهن. جنسي لطف مٺا نه آهن؛ مايا جون خوشيون مٺيون نه آهن.
ساد سنگت، پاڪ جي صحبت، مٺي آهي، اي غلام نانڪ؛ خدا جي درشن جو برڪت وارو نظارو مٺو آهي. ||1||
مون اُن محبت کي جڙيو آهي، جيڪا منهنجي روح کي نروار ڪري ٿي.
مون کي سچ سان سوراخ ڪيو ويو آهي، اي نانڪ؛ ماسٽر مون کي تمام پيارو لڳي ٿو. ||2||
پورو:
سندس بندن کي رب کان سواءِ ٻيو ڪجهه به مٺو نٿو لڳي.
ٻيا سڀ ذوق مٺا ۽ بيڪار آهن؛ مون انهن کي آزمايو آهي ۽ انهن کي ڏٺو آهي.
جهالت، شڪ ۽ مصيبت تڏهن دور ٿي ويندا آهن، جڏهن گرو ڪنهن جو وڪيل ٿئي.
رب جي ڪنول جي پيرن منهنجي ذهن کي ڇهي ڇڏيو آهي، ۽ مان هن جي پيار جي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگجي ويو آهيان.
منهنجو روح، ساهه جي زندگي، جسم ۽ ذهن خدا سان واسطو رکن ٿا. سڀ ڪوڙ مون کي ڇڏي ويو آهي. ||11||
سلوڪ:
پاڻي ڇڏڻ سان مڇي رهي نٿي سگهي. برساتي پکي ڪڪرن جي برساتن کان سواءِ رهي نٿو سگهي.
هرڻ شڪاري جي گھنٽيءَ جي آواز سان لالچ ۾ اچي ٿو، ۽ تير سان ان کي ماري ٿو. ڀنڀور گلن جي خوشبوءِ ۾ جڪڙيل آهي.
اولياءَ رب جي ڪنول جي پيرن ۾ داخل ٿين ٿا. اي نانڪ، اهي ٻيو ڪجهه نٿا چاهين. ||1||
مون کي پنهنجو منهن ڏيکاريو، هڪ پل لاءِ به، رب، ۽ مان پنهنجو هوش ڪنهن ٻئي کي نه ڏيندس.
منهنجي زندگي رب مالڪ سان آهي، اي نانڪ، سنتن جو دوست. ||2||
پورو:
مڇي پاڻي کان سواءِ ڪيئن رهي سگهندي؟
مينهن جي بوندن کان سواءِ، مينهن جو پکي ڪيئن مطمئن ٿي سگهندو؟
هرڻ، شڪاري جي گھنٽيءَ جي آواز ۾ اندر داخل ٿي، سڌو ڊوڙندو هن ڏانهن وڃي ٿو.
ٻٻر جي ماکيءَ کي گلن جي خوشبوءِ جي لالچ آهي. ان کي ڳولي، هو پاڻ کي ان ۾ ڦاسائي ٿو.
بس ائين، عاجز سنتن کي رب سان پيار آهي. سندس درشن جو برڪت وارو نظارو ڏسي، هو مطمئن ۽ سڪون ٿا. ||12||
سلوڪ:
اهي رب جي لوٽس پيرن تي غور ڪن ٿا؛ هر ساهه سان سندس عبادت ۽ پوڄا ڪندا آهن.
اهي لافاني رب جو نالو نه وساريندا آهن. اي نانڪ، عظيم رب انهن جي اميدن کي پورو ڪري ٿو. ||1||
هُو منهنجي ذهن جي تاڙين ۾ سمايل آهي. هو ان کان ٻاهر ناهي، هڪ پل لاءِ به.
اي نانڪ، سچو رب ۽ مالڪ منهنجي اميدن کي پورو ڪري ٿو، ۽ هميشه مون تي نظر رکي ٿو. ||2||
پورو:
منهنجون اميدون تو ۾ آهن، اي ڪائنات جا پالڻهار؛ مهرباني ڪري، انهن کي پورو ڪريو.
رب العالمين سان ملاقات، مون کي ڪڏهن به غم نه ٿيندو.
مون کي پنهنجي درشن جو برڪت وارو ڏيک عطا ڪر، منهنجي من جي تمنا ختم ٿي وڃي، ۽ منهنجون پريشانيون ختم ٿي وڃن.