جنهن جي مقرر ڪيل تقدير چالو آهي، اهو سچي رب کي سڃاڻي ٿو.
خدا جي حڪم سان، اهو مقرر ڪيو ويو آهي. جڏهن انسان وڃي ٿو، تڏهن ڄاڻي ٿو.
شبد جي ڪلام کي سمجھو، ۽ خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪريو.
چور، زناڪار ۽ جواري مل ۾ ٻج وانگر دٻجي ويندا آهن.
بدمعاش ۽ گپ شپ ڪرڻ وارا هٿ ٽنگيل آهن.
گرومُخ سچي رب ۾ جذب ٿئي ٿو، ۽ رب جي درٻار ۾ مشهور آهي. ||21||
سالڪ، ٻيو محل:
فقير کي شهنشاهه ۽ بيوقوف کي مذهبي عالم طور سڃاتو وڃي ٿو.
انڌو ماڻهو کي ڏسبو آهي؛ هن طرح ماڻهو ڳالهائيندا آهن.
مصيبت پيدا ڪندڙ کي اڳواڻ چئبو آهي ۽ ڪوڙو ماڻهو عزت سان ويهندو آهي.
اي نانڪ، گرومخ ڄاڻن ٿا ته ڪالي يوگا جي اونداهي دور ۾ اهو انصاف آهي. ||1||
پهرين مهل:
هرڻ، باز ۽ سرڪاري عملدار تربيت يافته ۽ هوشيار ڄاڻن ٿا.
جڏهن ڦاسيءَ کي ٺهرايو ويندو آهي، تڏهن اهي پنهنجي قسم جا ڦڙا ڦاڙيندا آهن. ان کان پوءِ کين آرام جي جاءِ نه ملندي.
اھو ئي عالم ۽ حڪمت وارو آھي، ۽ اھو ئي ھڪڙو عالم آھي، جيڪو اسم تي عمل ڪري ٿو.
پھريائين، وڻ پنھنجون پاڙون ھيٺ ڪري ٿو، ۽ پوءِ پنھنجي ڇانو مٿان پکيڙي ٿو.
بادشاھ شير آھن، ۽ سندن عملدار ڪتا آھن.
اهي ٻاهر نڪرندا آهن ۽ ننڊ ۾ پيل ماڻهن کي جاڳائڻ لاءِ کين ايذائن ٿا.
سرڪاري نوڪر پنهنجن ناخن سان زخم ڏين ٿا.
ڪُتا اُن رت کي چُٽيندا آهن، جيڪو وهي ويندو آهي.
پر اتي، رب جي درٻار ۾، سڀني مخلوقن جو فيصلو ڪيو ويندو.
جن ماڻهن جي اعتماد کي ٽوڙيو آهي تن کي خوار ڪيو ويندو. سندن نڪ ڪٽيا ويندا. ||2||
پورو:
هو پاڻ ئي دنيا ٺاهي ٿو، ۽ پاڻ ان جي سنڀال ڪري ٿو.
خدا جي خوف کان سواء، شڪ دور نه ٿيندو آهي، ۽ نالي سان پيار نه ڪيو ويندو آهي.
سچي گرو جي ذريعي، خدا جو خوف چڱي طرح وڌندو آهي، ۽ نجات جو دروازو مليو آهي.
خدا جي خوف جي ذريعي، آسانيء سان آساني حاصل ٿئي ٿي، ۽ هڪ روشني لاتعداد جي نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿي.
خدا جي خوف جي ذريعي، خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ٿي ويو آهي، گرو جي تعليمات تي ڌيان ڏئي ٿو.
خدا جي خوف سان، بي خوف رب ملي ٿو. هن جي ڪا به پڄاڻي يا حد ناهي.
نفس پرست انسان خدا جي خوف جي قدر نٿا ڪن. خواهش ۾ جلن ٿا، روئن ٿا ۽ روئن ٿا.
اي نانڪ، نالي جي ذريعي، امن حاصل ٿئي ٿو، گرو جي تعليمات کي دل ۾ رکڻ سان. ||22||
سالڪ، پھريون مھل:
خوبصورتي ۽ جنسي خواهشون دوست آهن؛ بک ۽ لذيذ کاڌو پاڻ ۾ ڳنڍيل آهن.
لالچ مال جي ڳولا ۾ جڪڙيل آهي، ۽ ننڊ به هڪ ننڍڙي جڳهه کي بستر وانگر استعمال ڪندي.
ڪاوڙ ڀڙڪي ٿو ۽ پاڻ تي تباهي آڻي ٿو، بيڪار تڪرارن کي انڌو ڪري ڇڏي ٿو.
چُپ رهڻ چڱو آهي، اي نانڪ؛ نالي کان سواءِ، ماڻهوءَ جي وات مان رڳو گندگي ئي نڪرندي آهي. ||1||
پهرين مهل:
شاهي طاقت، دولت، خوبصورتي، سماجي حيثيت ۽ جوانيءَ جا پنج چور آهن.
هنن چور دنيا کي لٽيو آهي. ڪنهن جي عزت کي نه ڇڏيو ويو آهي.
پر اهي چور پاڻ ئي ڦريا ويندا آهن، جيڪي گرو جي پيرن تي بيهندا آهن.
اي نانڪ، جن وٽ چڱا ڪم نه آھن سي لٽي ويا آھن. ||2||
پورو:
پڙهيل لکيل ۽ پڙهيل ماڻهن کي انهن جي عملن جو حساب ڏيڻو پوندو.
نالي جي بغير، اھي ڪوڙا آھن؛ اهي اداس ٿي ويندا آهن ۽ ڏکيا هوندا آهن.
انهن جو رستو خيانت وارو ۽ مشڪل بڻجي ويندو آهي، ۽ انهن جو رستو روڪيو ويندو آهي.
سچي ۽ آزاد رب جي ڪلام جي ذريعي، انسان مطمئن ٿي وڃي ٿو.
رب عميق ۽ عميق ۽ ناقابل فراموش آهي. هن جي کوٽائي کي ماپي نٿو سگهجي.
گروءَ کان سواءِ، ماروئڙن کي ماريو وڃي ٿو ۽ منھن ۽ وات ۾، ۽ ڪنھن کي به آزاد نه ڪيو وڃي.
رب جي نالي کي جپڻ سان، ماڻهو عزت سان پنهنجي حقيقي گهر ڏانهن موٽندو آهي.
ڄاڻو ته رب، پنهنجي حڪم سان، روزي ڏيندو آهي ۽ زندگي جو ساهه. ||23||